بیانیه ۴۳
فراخوان
روز جهانی کارگر، متحدانه خواهان آزادی زندانیان باشیم
]ول ماه می، روزجهانی کارگر در حالی فرا می رسد ، که بحران
های سالهای گذشته همچنان به شدت ادامه دارند ، بحران ساختاری سرمایه پایه
های نظام سر مایه داری را به لرزه در آورده است . طبقه کارگر به وسعت جهانی
برای کسب مطالبات ریز و درشت خود در جهانی تحت سلطه سرمایه همچنان می
رزمد.طی سال گذشته نبرد های طبقاتی شدت بیشتر یافته و صف بندی های طبقاتی
شفافتر شده است ، بدون شک امسال نیز مبارزه کارگران پر قدرت تر از گذشته به
پیش خواهد رفت. هرچند که هنوز برنامه روشن و شفاف و رهبری سازمانی متشکل و
انقلابی ندارد. در ایران نیز مبارزات کارگران نسبت به سالهای قبل آگاهانه
تر در جریان بوده و است، کارگران و فعالین انقلابی بهتر و بیشتر از گذشته
دریافتند که باید در جهت هرچه متشکل تر شدن گام بر دارند و در همین حال
نظام سرمایه داری اسلامی نیز برای باقی ماندن انواع سرکوبها را گسترش داده ،
به دستگیری ها و محاکمات افزوده است، برای زهر چشم گرفتن از مبارزان، حکم
های هر چه طولانی تر به زندانیان بی گناهی که گرفتار پرونده سازی های
دروغین شده اند می دهد.
دوستان و رفقا می دانیم امثال نیز هم چون سالهای گذشته البته
رزمنده تر از قبل مراسم های اعتراضی روز جهانی کارگر در تمامی جهان برگزار
خواهد شد و انگیزه های بسیار ارزنده ای در کالبد طبقه کارگر سر ریز خواهد
کرد. تمامی کارگران آگاه به منافع طبقاتی خود در آنها شرکت کرده ، مطالبات
خود را فریاد خواهند زد.
ما در کمیته حمایت از شارخ زمانی از تمامی کارگران می خواهیم ،
بیاید در تظاهرات ، گردهم آیی ها و مراسم های روز جهانی کارگر در هر شهر و
کشوری که هستیم همراه هم طبقه ای های خود به صورت متشکل شرکت کنیم. در
همین راستا از تمامی ایرانیان مقیم ترکیه می خواهیم در صورت امکان در گرد
هم آیی میدان تکسیم استانبول فعالانه شرکت کنند و اگر امکان آمدن از شهر
خود به استانبول را ندارید در شهری که مستقر هستید با تشکل های کارگری
ترکیه در آن شهر ارتباط بر قرار کنید و هماهنگ با انها با در یافت کمک های
در ارتباط با پارچه نوشته ها و چاپ پوستر و غیره متشکل و گسترده تر شرکت
کنید.( شما می توانید برای سهل تر شدن بر قراری ارتباط با تشکل های کارگری و
انقلابی کارگران ترکیه با کمیته حمایت از شاهرخ زمانی از طریق ایمیل یا
تلفن تماس بگیرید تا ترتیب بر قراری و هماهنگی شما با تشکل های مورد نظر
داده شود.)
کمیته حمایت از شاهرخ زمانی ضمن دفاع از تمامی مطالبات طبقه
جهانی کارگر بخصوص کارگران ایران ، آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی
را در مراسم های فوق به همراه هم طبقه های خود با صدای بلند فریاد خواهد
زد. در این راستا از تمامی دوستان ، رفقا و آزادی خواهان در سراسر جهان به
خصوص در ترکیه دعوت می کند ، به صورت متشکل و متحد در تجمعات فوق حضور
یافته ، یک صدا خواهان آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی از جمله
شاهرخ زمانی ، رضا شهابی ، بهنام ابراهیم زاده ، علی نجاتی ، محمد جراحی ،
مهدی فراحی شاندیز ، رسول بداغی و… باشیم.
پیروز باد روز جهانی کارگر
کارگر زندانی ، زندانی سیاسی آزاد باید گردد
کمیته حمایت از شاهرخ زمانی
۲۰۱۲/۰۴/۲۲
اخبار و گزارشات کارگری ۷ اردیبهشت ماه ۱۳۹۱
-"کارگران صنعتی جهان": رضا شهابی را آزاد کنید
- روز جهانی کار را باشکوه برگزار کنیم
- احضار فعالين كارگري به اداره اطلاعات شهر سقز
- اخراج كارگران شركت گيلان سويا
- نامه اعتراضی سندیکاهای اروپائی به مقامات دولت ایران در رابطه با
محکومیت رضا شهابی ودرخواست آزادی کلیه فعالین کارگری وسندیکایی زندانی
درایران
-"کارگران صنعتی جهان": رضا شهابی را آزاد کنید
- روز جهانی کار را باشکوه برگزار کنیم
- احضار فعالين كارگري به اداره اطلاعات شهر سقز
- اخراج كارگران شركت گيلان سويا
- بیکاری پنج هزار کارگر گلستانی در سال 90
- بررسي وضعيت كودكان كار در سال 90
- برق جان جوشکار جوان برازجانی را گرفت
نامه اعتراضی سندیکاهای اروپائی به مقامات دولت ایران در رابطه با محکومیت رضا شهابی ودرخواست آزادی کلیه فعالین کارگری وسندیکایی زندانی درایران
RMT (Grande Bretagne) – Solidaires (France) – ORSA et USB (Italie ) SUD Vaud (Suisse)
همبستگی با سندیکالیستهای ایران!
سندیکاهای اروپایی بخش حمل و نقل ار.ام.ت ( انگلستان) ، سولیدر ( فرانسه) او.ار.اس.آ (ایتالیا) ، یو.اس. ب (ایتالیا)واس.یو.د.و.آ.یو.د(سوئیس) محکومیت رضا شهابی را به 6 سال زندان محکوم می کنند:
دادگاه رضا شهابی را به اتهام « تبلیغ علیه رژیم » به یک سال زندان و به اتهام « تبانی به قصد تضعیف امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرده است.همچنین او به پرداخت سه هزار یورو به صندوق دولت محکوم شده است. و پس از پایان حکم زندانش ، او را به مدت پنج سال از فعالیت ، سخنرانی و مصاحبه هم محروم کرده اند.
رضا شهابی ، خزانه دارسندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است. او از چندین بیماری جسمی رنج می برد و از چندین ماه پیش وضعیت جسمی او به علت شرایط زندان رو به وخامت گذاشته است.بدلیل عدم درمان به موقع و مناسب خطر فلج شدن او محتمل است.پزشکان زندان اعلام کردند که با توجه به بیماری های متعدد رضا شهابی هر یک روز زندان برای او یک شکنجه واقعی می باشد.
ما خواهان آزادی فوری رضا شهابی هستیم و حبس او از 22 ماه پیش و محکومیت اش راناقض حقوق انسانی و سندیکایی می پنداریم.
سندیکاهای ما ، علاوه بر آزادی رضا شهابی، خواهان آزادی فوری کلیه سندیکالیست های زندانی ازجمله : علی نجاتی از سندیکای نیشکر هفت تپه ، بهنام ابراهیم زاده، علی اخوان، محمد جراحی، شاهرخ زمانی، مهرداد امین وزیری، عبدالرضا قنبری ( معلم محکوم به اعدام)، رسول بداغی ( معلم) و... هستند.
در آستانه برگزاری کنفرانس سازمان جهانی کار در ژنو، این محکومیت بیش از بیش، سخنرانی های خواب آور و آرامش بخش نمایندگان دولت ایران درمجامع بین المللی را غیر قابل تحمل می سازد، به ویژه که این دولت مدعی است که در ایران هیچ کارگرو فعال کارگری در زندان نیست.
18آوریل 2012
National Union of Rail, Maritime &Transport ( Britain)
Union Syndicale Solidaires ( France)
Organzazzione Sindacati Autonomi e di Base ( Italy)
Unione Sindacale di Base ( Italy)
SUD Vaud (Suisse)
ترجمه وتکثیر:
اتحادبین المللی درحمایت از کارگران درایران-پاریس
همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران پاریس
"کارگران صنعتی جهان": رضا شهابی را آزاد کنید
۲۴ آوریل ۲۰۱۲
به مقامات جمهوری اسلامی ایران
ما، کارگران صنعتی جهان، آی دبیلیو دبیلیو، از سرشت ضد طبقه کارگر سیستم قضایی در ایران عمیقا خشمگین هستیم. اشاره ما به حکم بسیار شدیدی است که علیه رضا شهابی، کارگر اتوبوسرانی، عضو هیئت مدیره و خزانه دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران که با توسل به اتهامات واهی از جمله "فعالیت تبلیغی علیه نظام" و " تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی" صادر شده است. این یک تلاش آشکار و شرم آور در انکار حق آزادی تشکل و بیان در ایران است.
نمایندگی کردن کارگران و یا دفاع از حقوق آنان در مقابل رژیمهای سرمایه داری نئولیبرال و توتالیتر که بدنبال تضعیف آزادیهای کارگری از طریق ترس و ارعاب هستند، هرگز جرم نبوده و نخواهد بود.
ما تمامی احکام ظالمانه، تعقیب و دستگیری فعالین کارگری را محکوم میکنیم و خواهان یک جامعه مشارکتی (تعاونی) به رهبری کارگران برای تمامی مردم ایران هستیم.
اندی اسمیت
مسئول رابط همبستگی بین المللی
کارگران صنعتی جهان
ترجمه و تکثیر از اتحاد بین المللی درحمایت از کارگران در ایران
روز جهانی کار را باشکوه برگزار کنیم
در حالی به استقبال روز جهانی کارگر می رویم که سرمایه داری جهانی همچنان در بحران اقتصادی دوره ای ذاتی اش دست و پا می زند. بحرانی که پس از سال 1928 میلادی عمیق ترین بحران اقتصادی سرمایه داری بوده است. سرمایه داری به استناد به تاریخ و ماهیتش با شروع بحران از اردوی کار قربانی می گیرد. دولت های سرمایه داری با وضع قوانین و یا بی نیاز از قوانین برای حفظ نظام شان به زندگی کارگران یورش می برند؛ کاهش دستمزدها و مستمری ها، قطع مزایای شغلی، اخراج سازی، افزایش سن بازنشستگی و ... از جمله راه کار های ساده نظام سرمایه داری برای حفظ نظام است.
این دولت ها کارگران را به ریاضت اقتصادی و مرگ تدریجی تشویق و ناگزیر می کنند. باز به حکم تاریخ و ماهیت نظام سرمایه داری هیچگاه سرمایه داران کارگران را از سودهای سرشارشان سهیم نکرده اند. و همه نوع پیشرفت بشری را نیز برای بهره وری بیشتر نیروی کار و افزایش شدت کار کارگر و در نهایت سود بیشتر به خدمت گرفته اند و کارگر را از دستآورد و رنج کار و مبارزه اش محروم تر کرده اند. به رغم گیرافتادن نظام سرمایه داری در چاه رکود و سکون نشریه فوریس در گزارشی از سود کلان 1100 میلیارد دلاری 100 شرکت پرسود جهان تنها در سال 2011 خبرداده است. در چنین اوضاع و شرایطی جنبش اعتراضی تسخیر وال استریت ، جنبش 99% ، جنبش اکثریت مردم استثمار شده و فرودست عروج کرده و امید به تغییر نظام را در دل ها زنده کرده است. این جنبش با نشانه گرفتن کل نظام سرمایه داری به عنوان مسبب و عامل تیره روزی و تاراج و تخریب انسان و زمین می تواند همبستگی جهانی را علیه کل نظام سرمایه ایجاد کند.
ما کارگران ایران ستم های بیشتری را متحمل می شویم؛ فشار بحران اقتصادی جهانی، تحریم ها، سیاست های حذف یارانه ها، نبود حق تشکل و اعتراض و آزادی های مدنی، گرانی روز افزون، دستمزد های زیر خط فقر و ده ها بی حقوقی دیگر زندگی را به کام ما تلخ و تلخ تر کرده و چشم انداز تیره اقتصادی و رفاه اجتماعی چاره ای جز اعتراض برای زنده ماندن برای ما نمانده است. ما تعدادی از کارگران نیروگاه های ایران روز جهانی کارگر را فرصت مغتنمی می شماریم تا با شرکت در مراسم های روز جهانی کارگر، هر جا مقدور باشد، در محل کار و خیابان ها ضمن همبستگی با طبقه کارگر ایران در بیان مطالبات انباشته شده مشترک از قبیل افزایش دستمزد ها تا حد تامین یک زندگی انسانی و شرافتمند، رسمی شدن همه کارگران قراردادی و پیمانی و لغو کار قراردادی، داشتن حق تشکل و اعتراض بدون ترس از حراست و اخراج، برابری دستمزدهای زن و مرد در ازای کار برابر، لغو کار کودک و ... خواهان تامین امنیت شغلی همه کارگران نیروگاهی پس از تغییر مالکیت نیروگاه ها از دولتی به خصوصی و همچنین محسوب شدن کار نیروگاهی به عنوان کار سخت و زیان آور باشیم.
برگرفته از وبلاگ کارگران نیروگاه های ایران- پنجشنبه 7 اردیبهشت 1391
احضار فعالين كارگري به اداره اطلاعات شهر سقز
بر اساس خبر رسيده به كميته هماهنگي ،روز سه شنبه مورخ 5 ارديبهشت1391 فعال كارگري و از اعضاي كميته هماهنگي ،عمر شاكري به مدت دو ساعت به اداره اطلاعات شهر سقز احضار و به نامبرده ابلاغ شد كه برگزاري هرگونه مراسم به مناسبت اول ما مه ممنوع بوده و در صورت برگزاري برنامه با آنها برخورد خواهد شد .
همچنين فعال كارگري ديگر با نام حسين مرادي براي روز سه شنبه آينده مصادف با اول ماه مه ساعت 9 صبح به اداره اطلاعات سقز احضار شده است .
6 ارديبهشت 1391
كميته هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري
اخراج كارگران شركت گيلان سويا
در هفته گذشته 14 نفر از كارگران شركت گيلان سويا واقع در شهر صنعتي رشت اخراج شدند. اين كارخانه زير مجموعه گروه توليدي عظيم اشي مشي بوده و واحد پايه و اوليه اين گروه توليدي عظيم مي باشد .
كارخانه گيلان سويا 15 سال پيش و تنها با يك خط توليد پفك شروع به كار كرد و در واقع ازقبَل كار كارگران اين كارخانه گروه عظيم اشي مشي به وجود آمده است كه حالا با وجود سابقه بالا اين كارگران اخراج مي شوند .كارگران اخراجي از كارگران قديمي و با سابقه اين شركت مي باشند .
6 ارديبهشت 1391
كميته هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري
بیکاری پنج هزار کارگر گلستانی در سال 90
مهربتاریخ7اردیبهشت بنقل حسینعلی خواجه مظفری مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی گلستانگزارش داد: در سال گذشته قریب به پنج هزار نفر از کار اخراج شده اند که بیشتر این تعداد کارمندان تعاونیهای اعتباری قبل از ادغام بوده اند.
وی افزود: این رقم در سال 89 تعداد پنج هزار و 952 نفر بوده است و از بیکاران سال 90 تعداد زیادی تحت پوشش بیمه بیکاری قرار گرفتند و پس از مدتی بازگشت به کار شده اند.
وی اظهار داشت: سه هزار و 300 نفر از بیکاران در سال گذشته تحت پوشش بیمه بیکاری قرار گرفته اند.
وی با اشاره به مشکلات کارگران کارخانه روغن کشی هاوردشت علی آباد گفت: این کارخانه با توجه به تحریم ها دچار مشکلاتی شد و 180 نفر از کارگران خود را اخراج کرد که با رایزنی های انجام شده تعداد زیادی از این کارگران بازگشت به کار شده اند.
بررسي وضعيت كودكان كار در سال 90
به گزلرش مورخ 7اردیبهشت ایلنا،به مناسبت نزديك شدن به 11 ارديبهشت روز جهاني کارگر، انجمن حمایت از حقوق کودکان نشستی در خصوص بررسي وضعيت كودكان كار در سال 90 برگزار كرد.
بنا بهمین گزارش، در اين نشست كه با حضور جمعی از کودکان افغان و ایرانی در محل انجمن حمایت از حقوق کودک برگزار شد، کودکان كار از زندگي خود سخن گفتند و كارشناسان مسائل اجتماعي به آسيب‌شناسي و بررسي پديده اشتغال كودكان پرداختند.
در ابتداي اين نشست جواد عظیمی، نوجوان 14 ساله و دانش آموز چهارم دبستان به حاضرين شرح داد كه از ساعت 7 تا 9 صبح در خانه كودك ناصر خسرو به تحصيل مي‌پردازد و بعد از 9 صبح تا ساعات پاياني شب مشغول به كار است.
افسانه غلامی، نوجوان 15 ساله نيز که در يكي از گارگاه‌هاي خیاطی مشغول به كار است شرايط كاري خود را براي حاضرين تشريح كرد.
در ادامه اين نشست يكي از كودكان كار تبعه افغانستان داشتن كارت اقامت در ايران را در زندگي خود بي‌تاثير خواند و گفت: داشتن يا نداشتن كارت اقامت تاثيري در برخورد كارفرمايان با من ندارد چرا كه اهل افغانستان هستم.
او گفت: بعضي از ما كودكان افغان، تمام مبلغي كه بابت انجام كار سنگين دريافت مي‌كنيم را براي خانواده‌هاي‌مان در افغانستان ارسال مي‌كنيم هيچ‌‌وقت پول كارمان به دست خودمان نمي‌رسد.
در بخش ديگري از اين نشست كه به مناسبت نزديك شدن به روز كارگر برگزار شد، دكتر شيوا دولت‌آبادي عضو هيئت رئيسه انجمن حمايت از حقوق كودكان براي حاضرين توضيح داد كه به مناسبت روز کارگر با دعوت از كودكان كار و كارشناسان مسائل اجتماعي، در اين نشست از نزديك نگاهی به مشکلات کودکان کار می‌اندازيم و شرايط آنان را بلحاظ آموزشي و شرايط كار مورد بررسي قرار مي‌دهيم.
فرشید یزدانی، عضو هیئت رئيسه انجمن حمایت از حقوق کودکان، به عنوان اولين سخنران اين نشست با بيان اينكه نيازهاي اقتصادي والدين، كودكان را مجبور به ورود به مشاغل خياباني مي‌كند، افزود: ورود زودهنگام كودكان به بازار كار سبب پديد آمدن حس ناامني در ميان اين كودكان مي‌شود و اثرات سوئي را در حوزه‌هاي فردي و اجتماعي آنان به همراه دارد.
يزداني ضمن اشاره به گسترش زمينه‌هاي آسيب‌‌پذيري اجتماعي در ميان اين كودكان، افزود: قوانين ويژه‌اي كه در خيابان‌ها حاكم است، اين كودكان را مستعد اعتياد و خشونت‌ورزي مي‌كند.
اين فعال حقوق كودكان عرضه كار كودكان را وابسته به ميزان دستمزد بزرگسالان اعلام كرد و افزود: تفاوت دستمزد يك نيروي كار بزرگسال و دستمزد اندكي كه يك كودك بابت انجام همان كار دريافت مي‌كند موجب تمايل كارفرمايان و سودجويان به استمرار استفاده از نيروي كار كودكان مي‌شود.
يزداني عوامل مؤثر بر تقاضاي نيروي كار كودك در بازار را مازاد ارزش توليد و كاهش هزينه‌هاي مبادله شده نيروي كار دانست و اظهار كرد: به دليل آنكه كار كودكان ارزش افزوده كمتري دارد، اثر منفي اين نوع كار بر درآمد ملي حدود 3 درصد برآورد مي‌شود.
اين فعال حقوق كودكان در پايان به مقايسه نرخ اشتغال كودكان پرداخت و اعلام كرد: بالاترين نرخ اشتغال كودكان در استان خراسان جنوبي با 20 درصد، گلستان 17.4 درصد و كمترين نرخ در خراسان شمالي با 2.17 درصد است
برق جان جوشکار جوان برازجانی را گرفت
به گزارش6اردیبهشت مهر،جوانی به نام امیر امینی اهل برازجان هنگامی که در محل کار خود در شرکت کشتی سازی صدرا بوشهر، درون لوله مشغول جوشکاری بوده دچار برق گرفتگی می شود و جان خود را از دست می دهد.
هفتم اردیبهشت ماه1391
akhbarkargari2468@gmail.com
-"کارگران صنعتی جهان": رضا شهابی را آزاد کنید
- روز جهانی کار را باشکوه برگزار کنیم
- احضار فعالين كارگري به اداره اطلاعات شهر سقز
- اخراج كارگران شركت گيلان سويا
- بیکاری پنج هزار کارگر گلستانی در سال 90
- بررسي وضعيت كودكان كار در سال 90
- برق جان جوشکار جوان برازجانی را گرفت
نامه اعتراضی سندیکاهای اروپائی به مقامات دولت ایران در رابطه با محکومیت رضا شهابی ودرخواست آزادی کلیه فعالین کارگری وسندیکایی زندانی درایران
RMT (Grande Bretagne) – Solidaires (France) – ORSA et USB (Italie ) SUD Vaud (Suisse)
همبستگی با سندیکالیستهای ایران!
سندیکاهای اروپایی بخش حمل و نقل ار.ام.ت ( انگلستان) ، سولیدر ( فرانسه) او.ار.اس.آ (ایتالیا) ، یو.اس. ب (ایتالیا)واس.یو.د.و.آ.یو.د(سوئیس) محکومیت رضا شهابی را به 6 سال زندان محکوم می کنند:
دادگاه رضا شهابی را به اتهام « تبلیغ علیه رژیم » به یک سال زندان و به اتهام « تبانی به قصد تضعیف امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرده است.همچنین او به پرداخت سه هزار یورو به صندوق دولت محکوم شده است. و پس از پایان حکم زندانش ، او را به مدت پنج سال از فعالیت ، سخنرانی و مصاحبه هم محروم کرده اند.
رضا شهابی ، خزانه دارسندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است. او از چندین بیماری جسمی رنج می برد و از چندین ماه پیش وضعیت جسمی او به علت شرایط زندان رو به وخامت گذاشته است.بدلیل عدم درمان به موقع و مناسب خطر فلج شدن او محتمل است.پزشکان زندان اعلام کردند که با توجه به بیماری های متعدد رضا شهابی هر یک روز زندان برای او یک شکنجه واقعی می باشد.
ما خواهان آزادی فوری رضا شهابی هستیم و حبس او از 22 ماه پیش و محکومیت اش راناقض حقوق انسانی و سندیکایی می پنداریم.
سندیکاهای ما ، علاوه بر آزادی رضا شهابی، خواهان آزادی فوری کلیه سندیکالیست های زندانی ازجمله : علی نجاتی از سندیکای نیشکر هفت تپه ، بهنام ابراهیم زاده، علی اخوان، محمد جراحی، شاهرخ زمانی، مهرداد امین وزیری، عبدالرضا قنبری ( معلم محکوم به اعدام)، رسول بداغی ( معلم) و... هستند.
در آستانه برگزاری کنفرانس سازمان جهانی کار در ژنو، این محکومیت بیش از بیش، سخنرانی های خواب آور و آرامش بخش نمایندگان دولت ایران درمجامع بین المللی را غیر قابل تحمل می سازد، به ویژه که این دولت مدعی است که در ایران هیچ کارگرو فعال کارگری در زندان نیست.
18آوریل 2012
National Union of Rail, Maritime &Transport ( Britain)
Union Syndicale Solidaires ( France)
Organzazzione Sindacati Autonomi e di Base ( Italy)
Unione Sindacale di Base ( Italy)
SUD Vaud (Suisse)
ترجمه وتکثیر:
اتحادبین المللی درحمایت از کارگران درایران-پاریس
همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران پاریس
"کارگران صنعتی جهان": رضا شهابی را آزاد کنید
۲۴ آوریل ۲۰۱۲
به مقامات جمهوری اسلامی ایران
ما، کارگران صنعتی جهان، آی دبیلیو دبیلیو، از سرشت ضد طبقه کارگر سیستم قضایی در ایران عمیقا خشمگین هستیم. اشاره ما به حکم بسیار شدیدی است که علیه رضا شهابی، کارگر اتوبوسرانی، عضو هیئت مدیره و خزانه دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران که با توسل به اتهامات واهی از جمله "فعالیت تبلیغی علیه نظام" و " تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی" صادر شده است. این یک تلاش آشکار و شرم آور در انکار حق آزادی تشکل و بیان در ایران است.
نمایندگی کردن کارگران و یا دفاع از حقوق آنان در مقابل رژیمهای سرمایه داری نئولیبرال و توتالیتر که بدنبال تضعیف آزادیهای کارگری از طریق ترس و ارعاب هستند، هرگز جرم نبوده و نخواهد بود.
ما تمامی احکام ظالمانه، تعقیب و دستگیری فعالین کارگری را محکوم میکنیم و خواهان یک جامعه مشارکتی (تعاونی) به رهبری کارگران برای تمامی مردم ایران هستیم.
اندی اسمیت
مسئول رابط همبستگی بین المللی
کارگران صنعتی جهان
ترجمه و تکثیر از اتحاد بین المللی درحمایت از کارگران در ایران
روز جهانی کار را باشکوه برگزار کنیم
در حالی به استقبال روز جهانی کارگر می رویم که سرمایه داری جهانی همچنان در بحران اقتصادی دوره ای ذاتی اش دست و پا می زند. بحرانی که پس از سال 1928 میلادی عمیق ترین بحران اقتصادی سرمایه داری بوده است. سرمایه داری به استناد به تاریخ و ماهیتش با شروع بحران از اردوی کار قربانی می گیرد. دولت های سرمایه داری با وضع قوانین و یا بی نیاز از قوانین برای حفظ نظام شان به زندگی کارگران یورش می برند؛ کاهش دستمزدها و مستمری ها، قطع مزایای شغلی، اخراج سازی، افزایش سن بازنشستگی و ... از جمله راه کار های ساده نظام سرمایه داری برای حفظ نظام است.
این دولت ها کارگران را به ریاضت اقتصادی و مرگ تدریجی تشویق و ناگزیر می کنند. باز به حکم تاریخ و ماهیت نظام سرمایه داری هیچگاه سرمایه داران کارگران را از سودهای سرشارشان سهیم نکرده اند. و همه نوع پیشرفت بشری را نیز برای بهره وری بیشتر نیروی کار و افزایش شدت کار کارگر و در نهایت سود بیشتر به خدمت گرفته اند و کارگر را از دستآورد و رنج کار و مبارزه اش محروم تر کرده اند. به رغم گیرافتادن نظام سرمایه داری در چاه رکود و سکون نشریه فوریس در گزارشی از سود کلان 1100 میلیارد دلاری 100 شرکت پرسود جهان تنها در سال 2011 خبرداده است. در چنین اوضاع و شرایطی جنبش اعتراضی تسخیر وال استریت ، جنبش 99% ، جنبش اکثریت مردم استثمار شده و فرودست عروج کرده و امید به تغییر نظام را در دل ها زنده کرده است. این جنبش با نشانه گرفتن کل نظام سرمایه داری به عنوان مسبب و عامل تیره روزی و تاراج و تخریب انسان و زمین می تواند همبستگی جهانی را علیه کل نظام سرمایه ایجاد کند.
ما کارگران ایران ستم های بیشتری را متحمل می شویم؛ فشار بحران اقتصادی جهانی، تحریم ها، سیاست های حذف یارانه ها، نبود حق تشکل و اعتراض و آزادی های مدنی، گرانی روز افزون، دستمزد های زیر خط فقر و ده ها بی حقوقی دیگر زندگی را به کام ما تلخ و تلخ تر کرده و چشم انداز تیره اقتصادی و رفاه اجتماعی چاره ای جز اعتراض برای زنده ماندن برای ما نمانده است. ما تعدادی از کارگران نیروگاه های ایران روز جهانی کارگر را فرصت مغتنمی می شماریم تا با شرکت در مراسم های روز جهانی کارگر، هر جا مقدور باشد، در محل کار و خیابان ها ضمن همبستگی با طبقه کارگر ایران در بیان مطالبات انباشته شده مشترک از قبیل افزایش دستمزد ها تا حد تامین یک زندگی انسانی و شرافتمند، رسمی شدن همه کارگران قراردادی و پیمانی و لغو کار قراردادی، داشتن حق تشکل و اعتراض بدون ترس از حراست و اخراج، برابری دستمزدهای زن و مرد در ازای کار برابر، لغو کار کودک و ... خواهان تامین امنیت شغلی همه کارگران نیروگاهی پس از تغییر مالکیت نیروگاه ها از دولتی به خصوصی و همچنین محسوب شدن کار نیروگاهی به عنوان کار سخت و زیان آور باشیم.
برگرفته از وبلاگ کارگران نیروگاه های ایران- پنجشنبه 7 اردیبهشت 1391
احضار فعالين كارگري به اداره اطلاعات شهر سقز
بر اساس خبر رسيده به كميته هماهنگي ،روز سه شنبه مورخ 5 ارديبهشت1391 فعال كارگري و از اعضاي كميته هماهنگي ،عمر شاكري به مدت دو ساعت به اداره اطلاعات شهر سقز احضار و به نامبرده ابلاغ شد كه برگزاري هرگونه مراسم به مناسبت اول ما مه ممنوع بوده و در صورت برگزاري برنامه با آنها برخورد خواهد شد .
همچنين فعال كارگري ديگر با نام حسين مرادي براي روز سه شنبه آينده مصادف با اول ماه مه ساعت 9 صبح به اداره اطلاعات سقز احضار شده است .
6 ارديبهشت 1391
كميته هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري
اخراج كارگران شركت گيلان سويا
در هفته گذشته 14 نفر از كارگران شركت گيلان سويا واقع در شهر صنعتي رشت اخراج شدند. اين كارخانه زير مجموعه گروه توليدي عظيم اشي مشي بوده و واحد پايه و اوليه اين گروه توليدي عظيم مي باشد .
كارخانه گيلان سويا 15 سال پيش و تنها با يك خط توليد پفك شروع به كار كرد و در واقع ازقبَل كار كارگران اين كارخانه گروه عظيم اشي مشي به وجود آمده است كه حالا با وجود سابقه بالا اين كارگران اخراج مي شوند .كارگران اخراجي از كارگران قديمي و با سابقه اين شركت مي باشند .
6 ارديبهشت 1391
كميته هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري
بیکاری پنج هزار کارگر گلستانی در سال 90
مهربتاریخ7اردیبهشت بنقل حسینعلی خواجه مظفری مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی گلستانگزارش داد: در سال گذشته قریب به پنج هزار نفر از کار اخراج شده اند که بیشتر این تعداد کارمندان تعاونیهای اعتباری قبل از ادغام بوده اند.
وی افزود: این رقم در سال 89 تعداد پنج هزار و 952 نفر بوده است و از بیکاران سال 90 تعداد زیادی تحت پوشش بیمه بیکاری قرار گرفتند و پس از مدتی بازگشت به کار شده اند.
وی اظهار داشت: سه هزار و 300 نفر از بیکاران در سال گذشته تحت پوشش بیمه بیکاری قرار گرفته اند.
وی با اشاره به مشکلات کارگران کارخانه روغن کشی هاوردشت علی آباد گفت: این کارخانه با توجه به تحریم ها دچار مشکلاتی شد و 180 نفر از کارگران خود را اخراج کرد که با رایزنی های انجام شده تعداد زیادی از این کارگران بازگشت به کار شده اند.
بررسي وضعيت كودكان كار در سال 90
به گزلرش مورخ 7اردیبهشت ایلنا،به مناسبت نزديك شدن به 11 ارديبهشت روز جهاني کارگر، انجمن حمایت از حقوق کودکان نشستی در خصوص بررسي وضعيت كودكان كار در سال 90 برگزار كرد.
بنا بهمین گزارش، در اين نشست كه با حضور جمعی از کودکان افغان و ایرانی در محل انجمن حمایت از حقوق کودک برگزار شد، کودکان كار از زندگي خود سخن گفتند و كارشناسان مسائل اجتماعي به آسيب‌شناسي و بررسي پديده اشتغال كودكان پرداختند.
در ابتداي اين نشست جواد عظیمی، نوجوان 14 ساله و دانش آموز چهارم دبستان به حاضرين شرح داد كه از ساعت 7 تا 9 صبح در خانه كودك ناصر خسرو به تحصيل مي‌پردازد و بعد از 9 صبح تا ساعات پاياني شب مشغول به كار است.
افسانه غلامی، نوجوان 15 ساله نيز که در يكي از گارگاه‌هاي خیاطی مشغول به كار است شرايط كاري خود را براي حاضرين تشريح كرد.
در ادامه اين نشست يكي از كودكان كار تبعه افغانستان داشتن كارت اقامت در ايران را در زندگي خود بي‌تاثير خواند و گفت: داشتن يا نداشتن كارت اقامت تاثيري در برخورد كارفرمايان با من ندارد چرا كه اهل افغانستان هستم.
او گفت: بعضي از ما كودكان افغان، تمام مبلغي كه بابت انجام كار سنگين دريافت مي‌كنيم را براي خانواده‌هاي‌مان در افغانستان ارسال مي‌كنيم هيچ‌‌وقت پول كارمان به دست خودمان نمي‌رسد.
در بخش ديگري از اين نشست كه به مناسبت نزديك شدن به روز كارگر برگزار شد، دكتر شيوا دولت‌آبادي عضو هيئت رئيسه انجمن حمايت از حقوق كودكان براي حاضرين توضيح داد كه به مناسبت روز کارگر با دعوت از كودكان كار و كارشناسان مسائل اجتماعي، در اين نشست از نزديك نگاهی به مشکلات کودکان کار می‌اندازيم و شرايط آنان را بلحاظ آموزشي و شرايط كار مورد بررسي قرار مي‌دهيم.
فرشید یزدانی، عضو هیئت رئيسه انجمن حمایت از حقوق کودکان، به عنوان اولين سخنران اين نشست با بيان اينكه نيازهاي اقتصادي والدين، كودكان را مجبور به ورود به مشاغل خياباني مي‌كند، افزود: ورود زودهنگام كودكان به بازار كار سبب پديد آمدن حس ناامني در ميان اين كودكان مي‌شود و اثرات سوئي را در حوزه‌هاي فردي و اجتماعي آنان به همراه دارد.
يزداني ضمن اشاره به گسترش زمينه‌هاي آسيب‌‌پذيري اجتماعي در ميان اين كودكان، افزود: قوانين ويژه‌اي كه در خيابان‌ها حاكم است، اين كودكان را مستعد اعتياد و خشونت‌ورزي مي‌كند.
اين فعال حقوق كودكان عرضه كار كودكان را وابسته به ميزان دستمزد بزرگسالان اعلام كرد و افزود: تفاوت دستمزد يك نيروي كار بزرگسال و دستمزد اندكي كه يك كودك بابت انجام همان كار دريافت مي‌كند موجب تمايل كارفرمايان و سودجويان به استمرار استفاده از نيروي كار كودكان مي‌شود.
يزداني عوامل مؤثر بر تقاضاي نيروي كار كودك در بازار را مازاد ارزش توليد و كاهش هزينه‌هاي مبادله شده نيروي كار دانست و اظهار كرد: به دليل آنكه كار كودكان ارزش افزوده كمتري دارد، اثر منفي اين نوع كار بر درآمد ملي حدود 3 درصد برآورد مي‌شود.
اين فعال حقوق كودكان در پايان به مقايسه نرخ اشتغال كودكان پرداخت و اعلام كرد: بالاترين نرخ اشتغال كودكان در استان خراسان جنوبي با 20 درصد، گلستان 17.4 درصد و كمترين نرخ در خراسان شمالي با 2.17 درصد است
برق جان جوشکار جوان برازجانی را گرفت
به گزارش6اردیبهشت مهر،جوانی به نام امیر امینی اهل برازجان هنگامی که در محل کار خود در شرکت کشتی سازی صدرا بوشهر، درون لوله مشغول جوشکاری بوده دچار برق گرفتگی می شود و جان خود را از دست می دهد.
هفتم اردیبهشت ماه1391
akhbarkargari2468@gmail.com
اخبار روز: پنج سندیکای بزرگ اروپایی حکم شش سال زندان رضا شهابی فعال
سندیکایی ایرانی را محکوم کرده و با کارگران ایران اعلام همبستگی کردند. به
گزارش اتحادبین المللی درحمایت از کارگران درایران-پاریس و همبستگی
سوسیالیستی با کارگران ایران پاریس در اعلامیه ی مشترک این تشکل های
سندیکایی آمده است:
دادگاه رضا شهابی را به اتهام «تبلیغ علیه رژیم» به یک سال زندان و به اتهام «تبانی به قصد تضعیف امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرده است. همچنین او به پرداخت سه هزار یورو به صندوق دولت محکوم شده است. و پس از پایان حکم زندانش، او را به مدت پنج سال از فعالیت، سخنرانی و مصاحبه هم محروم کرده اند.
رضا شهابی، خزانه دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است. او از چندین بیماری جسمی رنج می برد و از چندین ماه پیش وضعیت جسمی او به علت شرایط زندان رو به وخامت گذاشته است. بدلیل عدم درمان به موقع و مناسب خطر فلج شدن او محتمل است. پزشکان زندان اعلام کردند که با توجه به بیماری های متعدد رضا شهابی هر یک روز زندان برای او یک شکنجه واقعی می باشد.
ما خواهان آزادی فوری رضا شهابی هستیم و حبس او از ۲۲ ماه پیش و محکومیت اش را ناقض حقوق انسانی و سندیکایی می پنداریم.
سندیکاهای ما، علاوه بر آزادی رضا شهابی، خواهان آزادی فوری کلیه سندیکالیست های زندانی از جمله: علی نجاتی از سندیکای نیشکر هفت تپه، بهنام ابراهیم زاده، علی اخوان، محمد جراحی، شاهرخ زمانی، مهرداد امین وزیری، عبدالرضا قنبری (معلم محکوم به اعدام)، رسول بداغی (معلم) و... هستند.
در آستانه برگزاری کنفرانس سازمان جهانی کار در ژنو، این محکومیت بیش از بیش، سخنرانی های خواب آور و آرامش بخش نمایندگان دولت ایران در مجامع بین المللی را غیرقابل تحمل می سازد، به ویژه که این دولت مدعی است که در ایران هیچ کارگر و فعال کارگری در زندان نیست.
۱٨آوریل ۲۰۱۲
(National Union of Rail, Maritime &Transport (Britain
(Union Syndicale Solidaires (France
(Organzazzione Sindacati Autonomi e di Base (Italy
(Unione Sindacale di Base (Italy
(SUD Vaud (Suisse
دادگاه رضا شهابی را به اتهام «تبلیغ علیه رژیم» به یک سال زندان و به اتهام «تبانی به قصد تضعیف امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرده است. همچنین او به پرداخت سه هزار یورو به صندوق دولت محکوم شده است. و پس از پایان حکم زندانش، او را به مدت پنج سال از فعالیت، سخنرانی و مصاحبه هم محروم کرده اند.
رضا شهابی، خزانه دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است. او از چندین بیماری جسمی رنج می برد و از چندین ماه پیش وضعیت جسمی او به علت شرایط زندان رو به وخامت گذاشته است. بدلیل عدم درمان به موقع و مناسب خطر فلج شدن او محتمل است. پزشکان زندان اعلام کردند که با توجه به بیماری های متعدد رضا شهابی هر یک روز زندان برای او یک شکنجه واقعی می باشد.
ما خواهان آزادی فوری رضا شهابی هستیم و حبس او از ۲۲ ماه پیش و محکومیت اش را ناقض حقوق انسانی و سندیکایی می پنداریم.
سندیکاهای ما، علاوه بر آزادی رضا شهابی، خواهان آزادی فوری کلیه سندیکالیست های زندانی از جمله: علی نجاتی از سندیکای نیشکر هفت تپه، بهنام ابراهیم زاده، علی اخوان، محمد جراحی، شاهرخ زمانی، مهرداد امین وزیری، عبدالرضا قنبری (معلم محکوم به اعدام)، رسول بداغی (معلم) و... هستند.
در آستانه برگزاری کنفرانس سازمان جهانی کار در ژنو، این محکومیت بیش از بیش، سخنرانی های خواب آور و آرامش بخش نمایندگان دولت ایران در مجامع بین المللی را غیرقابل تحمل می سازد، به ویژه که این دولت مدعی است که در ایران هیچ کارگر و فعال کارگری در زندان نیست.
۱٨آوریل ۲۰۱۲
(National Union of Rail, Maritime &Transport (Britain
(Union Syndicale Solidaires (France
(Organzazzione Sindacati Autonomi e di Base (Italy
(Unione Sindacale di Base (Italy
(SUD Vaud (Suisse
اخبار روز:
بیانیه شماره ٣ کمیته برنامه ریزی کنفرانس دکتر مهرداد مشایخی (واشنگتن ۷-٨ آوریل ۲۰۱۲)
گفتگو برای گذار به دموکراسی
"گفتگو برای گذار به دموکراسی" عنوان کنفرانسی بود که پس از یک سال تلاش کمیته برنامه ریزی، طی روزهای ۷-٨ آوریل در واشنگتن برگزار شد. همانطور که در بیانیه شماره یک و دو اعلام شد، هدف کنفرانس ایجاد فرصت گفتگو برای فعالان سیاسی پیرامون پروژه های گذار به دموکراسی بود و در این راه موفق شد فعالان سیاسی را به بحث و تبادل نظر روی پروژه های راهبردی برای گذار به دموکراسی متمرکز کند. مضاف بر اینکه، این کنفرانس در فضایی کاملا دوستانه، احترام آمیز و تحمل آراء و اندیشه های بعضا مخالف، برگزار و در نوع خود کم نظیر بود. اینک پس از برگزاری این نشست که به گواه اکثر حاضران در نشست و ناظران بیرونی، با موفقیت انجام شد، کمیته برنامه ریزی برخود لازم می داند که نکاتی را به عنوان جمع بندی به مردم ایران گزارش و برنامه خود را برای آینده اعلام کند.
الف: گزارش عملکرد
۱- وجه تمایز این کنفرانس، "پروژه محوری" و عبور از بحث های نظری و تئوریک بود. لذا از سازمانها و فعالان سیاسی خواسته شده بود که طرح عملیاتی خود برای "گذار ایران به دموکراسی" را به کنفرانس ارائه و آن را در میان شرکت کنندگان به بحث و بررسی بگذارند. این تصمیم از دو زاویه اهمیت مضاعف داشت اول اینکه تمرکز روی پروژه های راهبردی، خطوط فکری و برنامه عملی گروههای سیاسی را روشن می کرد و دوم اینکه کمک می کرد فعالان سیاسی روی برنامه های عملی بجای بحث های آکادمیک متمرکز و احیانا در آینده این برنامه ها را انسجام بخشیده و از آن نقشه راه ترسیم کنند.
فارغ از طرح هایی که به مقاله و یا به یک نگاه سیاسی، شباهت بیشتری داشتند و در نشست هم طی یک میزگرد فرصت طرح یافتند، هفت پروژه در کنفرانس مطرح و مورد نقد و بررسی قرار گرفت، که در قسمت دوم همین بیانیه بصورت تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد.
۲- بر خلاف شایعاتی که از سوی برخی رسانه ها ساخته و پرداخته شد، کمیته برگزاری مستقل از سازمانهای سیاسی و شخصیت های اثرگذار، صرفا مبتنی بر تصمیم گروهی و خرد جمعی خود، کنفرانس را طراحی و اجرا کرد. بنابراین با قاطعیت اعلام می کنیم که این نشست صرفا ایده ی اعضای کمیته برنامه ریزی بوده و هیچ دولت، سازمان یا شخصی در تصمیم گیری مشارکت نداشته است.
٣- همانطور که در بیانیه های قبل اعلام شده، هزینه های کنفرانس توسط شرکت کنندگان پرداخت و اندک هزینه های جانبی نشست اعم از هزینه اجاره محل برگزاری و تغذیه شرکت کنندگان، از بودجه شخصی اعضای کمیته برگزاری و برخی مدعوین تامین شد و هرگونه ادعایی مبنی بر دریافت بودجه از دولت ها، سازمانها و جریانات سیاسی کذب محض است.
۴- کمیته برگزاری، برای تعیین چگونگی دعوت فعالان سیاسی به شرکت در این کنفرانس، ساعت ها به بحث و تبادل نظر نشسته و پس از بررسی عواقب راههای مختلف، به این جمع بندی رسید که دعوت از فعالان سیاسی به شکل فراخوان خاص و عام انجام شود. لذا در مرحله اول، فراخوانی را برای افرادی از میان مجموعه بزرگ فعالان سیاسی خارج از کشور ارسال و در مرحله دوم بصورت عام تمامی فعالان سیاسی را به شرکت در این کنفرانس دعوت و از طریق دبیرخانه به تقاضاها برای شرکت پاسخ دادیم. بنابراین شرکت در این کنفرانس برای همه فعالان سیاسی صلح طلب و دموکراسی خواه و خبرنگاران آزاد بود. ضمن اینکه بیشتر شرکت کنندگان به سمت شخصی و غیرسازمانی در نشست حضور یافتند و برخی نیز به نمایندگی از گروه یا سازمانی خاص شرکت کردند که انتخاب این مهم به شرکت کنندگان واگذار شده بود.
۵- این کنفرانس به رغم دستاوردهای ارزشمند، کاستی هایی هم داشت که در تلاش ایم در آینده آنها را جبران کنیم. کمیته برگزاری، شرکت کنندگان و ناظران چند مورد را به عنوان نقطه ضعف کنفرانس برشمرده اند. حذف کارگاهها از برنامه کنفرانس که به علت مخالفت برخی از شرکت کنندگان، به دلیل عدم حضور دوربین ها در محل کارگاهها، صورت گرفت، عمده ترین نقطه ضعف این نشست خوانده شده است.
کمیته برگزاری پیش بینی کرده بود که با برگزاری جلسات کارگاهی در طول برنامه، پروژه های مطرح را مورد بررسی دقیق و کارشناسی قرار دهد و به پرسش اصلی کنفرانس یعنی چگونگی گذار از دولتی مستبد به دموکراسی پاسخ دهد، اما این مهم محقق نشد، چون تعدادی از شرکت کنندگان و بعضی از خبرنگاران حاضر در جلسه بر این باور بودند که هیچ بخشی از جلسه نباید در غیاب دوربین های رسانه ها برگزار شود و اعضای کمیته برنامه ریزی بر خلاف میل شان به این خواست جواب مثبت دادند و از برگزاری کارگاه ها چشم پوشی کردند، ولی کماکان بر این باورند که بحث و تبادل نظر روی پروژه ها ضرورتا باید در جمع های کوچک و بصورت کارگاهی برگزار تا شرکت کنندگان با اطمینان خاطر بتوانند در بحث ها مشارکت و به ارتقای کیفی و فنی پروژه ها کمک کنند.
دعوت از شخصیت های سیاسی به جای دعوت از سازمانها ایراد دیگری است که به این نشست وارد شد. کمیته برگزاری از ابتدا تمایل داشت که از سازمانهای سیاسی بخواهد تا در این نشست شرکت کنندگان و پروژه شان را عرضه کنند، اما پس از مشورت با اعضایی از سازمانهای مختلف و بررسی تجربه های قبلی، به این جمع بندی رسید که در گام اول دعوت از شخصت هایی از جریانهای سیاسی مختلف و با رعایت پلورالیسم عملی تر است.
ب: گزارش محتوایی
از آنجا که این نشست "پروژه محور" بود، بخش عمده کنفرانس به طرح و بررسی هفت پروژه اختصاص یافت. از نگاه اعضای کمیته برگزاری کنفرانس، این پروژه ها در سه دسته قابل تقسیم و ارزیابی بودند:
۱- پروژه اصلاح از درون
پروژه اصلاح از درون که تحت عنوان "دموکراسی دو مرحله ای؛ طرح بازگشت اصلاح طلبانه" از سوی آرش غفوری از فعالان ستاد ٨٨ و از اعضای شاخه جوانان جبهه مشارکت، مطرح شد، نگاهی به درون و به اصلاح طلبان به رهبری آقای خاتمی داشت. او در تبیین گام های عملی طرح خود در این نشست می گوید: "اطلاع رسانی لایه بندی شده به عنوان فاز صفر یا امکان سنجی، پروژه ای است که فاز عملی آن حضور اصلاح طلبانه در قدرت از طریق تنها راه قانونی و امکان پذیر، یعنی انتخابات است. اگرچه در مورد انتخابات و مشکلات و مسائل آن به خصوص پس از خرداد ۱٣٨٨ زیاد گفته شده است اما نزاع فعلی موجود در سطح اول قدرت در کشور به همراه تهدیدهایی که اصل نظام را متوجه خود می کند، به همراه نارضایتی عمومی از شیوه اداره کشور که در نهایت باعث فرسودگی و پوسیدگی اساس انقلاب می شود، عواملی هستند که می توانند به بازگشت دوباره اصلاح طلبان به ساخت قدرت از طریق دموکراتیک و اجرای پروژه گذار دموکراتیک کمک کند. تمام آنچه که در فاز اول یا اطلاع رسانی انجام می شود در نهایت به معنی برجسته سازی فعالیت سبزها و مرزبندی با اپوزسیون برانداز ضد نظام به تقویت امکان حضور انتخاباتی اصلاح طلبانه کمک خواهد کرد. انتخابات ریاست جمهوری یازدهم اولین فرصت پیشروی اصلاح طلبان است. اصلاح طلبان باید برای این انتخابات با دست پر و بهترین نیروها وارد رقابت شوند تا اگر هم قرار شد در نهایت به ائتلاف دست بزنند دست بالا را در چانه زنی ها برعهده داشته باشند."
۲- پروژه محاصره مدنی برای انتخابات آزاد و اصلاحات ساختاری
پروژه "استراتژی انتخابات آزاد" توسط امیرحسین گنج بخش بعنوان نماینده سازمان جمهوریخواهان طرح شد. اساس این پروژه عبور سازمان یافته از جمهوری اسلامی و ساختن دموکراسی از طریق حاکمیت صندوق رای بود. این راهبرد با اصلاح طلبی درون حکومتی که با تکیه بر قانون اساسی و اصلی‌‌ترین محور آن ولایت فقیه، قصد برگزاری انتخابات را دارد، پیشنهاد انتخابات آزاد بر اساس استانداردهای بین‌المللی فراسر قانون اساسی جمهوری اسلامی قابل تمایز بود. از طرف دیگر این راهبرد با براندازی که تغییرات را بر فروپاشی دستگاه دولتی بنیان کرده نیز متمایز بود چراکه به باور طراحان این پروژه فروپاشی دستگاه دولتی می تواند زمینه ساز هرج و مرج و تجزیه شود. براساس این طرح، مبارزه برای آزاد سازی فضای سیاسی و خواست انتخابات آزاد، بهترین شعار برای اجماع تمام نیروهای سیاسی و مدنی است، و تشکیل یک شورا از این نیروها را در خارج پیشنهاد می کرد. در عین حال یکی از وظائف مهم سازمانهای سیاسی را بافتن ائتلافی سیاسی بر می شمرد که بتواند با هدایت مبارزه علیه دیکتاتوری، انتخابات آزاد را به حکومت تحمیل کند و در عین حال نظم اجتماعی و ثبات را برای حاکمیت صندوق رای مهیا سازد. وی این دموکراتیک سازی را بدون همکاری با نیروهای داخل ایران ممکن ندانست.
پروژه دیگری که رویکرد اصلاحات ساختاری داشت طرحی بود که با عنوان "رهیافت جمهوری خواهان در گذار به دموکراسی" توسط بهروز بیات عضو هیات اجرایی اتحاد جمهوری خواهان مطرح شد. این پروژه گذار به دموکراسی را از طریق اصلاحات ساختاری جمهوری اسلامی ممکن می دانست. بهروز بیات وظیفه جمهوری خواهان دموکرات را کوشش در سوی اداره کردن نوعی دگرگونی کنترل شده که به آشوب، گسیختگی شالوده کشور و استبدادی دیگر نیانجامد، می دانست و بر این نکته تاکید داشت که "فکر رفورمیستی و اصلاح طلبی که دموکراسی و یکی از مولفه هایش انتخابات آزاد است را نه برای حذف رقبا بلکه برای تولید و توزیع عادلانه‍ی قدرت تبلیغ میکند به لحاظ تجربی از این امر ناشی میشود." لذا پیشنهاد او انتخابات آزاد بعنوان یک راهکار اصلاح طلبانه برای گذار ایران به دموکراسی بود.
٣- پروژه آلترناتیو سازی و سازماندهی نیروهای سیاسی در خارج از کشور
چهار پروژه نیز تمرکزشان بر آلترناتیو سازی در خارج از کشور یا انسجام بخشی به اپوزسیون استوار بود. طرح هایی که هرگونه تلاش برای دموکراسی در ایران را مقید به سازماندهی نیروهای سیاسی خارج از کشور می کردند. انسجام و اتحاد اپوزیسیون برانداز یا انحلال طلب محور عمده پروژه هایی بود که از سوی آرام حسامی، شهریار آهی، محسن نژاد و بیژن کریمی مطرح شد. آرام حسامی در تشریح طرح شبکه سکولارهای سبز بر "انتخابات برون مرزی" بعنوان راهکاری عملیاتی، تاکید کرد. براساس این طرح ایرانیان خارج از کشور در هر کجای دنیا که هستند می توانند در یک انتخابات برون مرزی، نمایندگان خود را انتخاب و منتخبان به نمایندگی از جامعه ایرانیان خارج از کشور، در راستای گذار ایران به دموکراسی تلاش خواهند کرد. شهریار آهی همین طرح را با مکانیزم اینترنت و شبکه های اینتر نتی بدون هر گونه انتخاباتی و واگذاری سمت نمایندگی به افراد، تحت عنوان "کنگره دیجیتالی" مطرح کرد. به باور او مردم می توانند از طریق شبکه های اجتماعی خواست های خود را فرمول بندی و اعلام کنند. این خواست ها در فضای مجازی می تواند مورد گفتگو و در نهایت تصمیم گیری قرار گیرد.
محسن نژاد عضو جنبش جمهوری خواهان لائیک و دموکرات هم با تاکید بر ضرورت تشکیل "نهاد سخنگوی اپوزسیون خارج از کشور" بر این نکته تاکید داشت که جمهوری خواهان باید بصورت ادواری یک نفر را بعنوان سخنگو مطرح کنند. او می گوید: "درخارج از کشور و با توجه به امکانات موجود، طرفداران حقوق بشر و دموکراسی یک نفر را به صورت موقت به عنوان سخنگوی خود انتخاب کنند و این سخنگو، بیان کننده مسائلی باشد که همه انتخاب کنندگان به طور کامل و مطلق – صد درصد- با آن موافق باشند. ... بحث من برسر انتخاب یک فرد به عنوان سخنگوی موقت و انتخابی ست، کسی که بتواند درباره موضوع های مختلف از جمله آزادی زندانیان سیاسی، آزادی انتخابات، آزادی بیان و مانند آن سخن بگوید. حتا زمینه را برای بسیج توده ها درموردهای مشخص آماده سازد. می تواند با همراهی و کمکهای جمعی به صورت حرفه ای با حضور درهمه عرصه های تبلیغی وترویجی اعم از رسانه های داخلی و خارجی، توجه مردم ایران و جهان را به مسائل و مشکلات ایران جلب کند."
دبیر اجرایی نهاد مردمی هم به نوعی بر ضرورت سازماندهی نیروهای سیاسی خارج از کشور تاکید داشت. بیژن کریمی که به نمایندگی از نهاد مردمی سخن می گفت، تصریح کرد: هیچ سازمانی در خارج از کشور نتوانسته هم قدرت اجرایی داشته باشد هم قدرت رهبری، بنابراین نیروهای سیاسی خارج از کشور باید نهادی بسازند که هم قدرت رهبری و هم قدرت اجرایی داشته باشد.
ج: برنامه آتی
کنفرانس مهرداد مشایخی تمام شد، اما آنچه کماکان روی میز باقیست، این است که اپوزسیون چگونه می تواند به روند استقرار دولتی دموکراتیک در ایران کمک کند؟ کدام پروژه و راهبرد، می تواند دموکراتیزاسیون را محقق و زمینه برچیدن بساط استبداد را مهیا کند؟ اعضای کمیته برگزاری بعنوان شخصیت هایی حقیقی که نقش خود را زنده نگاه داشتن این اندیشکده سیاسی برای پیشبرد دموکراسی در ایران می دانند، بر این باورند که باید این پرسش را در اذهان فعالان سیاسی زنده نگه دارند و با برگزاری جلسات کارگاهی و کنفرانس های بعدی، طرح های مطرح برای گذار به دموکراسی را آنالیز و از میان طرح های موجود، نقشه راه را تدوین و کمک کنند، تا جامعه سیاسی ایرانیان از گام اول در گذار ایران به دموکراسی عبور کنند. لذا بدینوسیله به اطلاع می رسانیم که کمیته برنامه ریزی رسالت خود را پایان یافته تلقی نمی کند و می کوشد با برنامه ریزی بهتر و با در نظر گرفتن انتقادها و پیشنهادهای دریافتی، گام دوم را طراحی و اعلام کند.
کمیته برنامه ریزی/ ۲۵ آوریل ۲۰۱۲
مهران براتی، نیره توحیدی، محمد تهوری، آرام حسامی، فاطمه حقیقت جو،
گفتگو برای گذار به دموکراسی
"گفتگو برای گذار به دموکراسی" عنوان کنفرانسی بود که پس از یک سال تلاش کمیته برنامه ریزی، طی روزهای ۷-٨ آوریل در واشنگتن برگزار شد. همانطور که در بیانیه شماره یک و دو اعلام شد، هدف کنفرانس ایجاد فرصت گفتگو برای فعالان سیاسی پیرامون پروژه های گذار به دموکراسی بود و در این راه موفق شد فعالان سیاسی را به بحث و تبادل نظر روی پروژه های راهبردی برای گذار به دموکراسی متمرکز کند. مضاف بر اینکه، این کنفرانس در فضایی کاملا دوستانه، احترام آمیز و تحمل آراء و اندیشه های بعضا مخالف، برگزار و در نوع خود کم نظیر بود. اینک پس از برگزاری این نشست که به گواه اکثر حاضران در نشست و ناظران بیرونی، با موفقیت انجام شد، کمیته برنامه ریزی برخود لازم می داند که نکاتی را به عنوان جمع بندی به مردم ایران گزارش و برنامه خود را برای آینده اعلام کند.
الف: گزارش عملکرد
۱- وجه تمایز این کنفرانس، "پروژه محوری" و عبور از بحث های نظری و تئوریک بود. لذا از سازمانها و فعالان سیاسی خواسته شده بود که طرح عملیاتی خود برای "گذار ایران به دموکراسی" را به کنفرانس ارائه و آن را در میان شرکت کنندگان به بحث و بررسی بگذارند. این تصمیم از دو زاویه اهمیت مضاعف داشت اول اینکه تمرکز روی پروژه های راهبردی، خطوط فکری و برنامه عملی گروههای سیاسی را روشن می کرد و دوم اینکه کمک می کرد فعالان سیاسی روی برنامه های عملی بجای بحث های آکادمیک متمرکز و احیانا در آینده این برنامه ها را انسجام بخشیده و از آن نقشه راه ترسیم کنند.
فارغ از طرح هایی که به مقاله و یا به یک نگاه سیاسی، شباهت بیشتری داشتند و در نشست هم طی یک میزگرد فرصت طرح یافتند، هفت پروژه در کنفرانس مطرح و مورد نقد و بررسی قرار گرفت، که در قسمت دوم همین بیانیه بصورت تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد.
۲- بر خلاف شایعاتی که از سوی برخی رسانه ها ساخته و پرداخته شد، کمیته برگزاری مستقل از سازمانهای سیاسی و شخصیت های اثرگذار، صرفا مبتنی بر تصمیم گروهی و خرد جمعی خود، کنفرانس را طراحی و اجرا کرد. بنابراین با قاطعیت اعلام می کنیم که این نشست صرفا ایده ی اعضای کمیته برنامه ریزی بوده و هیچ دولت، سازمان یا شخصی در تصمیم گیری مشارکت نداشته است.
٣- همانطور که در بیانیه های قبل اعلام شده، هزینه های کنفرانس توسط شرکت کنندگان پرداخت و اندک هزینه های جانبی نشست اعم از هزینه اجاره محل برگزاری و تغذیه شرکت کنندگان، از بودجه شخصی اعضای کمیته برگزاری و برخی مدعوین تامین شد و هرگونه ادعایی مبنی بر دریافت بودجه از دولت ها، سازمانها و جریانات سیاسی کذب محض است.
۴- کمیته برگزاری، برای تعیین چگونگی دعوت فعالان سیاسی به شرکت در این کنفرانس، ساعت ها به بحث و تبادل نظر نشسته و پس از بررسی عواقب راههای مختلف، به این جمع بندی رسید که دعوت از فعالان سیاسی به شکل فراخوان خاص و عام انجام شود. لذا در مرحله اول، فراخوانی را برای افرادی از میان مجموعه بزرگ فعالان سیاسی خارج از کشور ارسال و در مرحله دوم بصورت عام تمامی فعالان سیاسی را به شرکت در این کنفرانس دعوت و از طریق دبیرخانه به تقاضاها برای شرکت پاسخ دادیم. بنابراین شرکت در این کنفرانس برای همه فعالان سیاسی صلح طلب و دموکراسی خواه و خبرنگاران آزاد بود. ضمن اینکه بیشتر شرکت کنندگان به سمت شخصی و غیرسازمانی در نشست حضور یافتند و برخی نیز به نمایندگی از گروه یا سازمانی خاص شرکت کردند که انتخاب این مهم به شرکت کنندگان واگذار شده بود.
۵- این کنفرانس به رغم دستاوردهای ارزشمند، کاستی هایی هم داشت که در تلاش ایم در آینده آنها را جبران کنیم. کمیته برگزاری، شرکت کنندگان و ناظران چند مورد را به عنوان نقطه ضعف کنفرانس برشمرده اند. حذف کارگاهها از برنامه کنفرانس که به علت مخالفت برخی از شرکت کنندگان، به دلیل عدم حضور دوربین ها در محل کارگاهها، صورت گرفت، عمده ترین نقطه ضعف این نشست خوانده شده است.
کمیته برگزاری پیش بینی کرده بود که با برگزاری جلسات کارگاهی در طول برنامه، پروژه های مطرح را مورد بررسی دقیق و کارشناسی قرار دهد و به پرسش اصلی کنفرانس یعنی چگونگی گذار از دولتی مستبد به دموکراسی پاسخ دهد، اما این مهم محقق نشد، چون تعدادی از شرکت کنندگان و بعضی از خبرنگاران حاضر در جلسه بر این باور بودند که هیچ بخشی از جلسه نباید در غیاب دوربین های رسانه ها برگزار شود و اعضای کمیته برنامه ریزی بر خلاف میل شان به این خواست جواب مثبت دادند و از برگزاری کارگاه ها چشم پوشی کردند، ولی کماکان بر این باورند که بحث و تبادل نظر روی پروژه ها ضرورتا باید در جمع های کوچک و بصورت کارگاهی برگزار تا شرکت کنندگان با اطمینان خاطر بتوانند در بحث ها مشارکت و به ارتقای کیفی و فنی پروژه ها کمک کنند.
دعوت از شخصیت های سیاسی به جای دعوت از سازمانها ایراد دیگری است که به این نشست وارد شد. کمیته برگزاری از ابتدا تمایل داشت که از سازمانهای سیاسی بخواهد تا در این نشست شرکت کنندگان و پروژه شان را عرضه کنند، اما پس از مشورت با اعضایی از سازمانهای مختلف و بررسی تجربه های قبلی، به این جمع بندی رسید که در گام اول دعوت از شخصت هایی از جریانهای سیاسی مختلف و با رعایت پلورالیسم عملی تر است.
ب: گزارش محتوایی
از آنجا که این نشست "پروژه محور" بود، بخش عمده کنفرانس به طرح و بررسی هفت پروژه اختصاص یافت. از نگاه اعضای کمیته برگزاری کنفرانس، این پروژه ها در سه دسته قابل تقسیم و ارزیابی بودند:
۱- پروژه اصلاح از درون
پروژه اصلاح از درون که تحت عنوان "دموکراسی دو مرحله ای؛ طرح بازگشت اصلاح طلبانه" از سوی آرش غفوری از فعالان ستاد ٨٨ و از اعضای شاخه جوانان جبهه مشارکت، مطرح شد، نگاهی به درون و به اصلاح طلبان به رهبری آقای خاتمی داشت. او در تبیین گام های عملی طرح خود در این نشست می گوید: "اطلاع رسانی لایه بندی شده به عنوان فاز صفر یا امکان سنجی، پروژه ای است که فاز عملی آن حضور اصلاح طلبانه در قدرت از طریق تنها راه قانونی و امکان پذیر، یعنی انتخابات است. اگرچه در مورد انتخابات و مشکلات و مسائل آن به خصوص پس از خرداد ۱٣٨٨ زیاد گفته شده است اما نزاع فعلی موجود در سطح اول قدرت در کشور به همراه تهدیدهایی که اصل نظام را متوجه خود می کند، به همراه نارضایتی عمومی از شیوه اداره کشور که در نهایت باعث فرسودگی و پوسیدگی اساس انقلاب می شود، عواملی هستند که می توانند به بازگشت دوباره اصلاح طلبان به ساخت قدرت از طریق دموکراتیک و اجرای پروژه گذار دموکراتیک کمک کند. تمام آنچه که در فاز اول یا اطلاع رسانی انجام می شود در نهایت به معنی برجسته سازی فعالیت سبزها و مرزبندی با اپوزسیون برانداز ضد نظام به تقویت امکان حضور انتخاباتی اصلاح طلبانه کمک خواهد کرد. انتخابات ریاست جمهوری یازدهم اولین فرصت پیشروی اصلاح طلبان است. اصلاح طلبان باید برای این انتخابات با دست پر و بهترین نیروها وارد رقابت شوند تا اگر هم قرار شد در نهایت به ائتلاف دست بزنند دست بالا را در چانه زنی ها برعهده داشته باشند."
۲- پروژه محاصره مدنی برای انتخابات آزاد و اصلاحات ساختاری
پروژه "استراتژی انتخابات آزاد" توسط امیرحسین گنج بخش بعنوان نماینده سازمان جمهوریخواهان طرح شد. اساس این پروژه عبور سازمان یافته از جمهوری اسلامی و ساختن دموکراسی از طریق حاکمیت صندوق رای بود. این راهبرد با اصلاح طلبی درون حکومتی که با تکیه بر قانون اساسی و اصلی‌‌ترین محور آن ولایت فقیه، قصد برگزاری انتخابات را دارد، پیشنهاد انتخابات آزاد بر اساس استانداردهای بین‌المللی فراسر قانون اساسی جمهوری اسلامی قابل تمایز بود. از طرف دیگر این راهبرد با براندازی که تغییرات را بر فروپاشی دستگاه دولتی بنیان کرده نیز متمایز بود چراکه به باور طراحان این پروژه فروپاشی دستگاه دولتی می تواند زمینه ساز هرج و مرج و تجزیه شود. براساس این طرح، مبارزه برای آزاد سازی فضای سیاسی و خواست انتخابات آزاد، بهترین شعار برای اجماع تمام نیروهای سیاسی و مدنی است، و تشکیل یک شورا از این نیروها را در خارج پیشنهاد می کرد. در عین حال یکی از وظائف مهم سازمانهای سیاسی را بافتن ائتلافی سیاسی بر می شمرد که بتواند با هدایت مبارزه علیه دیکتاتوری، انتخابات آزاد را به حکومت تحمیل کند و در عین حال نظم اجتماعی و ثبات را برای حاکمیت صندوق رای مهیا سازد. وی این دموکراتیک سازی را بدون همکاری با نیروهای داخل ایران ممکن ندانست.
پروژه دیگری که رویکرد اصلاحات ساختاری داشت طرحی بود که با عنوان "رهیافت جمهوری خواهان در گذار به دموکراسی" توسط بهروز بیات عضو هیات اجرایی اتحاد جمهوری خواهان مطرح شد. این پروژه گذار به دموکراسی را از طریق اصلاحات ساختاری جمهوری اسلامی ممکن می دانست. بهروز بیات وظیفه جمهوری خواهان دموکرات را کوشش در سوی اداره کردن نوعی دگرگونی کنترل شده که به آشوب، گسیختگی شالوده کشور و استبدادی دیگر نیانجامد، می دانست و بر این نکته تاکید داشت که "فکر رفورمیستی و اصلاح طلبی که دموکراسی و یکی از مولفه هایش انتخابات آزاد است را نه برای حذف رقبا بلکه برای تولید و توزیع عادلانه‍ی قدرت تبلیغ میکند به لحاظ تجربی از این امر ناشی میشود." لذا پیشنهاد او انتخابات آزاد بعنوان یک راهکار اصلاح طلبانه برای گذار ایران به دموکراسی بود.
٣- پروژه آلترناتیو سازی و سازماندهی نیروهای سیاسی در خارج از کشور
چهار پروژه نیز تمرکزشان بر آلترناتیو سازی در خارج از کشور یا انسجام بخشی به اپوزسیون استوار بود. طرح هایی که هرگونه تلاش برای دموکراسی در ایران را مقید به سازماندهی نیروهای سیاسی خارج از کشور می کردند. انسجام و اتحاد اپوزیسیون برانداز یا انحلال طلب محور عمده پروژه هایی بود که از سوی آرام حسامی، شهریار آهی، محسن نژاد و بیژن کریمی مطرح شد. آرام حسامی در تشریح طرح شبکه سکولارهای سبز بر "انتخابات برون مرزی" بعنوان راهکاری عملیاتی، تاکید کرد. براساس این طرح ایرانیان خارج از کشور در هر کجای دنیا که هستند می توانند در یک انتخابات برون مرزی، نمایندگان خود را انتخاب و منتخبان به نمایندگی از جامعه ایرانیان خارج از کشور، در راستای گذار ایران به دموکراسی تلاش خواهند کرد. شهریار آهی همین طرح را با مکانیزم اینترنت و شبکه های اینتر نتی بدون هر گونه انتخاباتی و واگذاری سمت نمایندگی به افراد، تحت عنوان "کنگره دیجیتالی" مطرح کرد. به باور او مردم می توانند از طریق شبکه های اجتماعی خواست های خود را فرمول بندی و اعلام کنند. این خواست ها در فضای مجازی می تواند مورد گفتگو و در نهایت تصمیم گیری قرار گیرد.
محسن نژاد عضو جنبش جمهوری خواهان لائیک و دموکرات هم با تاکید بر ضرورت تشکیل "نهاد سخنگوی اپوزسیون خارج از کشور" بر این نکته تاکید داشت که جمهوری خواهان باید بصورت ادواری یک نفر را بعنوان سخنگو مطرح کنند. او می گوید: "درخارج از کشور و با توجه به امکانات موجود، طرفداران حقوق بشر و دموکراسی یک نفر را به صورت موقت به عنوان سخنگوی خود انتخاب کنند و این سخنگو، بیان کننده مسائلی باشد که همه انتخاب کنندگان به طور کامل و مطلق – صد درصد- با آن موافق باشند. ... بحث من برسر انتخاب یک فرد به عنوان سخنگوی موقت و انتخابی ست، کسی که بتواند درباره موضوع های مختلف از جمله آزادی زندانیان سیاسی، آزادی انتخابات، آزادی بیان و مانند آن سخن بگوید. حتا زمینه را برای بسیج توده ها درموردهای مشخص آماده سازد. می تواند با همراهی و کمکهای جمعی به صورت حرفه ای با حضور درهمه عرصه های تبلیغی وترویجی اعم از رسانه های داخلی و خارجی، توجه مردم ایران و جهان را به مسائل و مشکلات ایران جلب کند."
دبیر اجرایی نهاد مردمی هم به نوعی بر ضرورت سازماندهی نیروهای سیاسی خارج از کشور تاکید داشت. بیژن کریمی که به نمایندگی از نهاد مردمی سخن می گفت، تصریح کرد: هیچ سازمانی در خارج از کشور نتوانسته هم قدرت اجرایی داشته باشد هم قدرت رهبری، بنابراین نیروهای سیاسی خارج از کشور باید نهادی بسازند که هم قدرت رهبری و هم قدرت اجرایی داشته باشد.
ج: برنامه آتی
کنفرانس مهرداد مشایخی تمام شد، اما آنچه کماکان روی میز باقیست، این است که اپوزسیون چگونه می تواند به روند استقرار دولتی دموکراتیک در ایران کمک کند؟ کدام پروژه و راهبرد، می تواند دموکراتیزاسیون را محقق و زمینه برچیدن بساط استبداد را مهیا کند؟ اعضای کمیته برگزاری بعنوان شخصیت هایی حقیقی که نقش خود را زنده نگاه داشتن این اندیشکده سیاسی برای پیشبرد دموکراسی در ایران می دانند، بر این باورند که باید این پرسش را در اذهان فعالان سیاسی زنده نگه دارند و با برگزاری جلسات کارگاهی و کنفرانس های بعدی، طرح های مطرح برای گذار به دموکراسی را آنالیز و از میان طرح های موجود، نقشه راه را تدوین و کمک کنند، تا جامعه سیاسی ایرانیان از گام اول در گذار ایران به دموکراسی عبور کنند. لذا بدینوسیله به اطلاع می رسانیم که کمیته برنامه ریزی رسالت خود را پایان یافته تلقی نمی کند و می کوشد با برنامه ریزی بهتر و با در نظر گرفتن انتقادها و پیشنهادهای دریافتی، گام دوم را طراحی و اعلام کند.
کمیته برنامه ریزی/ ۲۵ آوریل ۲۰۱۲
مهران براتی، نیره توحیدی، محمد تهوری، آرام حسامی، فاطمه حقیقت جو،
سفیر ایران در مسکو گفته ایران ممکن است پروتکل الحاقی را بپذیرد.
معاون وزیر خارجه روسیه نیز از استقبال ایران از طرح گام به گام روسیه سخن
گفته. رضا تقیزاده اما می‌گوید هنوز برای این گونه پیش‌بینی‌ها زود است.
محمود رضا سجادی سفیر ایران در روسیه از احتمال پذیرش پروتکل الحاقی
معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای خبر داده است. این همان قراردادی است که
دولت خاتمی به طور داوطلبانه آن را پذیرفت و عملا بدان پایبند بود اما
مجلس هفتم، دولت را موظف كرد اجرای پروتكل الحاقی را متوقف كند.
سرگئی ریابکوف، معاون وزیر امور خارجه روسیه نیز از استقبال دوجانبه ایران و غرب از طرح گام به گام روسیه خبر داده است. در فاز اول این طرح، ایران تولید سانتریفوژ و تجهیزات دیگر غنی سازی اورانیوم را متوقف خواهد کرد و دستگاه‌هایی را انبار خواهد کرد که تولید شده اما هنوز در تاسیسات غنی سازی نصب نشده‌اند.
در این مرحله و در یک رویکرد گام به گام، غرب نیز اعلام میکند که از اعمال هر نوع تحریم جدید علیه ایران خوداری خواهد کرد.
رضا تقیزاده کارشناس انرژی در گلاسکو می‌گوید قبول پروتکل الحاقی می‌تواند آخرین مرحله از مذاکرات ایران با غرب باشد. به گفته‌ی او اگر بنا باشد ایران پروتکل الحاقی را بپذیرد، این اتفاق پس از گرفتن امتیازات بسیار از سوی ایران روی خواهد داد و نه در مرحله کنونی.
این کارشناس، طرح گام به گام روسیه را هم تنها در حد یک پیشنهاد می‌داند. به نظر وی هنوز جزئیات این طرح معلوم نیست و همچنین مشخص نیست دو طرف قرار است چه امتیازاتی را بدهند و در مقابل چه امتیازاتی بگیرند.
وی معتقد است روسیه با طرح این گونه حرف‌ها و پیشنهادات تنها می‌خواهد نقش خود در مذاکرات ایران با گروه ۱+۵ را پررنگ کند در حالی که « روسیه در این میان تنها یک نقش مشورتی دارد و سکان اصلی مذاکرات در دستان اروپاست.»
تقیزاده درباره اتهام وقت‌کشی به ایران می‌گوید نه تنها ایران بلکه آمریکا به دلیل انتخابات ریاست جمهوری و اروپا به دلیل بحران‌های مالی، به نفع‌شان است که مذاکرات به درازا بکشد و بدین ترتیب حداقل تا پایان سال جاری میلادی صحبتی از گزینه نظامی نشود.
بشنوید: گفت و گو با رضا تقیزاده
دویچه‌وله: آقای تقیزاده! سفیر ایران در مسکو گفته احتمال دارد ایران پروتکل الحاقی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را بپذیرد. چه قدر این احتمال را قوی می‌دانید؟
رضا تقیزاده: این احتمال حتی اگر وجود داشته باشد، احتمال نزدیکی از نظر زمانی نیست. به دلیل اهمیت پیوستن ایران به پروتکل الحاقی، این موضوعی‌ست که می‌تواند در خاتمه‌ی توافق کلی احتمالی ایران با جامعه جهانی صورت گیرد. بنابراین در مراحل فعلی و مراحل مقدماتی این مذاکرات، ما باید انتظار توافق‌های کم اهمیت‌تری را داشته باشیم. به نظر من روسیه با طرح این مسائل سعی میکند جای پایی در مذاکرات اتمی پیدا کند و به همین دلیل هم سفیر ایران در روسیه این حرف‌ها را زده و به نظر من اظهارات او را در این مرحله نباید خیلی جدی گرفت.
پرسش من همین است که چرا سفیر ایران در روسیه این سخن را گفته است؟ اگر قرار باشد چنین اتفاق مهمی بیافتد، چرا این از طرف سفیر ایران در مسکو اعلام شده و نه از طرف یک مقام بالاتر و یک مقام اجرایی‌تر در این زمینه؟ آیا به نظر شما ایران می‌خواهد شرایط را بسنجد و بعد تصمیم نهایی را در این زمینه بگیرد؟
اولاً مسیر مذاکرات اتمی ایران از طریق وزارت خارجه نیست. بنابراین تأثیرگذاری سفیر ایران در مسکو در این مذاکرات بسیار بسیار محدود است. این مذاکرات را شورای عالی امنیت ملی ایران انجام میدهد و طبیعتاً باید از مسیر آقای جلیلی و معاون او آقای باقری مسیر آن را دنبال کرد. حال چرا سفیر ایران این موضوع را اعلام میکند، به نظر من متأثر از تلاش روسیه است برای پیدا کردن جای پایی در روند مذاکرات اتمی با ایران.
روسیه در مذاکراتی که شورای امنیت در مورد برنامه‌ی اتمی ایران دارد، به دلیل داشتن حق وتو تأثیر گذار است البته همراه با چین. ولی در مذاکرات گروه ۵+۱ نقش روسیه نقشی حاشیه‌ای‌است. برای این که تصمیم‌گیری با گروه ۵+۱ جنبه‌ی اجرایی ندارد و صرفاً شکل مشورتی پیدا میکند و هدایت این مذاکرات را جامعه اروپا به نمایندگی از این گروه به‌عهده دارد.
حال روسیه سعی میکند در این مذاکرات تأثیرگذار باشد و در حد ممکن از حاشیه به متن برگردد. آنچه روس‌ها به‌عنوان طرح گام به گام عنوان می‌کنند، به نظر من یک فرمول مشخص نیست که روی آن مطالعه کرده باشند و پیشنهادهای خاصی را ارائه کنند. آنها تنها یک چارچوب را تعریف می‌کنند که در درون این چارچوب باید با به‌دست آوردن اعتماد متقابل به صورت گام به گام جلو رفت. این گام به گام از کجا شروع میشود و به کجا ختم میشود، در حقیقت نقشه‌ی راهی‌ست که در طول مذاکرات آقای باقری با خانم اشمید پیدا خواهد شد، نه توصیه‌های آقای ریابکوف و یا اظهارنظر آقای سجادی در این زمینه. به نظر من خیلی نباید به این اظهارات بهای سنگینی داد.
اما معاون وزیر امور خارجه روسیه کسی بوده که در مذاکرات استانبول نماینده‌ی روسیه بوده است. بنابراین وقتی این شخص می‌آید از طرح گام به گام صحبت میکند و می‌گوید که هم ایران و هم غرب تمایل دارند که این طرح را اجرا کنند و از این طرح استقبال کردهاند، فکر نمی‌کنید برعکس آنچه شما به آن اشاره کردید میشود روی آن قدری تأمل کرد؟
حق با شماست. آقای ریابکوف نماینده‌ی روسیه در مذاکرات بوده ولی همان طور که گفتم نقش روسیه در مذاکرات گروه ۵+۱ نقش حاشیه‌ای‌ست و آنها تنها توصیه و یا پیشنهادات خودشان را مطرح می‌کنند. هدایت این مذاکرات به جامعه اروپا و خانم اشتون دیپلمات ارشد جامعه اروپا واگذار شده و او به کمک معاونش در ارتباط با شورای عالی امنیت ملی ایران به دنبال پیدا کردن نقشه‌ی راه هستند. آنچه در وضعیت فعلی قبل از مذاکرات بغداد صورت می‌گیرد، پیدا کردن نقاط مشترک احتمالی و نقشه‌ی راه است. الان صحبت از این است که ایران در مرحله‌ی اول ابهام‌هایی را که آژانس در مورد فعالیت‌های اتمی ایران دارد زائل کند و از بین ببرد. برای این کار باید حتماً آن چیزی را که از آن به‌عنوان مدالیته یا چارچوب یاد میشود، تدوین کنند و به صورت تدریجی به این سئوالات پاسخ دهند و این ابهامات را بردارند.
نکته‌ی دیگری که در کنار این موضوع می‌توان به آن پرداخت، مسئله‌ی خارج کردن اورانیوم غنی‌سازی شده‌ی ایران با غلظت ۲۰درصد است. این مسئله به خودی خود اهمیت زیادی ندارد ولی به‌عنوان یک پل می‌تواند زمینه را برای رسیدن به مراحل بعدی نزدیک کند. در انتهای این توافق‌ها در صورت ادامه و تسلسل مذاکرات، موضوع غنی‌سازی اورانیوم در ایران و مسئله‌ی تحریم‌ها مطرح خواهد شد و در کنار آنها مسئله‌ی پروتکل الحاقی. هر سه از یک درجه اهمیت برخوردار هستند.
بنابراین در مراحل ابتدایی مذاکرات و در شرایطی که حتی مذاکرات استانبول را نمی‌شود به صورت مطلق یک پیشرفت قاطع تلقی کرد و در حالی که هنوز مذاکرات بغداد شروع هم نشده، خیلی زود است به این نتیجه برسیم و بگوییم که موضوع پیوستن ایران به پروتکل الحاقی می‌تواند مورد توجه قرار گیرد و این تصور را ایجاد کنیم که شاید این اتفاق مثلاً در بغداد به صورت یک موافقت بین طرفین اعلام شود. نه، به نظر من این مرحله، مرحله‌ی نهایی مذاکرات است و حالا خیلی زود است در مورد احتمال قبول پروتکل الحاقی و یا تصویب آن در مجلس شورای اسلامی بحث شود.
ولی در مورد طرح روسیه به نظر چنین نیست. طرح روسیه آن طور که تا
کنون اعلام شده، چیزی‌ست که هر دو طرف را راضی میکند. یعنی ایران می‌تواند
به غنی‌سازی سه و نیم درصدی ادامه دهد و آن مقداری هم که بیش از این میزان
غنی شده، می‌رود بیرون از ایران. این دقیقا آن چیزی است که غرب می‌خواهد.
از آن سو تحریم‌ها هم متوقف می‌شوند که این هم چیزی‌ست که ایران می‌خواهد.
یعنی هر دو طرف راضی‌اند. به نظر می‌رسد که این پیشنهاد خیلی دست‌یافتنی و
دم دست است. نظر شما در این مورد چیست؟
برخلاف آنچه شما عنوان می‌کنید، این خیلی هم نزدیک و دم دست نیست، بلکه هدفی بسیار دور است. آنچه روس‌ها پیشنهاد می‌کنند یک طرح نیست، در حقیقت یک پیشنهاد خلاصه است که ما امتیازی بدهیم و امتیازی بگیریم. ولی مشخص نیست که این امتیازات عملاً چه امتیازاتی خواهد بود که طرفین می‌توانند به همدیگر بدهند و یا بگیرند. اینها روشن نیست. ایران به سادگی قبول نمی‌کند غنی‌سازی اورانیوم را در داخل تعطیل کند. ولی به بهانه‌ی فروش اورانیوم غنی‌سازی شده به غلظت ۲۰ درصد می‌تواند مسئله‌ی خروج این صد کیلوگرم اورانیوم را مورد بررسی قرار دهد. البته بایستی بده بستانی در میز مذاکره صورت گیرد. ولی قطع غنی‌سازی اورانیوم با غلظت سه و نیم درصد مراحل پایانی توافق احتمالی‌بین طرفین است.
در مورد مذاکرات آتی در بغداد نظرات متفاوتی وجود دارد. بعضی مثل اسراییل معتقدند که ایران دارد فقط وقت‌کشی میکند و می‌خواهد همچنان به غنی‌سازی ادامه دهد. خیلی‌ها هم به مذاکرات بغداد امیدوار هستند و فکر می‌کنند بسیاری از نکات را روشن میکند و حتی ممکن است خیلی از مسائل را حل کند. شما چقدر به مذاکرات بغداد امیدوارید؟
این تنها ایران نیست که وقت‌کشی میکند، طرف‌های مقابل ایران هم به این وقت‌کشی علاقمندند و به این وقت نیازمندند. آمریکا در سال برگزاری انتخابات و در شرایطی که به‌هرحال نمی‌خواهد به یک جنگ ناخواسته کشیده شود، مایل است زمان بیشتری برای نزدیک شدن به لحظه‌ی پایانی ماه نوامبر داشته باشد، بدون داشتن خطر روبه‌روشدن با یک برخورد نظامی. جامعه اروپا نیز در وضعیت اقتصادی بسیار دشواری قرار دارد و نمی‌خواهد با ایجاد بحرانی تازه، وضعیت نفت در شرایط دشوارتری قرار گیرد و بازارهای صادراتی آنها و تجارت با منطقه دچار بحران تازه‌ای شود.
ایران هم به‌هرحال به دلیل فشارهایی که در زمینه‌های اقتصادی، مالی و حتی سیاسی علیه او اعمال شده، می‌خواهد فرصتی برای نفس کشیدن داشته باشد. بنابراین تمام طرفین این را می‌خواهند، این فرصتی است که مذاکرات استانبول ایجاد کرده و امیدوار هستند در بغداد بازهم ادامه پیدا کند. بنابراین حرف اسراییلی‌ها به‌نوعی درست است. ولی به نظر نمی‌رسد که حتی اسرائیلی‌ها هم در شرایط فعلی وضعیت مناسبی برای عملی کردن تهدیدهایی را داشته باشند که از چندماه پیش شروع کردهاند.
خود مذاکرات بغداد را چه قدر تعیین‌کننده می‌دانید؟ آیا ممکن است در آنجا یکسری نکات روشن و یکسری مسائل حل شود، یا این که همچنان باید منتظر ماند و بعد از مذاکره را دید؟
در این مذاکرات دو نفر تأثیر بیشتری از چهره‌های اصلی دارند؛ آقای جلیلی معاونی دارد به اسم آقای باقری که معاون بین‌الملل شورای‌عالی امنیت ملی ایران است و خانم اشتون یک دیپلمات ۵۱ ساله‌ی آلمانی را به‌عنوان معاون خود دارد که او هدایت این مذاکرات را مستقیماً در ارتباط با آقای باقری به‌عهده گرفته است. در حقیقت فقط امضای این توافق‌ها با خانم اشتون و آقای جلیلی دبیر شورای امنیت ملی ایران خواهد بود و آقای باقری و خانم اشمید هستند که مذاکرات را پیش می‌برند و این روزها در تماس روزانه‌ی تلفنی و یا دیداری هستند. آنها هستند که بایستی نقاط و فصل مشترک‌های مذاکرات را پیدا کنند.
به نظر من این دو نفر بدون تبلیغ مشغول کار جدی خودشان هستند و آنچه در حاشیه صورت می‌گیرد، انتظارات تبلیغاتی و رسانه‌ای است و بخش روانی آن چیزی‌ست که در گذشته به‌عنوان جنگ از آن یاد می‌شد و حال به‌عنوان یک توافق احتمالی از آن یاد میشود. نباید انتظار داشته باشیم که فشارهای جامعه جهانی علیه ایران کاهش پیدا کند.
آمریکایی‌ها همان طور که می‌خواهند زمینه موفق شدن این مذاکرات فراهم شود، نمی‌توانند در مقابل اسرائیلی‌ها هم ساکت بمانند. دولت فعلی آمریکا که این مذاکرات را مورد حمایت قرار داده، نمی‌تواند در صحنه‌ی‌داخلی آمریکا مقابل جمهوریخواهان و در صحنه‌ی خارجی مقابل ایران کوتاه بیآید. ایران هم وضعیت یکدست و یکسانی در مقابل این مذاکرات ندارد. عوامل مذاکره‌کننده با فشارهایی از داخل روبه‌رو هستند. بنابراین آنها هم باید به شعارهای خودشان تکیه کنند. بنابراین بخش تبلیغاتی مذاکرات خارج از ارتباط دوگانه‌ی معاونانی صورت می‌گیرد که این مذاکرات را بدون تاثیرگذاری در متن آنها انجام می‌دهند.
نتیجه آنچه را در متن صورت می‌گیرد، ما باید در بغداد شاهد باشیم و به نظر من هنوز اتفاق مهمی نیفتاده است که این مذاکرات از مسیر اصلی‌اش خارج شود. باید به صورت محتاطانه امیدوار بود که مذاکرات بغداد به نتایج نسبی ولی محدودی دست پیدا کند.
سرگئی ریابکوف، معاون وزیر امور خارجه روسیه نیز از استقبال دوجانبه ایران و غرب از طرح گام به گام روسیه خبر داده است. در فاز اول این طرح، ایران تولید سانتریفوژ و تجهیزات دیگر غنی سازی اورانیوم را متوقف خواهد کرد و دستگاه‌هایی را انبار خواهد کرد که تولید شده اما هنوز در تاسیسات غنی سازی نصب نشده‌اند.
در این مرحله و در یک رویکرد گام به گام، غرب نیز اعلام میکند که از اعمال هر نوع تحریم جدید علیه ایران خوداری خواهد کرد.
رضا تقیزاده کارشناس انرژی در گلاسکو می‌گوید قبول پروتکل الحاقی می‌تواند آخرین مرحله از مذاکرات ایران با غرب باشد. به گفته‌ی او اگر بنا باشد ایران پروتکل الحاقی را بپذیرد، این اتفاق پس از گرفتن امتیازات بسیار از سوی ایران روی خواهد داد و نه در مرحله کنونی.
این کارشناس، طرح گام به گام روسیه را هم تنها در حد یک پیشنهاد می‌داند. به نظر وی هنوز جزئیات این طرح معلوم نیست و همچنین مشخص نیست دو طرف قرار است چه امتیازاتی را بدهند و در مقابل چه امتیازاتی بگیرند.
وی معتقد است روسیه با طرح این گونه حرف‌ها و پیشنهادات تنها می‌خواهد نقش خود در مذاکرات ایران با گروه ۱+۵ را پررنگ کند در حالی که « روسیه در این میان تنها یک نقش مشورتی دارد و سکان اصلی مذاکرات در دستان اروپاست.»
تقیزاده درباره اتهام وقت‌کشی به ایران می‌گوید نه تنها ایران بلکه آمریکا به دلیل انتخابات ریاست جمهوری و اروپا به دلیل بحران‌های مالی، به نفع‌شان است که مذاکرات به درازا بکشد و بدین ترتیب حداقل تا پایان سال جاری میلادی صحبتی از گزینه نظامی نشود.
بشنوید: گفت و گو با رضا تقیزاده
دویچه‌وله: آقای تقیزاده! سفیر ایران در مسکو گفته احتمال دارد ایران پروتکل الحاقی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را بپذیرد. چه قدر این احتمال را قوی می‌دانید؟
رضا تقیزاده: این احتمال حتی اگر وجود داشته باشد، احتمال نزدیکی از نظر زمانی نیست. به دلیل اهمیت پیوستن ایران به پروتکل الحاقی، این موضوعی‌ست که می‌تواند در خاتمه‌ی توافق کلی احتمالی ایران با جامعه جهانی صورت گیرد. بنابراین در مراحل فعلی و مراحل مقدماتی این مذاکرات، ما باید انتظار توافق‌های کم اهمیت‌تری را داشته باشیم. به نظر من روسیه با طرح این مسائل سعی میکند جای پایی در مذاکرات اتمی پیدا کند و به همین دلیل هم سفیر ایران در روسیه این حرف‌ها را زده و به نظر من اظهارات او را در این مرحله نباید خیلی جدی گرفت.
پرسش من همین است که چرا سفیر ایران در روسیه این سخن را گفته است؟ اگر قرار باشد چنین اتفاق مهمی بیافتد، چرا این از طرف سفیر ایران در مسکو اعلام شده و نه از طرف یک مقام بالاتر و یک مقام اجرایی‌تر در این زمینه؟ آیا به نظر شما ایران می‌خواهد شرایط را بسنجد و بعد تصمیم نهایی را در این زمینه بگیرد؟
اولاً مسیر مذاکرات اتمی ایران از طریق وزارت خارجه نیست. بنابراین تأثیرگذاری سفیر ایران در مسکو در این مذاکرات بسیار بسیار محدود است. این مذاکرات را شورای عالی امنیت ملی ایران انجام میدهد و طبیعتاً باید از مسیر آقای جلیلی و معاون او آقای باقری مسیر آن را دنبال کرد. حال چرا سفیر ایران این موضوع را اعلام میکند، به نظر من متأثر از تلاش روسیه است برای پیدا کردن جای پایی در روند مذاکرات اتمی با ایران.
روسیه در مذاکراتی که شورای امنیت در مورد برنامه‌ی اتمی ایران دارد، به دلیل داشتن حق وتو تأثیر گذار است البته همراه با چین. ولی در مذاکرات گروه ۵+۱ نقش روسیه نقشی حاشیه‌ای‌است. برای این که تصمیم‌گیری با گروه ۵+۱ جنبه‌ی اجرایی ندارد و صرفاً شکل مشورتی پیدا میکند و هدایت این مذاکرات را جامعه اروپا به نمایندگی از این گروه به‌عهده دارد.
حال روسیه سعی میکند در این مذاکرات تأثیرگذار باشد و در حد ممکن از حاشیه به متن برگردد. آنچه روس‌ها به‌عنوان طرح گام به گام عنوان می‌کنند، به نظر من یک فرمول مشخص نیست که روی آن مطالعه کرده باشند و پیشنهادهای خاصی را ارائه کنند. آنها تنها یک چارچوب را تعریف می‌کنند که در درون این چارچوب باید با به‌دست آوردن اعتماد متقابل به صورت گام به گام جلو رفت. این گام به گام از کجا شروع میشود و به کجا ختم میشود، در حقیقت نقشه‌ی راهی‌ست که در طول مذاکرات آقای باقری با خانم اشمید پیدا خواهد شد، نه توصیه‌های آقای ریابکوف و یا اظهارنظر آقای سجادی در این زمینه. به نظر من خیلی نباید به این اظهارات بهای سنگینی داد.
اما معاون وزیر امور خارجه روسیه کسی بوده که در مذاکرات استانبول نماینده‌ی روسیه بوده است. بنابراین وقتی این شخص می‌آید از طرح گام به گام صحبت میکند و می‌گوید که هم ایران و هم غرب تمایل دارند که این طرح را اجرا کنند و از این طرح استقبال کردهاند، فکر نمی‌کنید برعکس آنچه شما به آن اشاره کردید میشود روی آن قدری تأمل کرد؟
حق با شماست. آقای ریابکوف نماینده‌ی روسیه در مذاکرات بوده ولی همان طور که گفتم نقش روسیه در مذاکرات گروه ۵+۱ نقش حاشیه‌ای‌ست و آنها تنها توصیه و یا پیشنهادات خودشان را مطرح می‌کنند. هدایت این مذاکرات به جامعه اروپا و خانم اشتون دیپلمات ارشد جامعه اروپا واگذار شده و او به کمک معاونش در ارتباط با شورای عالی امنیت ملی ایران به دنبال پیدا کردن نقشه‌ی راه هستند. آنچه در وضعیت فعلی قبل از مذاکرات بغداد صورت می‌گیرد، پیدا کردن نقاط مشترک احتمالی و نقشه‌ی راه است. الان صحبت از این است که ایران در مرحله‌ی اول ابهام‌هایی را که آژانس در مورد فعالیت‌های اتمی ایران دارد زائل کند و از بین ببرد. برای این کار باید حتماً آن چیزی را که از آن به‌عنوان مدالیته یا چارچوب یاد میشود، تدوین کنند و به صورت تدریجی به این سئوالات پاسخ دهند و این ابهامات را بردارند.
نکته‌ی دیگری که در کنار این موضوع می‌توان به آن پرداخت، مسئله‌ی خارج کردن اورانیوم غنی‌سازی شده‌ی ایران با غلظت ۲۰درصد است. این مسئله به خودی خود اهمیت زیادی ندارد ولی به‌عنوان یک پل می‌تواند زمینه را برای رسیدن به مراحل بعدی نزدیک کند. در انتهای این توافق‌ها در صورت ادامه و تسلسل مذاکرات، موضوع غنی‌سازی اورانیوم در ایران و مسئله‌ی تحریم‌ها مطرح خواهد شد و در کنار آنها مسئله‌ی پروتکل الحاقی. هر سه از یک درجه اهمیت برخوردار هستند.
بنابراین در مراحل ابتدایی مذاکرات و در شرایطی که حتی مذاکرات استانبول را نمی‌شود به صورت مطلق یک پیشرفت قاطع تلقی کرد و در حالی که هنوز مذاکرات بغداد شروع هم نشده، خیلی زود است به این نتیجه برسیم و بگوییم که موضوع پیوستن ایران به پروتکل الحاقی می‌تواند مورد توجه قرار گیرد و این تصور را ایجاد کنیم که شاید این اتفاق مثلاً در بغداد به صورت یک موافقت بین طرفین اعلام شود. نه، به نظر من این مرحله، مرحله‌ی نهایی مذاکرات است و حالا خیلی زود است در مورد احتمال قبول پروتکل الحاقی و یا تصویب آن در مجلس شورای اسلامی بحث شود.
رضا تقیزاده معتقد است نقش روسیه در مذاکرات ایران با ۱+۵ کلیدی نیست و نباید آن را خیلی بااهمیت جلوه داد
برخلاف آنچه شما عنوان می‌کنید، این خیلی هم نزدیک و دم دست نیست، بلکه هدفی بسیار دور است. آنچه روس‌ها پیشنهاد می‌کنند یک طرح نیست، در حقیقت یک پیشنهاد خلاصه است که ما امتیازی بدهیم و امتیازی بگیریم. ولی مشخص نیست که این امتیازات عملاً چه امتیازاتی خواهد بود که طرفین می‌توانند به همدیگر بدهند و یا بگیرند. اینها روشن نیست. ایران به سادگی قبول نمی‌کند غنی‌سازی اورانیوم را در داخل تعطیل کند. ولی به بهانه‌ی فروش اورانیوم غنی‌سازی شده به غلظت ۲۰ درصد می‌تواند مسئله‌ی خروج این صد کیلوگرم اورانیوم را مورد بررسی قرار دهد. البته بایستی بده بستانی در میز مذاکره صورت گیرد. ولی قطع غنی‌سازی اورانیوم با غلظت سه و نیم درصد مراحل پایانی توافق احتمالی‌بین طرفین است.
در مورد مذاکرات آتی در بغداد نظرات متفاوتی وجود دارد. بعضی مثل اسراییل معتقدند که ایران دارد فقط وقت‌کشی میکند و می‌خواهد همچنان به غنی‌سازی ادامه دهد. خیلی‌ها هم به مذاکرات بغداد امیدوار هستند و فکر می‌کنند بسیاری از نکات را روشن میکند و حتی ممکن است خیلی از مسائل را حل کند. شما چقدر به مذاکرات بغداد امیدوارید؟
این تنها ایران نیست که وقت‌کشی میکند، طرف‌های مقابل ایران هم به این وقت‌کشی علاقمندند و به این وقت نیازمندند. آمریکا در سال برگزاری انتخابات و در شرایطی که به‌هرحال نمی‌خواهد به یک جنگ ناخواسته کشیده شود، مایل است زمان بیشتری برای نزدیک شدن به لحظه‌ی پایانی ماه نوامبر داشته باشد، بدون داشتن خطر روبه‌روشدن با یک برخورد نظامی. جامعه اروپا نیز در وضعیت اقتصادی بسیار دشواری قرار دارد و نمی‌خواهد با ایجاد بحرانی تازه، وضعیت نفت در شرایط دشوارتری قرار گیرد و بازارهای صادراتی آنها و تجارت با منطقه دچار بحران تازه‌ای شود.
ایران هم به‌هرحال به دلیل فشارهایی که در زمینه‌های اقتصادی، مالی و حتی سیاسی علیه او اعمال شده، می‌خواهد فرصتی برای نفس کشیدن داشته باشد. بنابراین تمام طرفین این را می‌خواهند، این فرصتی است که مذاکرات استانبول ایجاد کرده و امیدوار هستند در بغداد بازهم ادامه پیدا کند. بنابراین حرف اسراییلی‌ها به‌نوعی درست است. ولی به نظر نمی‌رسد که حتی اسرائیلی‌ها هم در شرایط فعلی وضعیت مناسبی برای عملی کردن تهدیدهایی را داشته باشند که از چندماه پیش شروع کردهاند.
خود مذاکرات بغداد را چه قدر تعیین‌کننده می‌دانید؟ آیا ممکن است در آنجا یکسری نکات روشن و یکسری مسائل حل شود، یا این که همچنان باید منتظر ماند و بعد از مذاکره را دید؟
در این مذاکرات دو نفر تأثیر بیشتری از چهره‌های اصلی دارند؛ آقای جلیلی معاونی دارد به اسم آقای باقری که معاون بین‌الملل شورای‌عالی امنیت ملی ایران است و خانم اشتون یک دیپلمات ۵۱ ساله‌ی آلمانی را به‌عنوان معاون خود دارد که او هدایت این مذاکرات را مستقیماً در ارتباط با آقای باقری به‌عهده گرفته است. در حقیقت فقط امضای این توافق‌ها با خانم اشتون و آقای جلیلی دبیر شورای امنیت ملی ایران خواهد بود و آقای باقری و خانم اشمید هستند که مذاکرات را پیش می‌برند و این روزها در تماس روزانه‌ی تلفنی و یا دیداری هستند. آنها هستند که بایستی نقاط و فصل مشترک‌های مذاکرات را پیدا کنند.
به نظر من این دو نفر بدون تبلیغ مشغول کار جدی خودشان هستند و آنچه در حاشیه صورت می‌گیرد، انتظارات تبلیغاتی و رسانه‌ای است و بخش روانی آن چیزی‌ست که در گذشته به‌عنوان جنگ از آن یاد می‌شد و حال به‌عنوان یک توافق احتمالی از آن یاد میشود. نباید انتظار داشته باشیم که فشارهای جامعه جهانی علیه ایران کاهش پیدا کند.
آمریکایی‌ها همان طور که می‌خواهند زمینه موفق شدن این مذاکرات فراهم شود، نمی‌توانند در مقابل اسرائیلی‌ها هم ساکت بمانند. دولت فعلی آمریکا که این مذاکرات را مورد حمایت قرار داده، نمی‌تواند در صحنه‌ی‌داخلی آمریکا مقابل جمهوریخواهان و در صحنه‌ی خارجی مقابل ایران کوتاه بیآید. ایران هم وضعیت یکدست و یکسانی در مقابل این مذاکرات ندارد. عوامل مذاکره‌کننده با فشارهایی از داخل روبه‌رو هستند. بنابراین آنها هم باید به شعارهای خودشان تکیه کنند. بنابراین بخش تبلیغاتی مذاکرات خارج از ارتباط دوگانه‌ی معاونانی صورت می‌گیرد که این مذاکرات را بدون تاثیرگذاری در متن آنها انجام می‌دهند.
نتیجه آنچه را در متن صورت می‌گیرد، ما باید در بغداد شاهد باشیم و به نظر من هنوز اتفاق مهمی نیفتاده است که این مذاکرات از مسیر اصلی‌اش خارج شود. باید به صورت محتاطانه امیدوار بود که مذاکرات بغداد به نتایج نسبی ولی محدودی دست پیدا کند.
آیت‌الله مهدوی کنی و حسین شریعتمداری نسبت به "نامه انتقادی
دانشجویان دانشگاه امام صادق" خطاب به مصباح یزدی واکنش نشان داده‌اند. در
نامه یادشده به "بازی کردن جبهه پایداری در زمین حریف" اشاره شده بود.
در آستانه دور دوم انتخابات مجلس نهم جمعی از دانشجویان دانشگاه امام
صادق" نامه‌ای انتقادی خطاب به آیت‌الله مصباح یزدی به دلیل "حمایت از
جبهه پایداری" منتشر کردهاند. این نامه با واکنش آیت‌الله مهدوی کنی و
حسین شریعتمداری روبرو شده است.
آیت‌الله مهدوی کنی، رئیس مجلس خبرگان رهبری در واکنش به نامه انتقادی دانشجویان "دانشگاه امام صادق" درباره آیت‌الله مصباح یزدی از انتشار نامه‌های بدون امضای منتسب به دانشجویان این دانشگاه انتقاد کرده و از مسوولان این دانشگاه خواسته است با افرادی که "عامدانه به دنبال تخریب فضای اخلاقی و علمی دانشگاه هستند" برخورد کنند.
خبرگزاری مهر روز دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۱ نامه‌ای را با امضای جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق منتشر کرده بود که در آن با انتقاد از آیت‌الله مصباح یزدی از "بازی کردن جبهه پایداری در زمین حریف" انتقاد شده بود.
در نامه یادشده آمده بود: «چرا جبهه پایداری که بعضا در جلسات خصوصی برای شما جایگاه قائم مقامی رهبری قائل می‌شوند و شما را رهبر معنوی خود می‌دانند و خود را مطیع محض شما می‌شمرند، دست در دست اعضای گروه انحرافی دارند و یکی‌شان جلسات منظم با سرکرده این گروه دارد و دیگری مشاور این گروه است و به جای آنها پروژه افتتاح میکند و آن یکی در جلسه سوال از رئیس جمهور از جواب‌های کم‌ادبانه او قهقه مستانه میزند و از تذکرات نمایندگان می‌آشوبد؟»
دانشجویان دانشگاه امام صادق در نامه خود خطاب به مصباح یزدی، بر "فتنه‌انگیزی" جبهه پایداری تاکید کرده و نوشته بودند: «از باب اطلاع محضرتان عرض میکنیم که اگر این گروه فریب خورده باشند - که به نظر ما اینگونه نیست - در حال حاضر در حال بازی در زمین همان کسانی‌اند که بزرگترین خطر از صدر اسلام تا کنون هستند.»
در همین حال حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان، روز پنجشنبه ( ۷ اردیبهشت ۱۳۹۱) نامه جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق را زیر سوال برده و نوشته است: «امضای نامه، "كلی"! و "غیرقابل شناسایی است"! و این امضا از سوی هر فرد و گروه دیگری نیز می تواند به كار گرفته شود.»
مدیر مسئول روزنامه کیهان در ادامه یادداشت خود نوشته است: «اگر انتساب این نامه به دانشجویان دانشگاه امام صادق صحت داشته باشد، به نوعی نویسندگان نامه حرمت استاد را نگه نداشته اند.»
شبکه تلویزیونی اینترنتی پایداری
جبهه پایداری انقلاب اسلامی به رهبری محمدتقی مصباح یزدی یکی از ائتلاف‌های اصلی محافظه‌کاران ایران در انتخابت مجلس نهم است.
همزمان با انتشار نامه انتقادی دانشجویان دانشگاه امام صادق، جبهه پایداری از افتتاح "شبکه تلویزیونی اینترنتی پایداری" خبر داده بود. این شبکه تلویزیونی اینترنتی در روزهای گذشته با سخنرانی «آیت‌الله مصباح‌یزدی» راه‌اندازی شده است.
بنا به گزارش سايت‌های اصول‌گرا تلويزيون اينترنتی «پايداری» با هدف پوشش اخبار و سخنرانی‌های «بايكوت» شده از سوی صدا‌وسيمای جمهوری اسلامی راه‌اندازی شده است.
به گزارش روزنامه شرق در آستانه دور دوم انتخابات مجلس نهم جمعی از اصولگرايان (جبهه پايداری) با كارت آيت‌الله محمدتقی مصباح‌يزدی وارد ميدان شده تا به انحصارگرايی صدا‌وسيما در بحث شبكه‌های تلويزيونی پايان داده و برای اولین‌‌بار يک جريان سياسی امكان دستيابی به شبكه خصوصی تلويزيونی اينترنتی را داشته باشد.
افتتاح "شبکه تلویزیونی اینترنتی پایداری" در حالی است که در هفته‌های اخیر صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران شکایتی علیه هجده سایت تنظیم کرده که فیلم و صدا بر اینترنت منتشر می کنند.
براساس اصل ۱۷۵ قانون اساسی ایران رادیو و تلویزیون در انحصار دولت است و راه‌اندازی شبکه‌های مستقل رادیویی و تلویزیونی غیرقانونی است.
آیت‌الله مهدوی کنی، رئیس مجلس خبرگان رهبری در واکنش به نامه انتقادی دانشجویان "دانشگاه امام صادق" درباره آیت‌الله مصباح یزدی از انتشار نامه‌های بدون امضای منتسب به دانشجویان این دانشگاه انتقاد کرده و از مسوولان این دانشگاه خواسته است با افرادی که "عامدانه به دنبال تخریب فضای اخلاقی و علمی دانشگاه هستند" برخورد کنند.
خبرگزاری مهر روز دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۱ نامه‌ای را با امضای جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق منتشر کرده بود که در آن با انتقاد از آیت‌الله مصباح یزدی از "بازی کردن جبهه پایداری در زمین حریف" انتقاد شده بود.
در نامه یادشده آمده بود: «چرا جبهه پایداری که بعضا در جلسات خصوصی برای شما جایگاه قائم مقامی رهبری قائل می‌شوند و شما را رهبر معنوی خود می‌دانند و خود را مطیع محض شما می‌شمرند، دست در دست اعضای گروه انحرافی دارند و یکی‌شان جلسات منظم با سرکرده این گروه دارد و دیگری مشاور این گروه است و به جای آنها پروژه افتتاح میکند و آن یکی در جلسه سوال از رئیس جمهور از جواب‌های کم‌ادبانه او قهقه مستانه میزند و از تذکرات نمایندگان می‌آشوبد؟»
دانشجویان دانشگاه امام صادق در نامه خود خطاب به مصباح یزدی، بر "فتنه‌انگیزی" جبهه پایداری تاکید کرده و نوشته بودند: «از باب اطلاع محضرتان عرض میکنیم که اگر این گروه فریب خورده باشند - که به نظر ما اینگونه نیست - در حال حاضر در حال بازی در زمین همان کسانی‌اند که بزرگترین خطر از صدر اسلام تا کنون هستند.»
در همین حال حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان، روز پنجشنبه ( ۷ اردیبهشت ۱۳۹۱) نامه جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق را زیر سوال برده و نوشته است: «امضای نامه، "كلی"! و "غیرقابل شناسایی است"! و این امضا از سوی هر فرد و گروه دیگری نیز می تواند به كار گرفته شود.»
مدیر مسئول روزنامه کیهان در ادامه یادداشت خود نوشته است: «اگر انتساب این نامه به دانشجویان دانشگاه امام صادق صحت داشته باشد، به نوعی نویسندگان نامه حرمت استاد را نگه نداشته اند.»
شبکه تلویزیونی اینترنتی پایداری
جبهه پایداری انقلاب اسلامی به رهبری محمدتقی مصباح یزدی یکی از ائتلاف‌های اصلی محافظه‌کاران ایران در انتخابت مجلس نهم است.
همزمان با انتشار نامه انتقادی دانشجویان دانشگاه امام صادق، جبهه پایداری از افتتاح "شبکه تلویزیونی اینترنتی پایداری" خبر داده بود. این شبکه تلویزیونی اینترنتی در روزهای گذشته با سخنرانی «آیت‌الله مصباح‌یزدی» راه‌اندازی شده است.
بنا به گزارش سايت‌های اصول‌گرا تلويزيون اينترنتی «پايداری» با هدف پوشش اخبار و سخنرانی‌های «بايكوت» شده از سوی صدا‌وسيمای جمهوری اسلامی راه‌اندازی شده است.
به گزارش روزنامه شرق در آستانه دور دوم انتخابات مجلس نهم جمعی از اصولگرايان (جبهه پايداری) با كارت آيت‌الله محمدتقی مصباح‌يزدی وارد ميدان شده تا به انحصارگرايی صدا‌وسيما در بحث شبكه‌های تلويزيونی پايان داده و برای اولین‌‌بار يک جريان سياسی امكان دستيابی به شبكه خصوصی تلويزيونی اينترنتی را داشته باشد.
افتتاح "شبکه تلویزیونی اینترنتی پایداری" در حالی است که در هفته‌های اخیر صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران شکایتی علیه هجده سایت تنظیم کرده که فیلم و صدا بر اینترنت منتشر می کنند.
براساس اصل ۱۷۵ قانون اساسی ایران رادیو و تلویزیون در انحصار دولت است و راه‌اندازی شبکه‌های مستقل رادیویی و تلویزیونی غیرقانونی است.
۱۰ شخصیت و نهاد برنده صلح نوبل طی بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری و
بی‌قید و شرط نرگس محمدی شدهاند. شیرین عبادی، دالایی لاما، میخائیل
گورباچف و لخ والسا از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
شیرین عبادی، دالایی لاما، لخ والسا، میخائیل گورباچف، جودی ویلیامز،
مایرد مگ‌وایر، ریگوبرتو مانچوتام، محمد یونس به همراه سازمان صلح بین
المللی و موسسه آلبرت شوایتزر از برندگان جایزه صلح نوبل طی بیانیه‌ای ضمن
اعتراض به حکم نرگس محمدی و "غیرعادلانه" خواندن آن، خواهان آزادی فوری و
بدون قید و شرط وی شدهاند.
نرگس محمدی نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و دبیر هیأت اجرایی شورای ملی صلح روز شنبه ۲۱ آوریل، دوم اردیبهشت در منزل پدری‌اش در زنجان بازداشت شد.
وی پیشتر به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، عضویت در
کانون مدافعان حقوق بشر و فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی به شش سال
زندان محکوم شده بود.
وی در تنها تماس تلفنی‌ای که با منزل داشته اعلام کرده که در حال بازجویی است و احتمالا بازداشتش برای اجرای حکم نبوده بلکه پرونده جدیدی برایش باز شده است.
نرگس محمدی در تیرماه ۱۳۸۹ به علت یک بیماری ناشناخته عصبی از زندان آزاد و مستقیما به بیمارستان ایرانمهر تهران منتقل شد. وی حدود یک ماه در بیمارستان بستری بود اما به گفته‌ی همسرش هنوز سلامتی کامل خود را به دست نیاورده و همچنان در اثر اضطراب، دچار فلج موقت عضلانی میشود.
محمدی در سال ۲۰۰۹ به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش از محل کار خود اخراج شد.
تقی رحمانی همسر نرگس محمدی حدود یک ماه پیش مجبور به ترک ایران شد. این فعال ۵۲ ساله ملی مذهبی که ۱۷ سال از عمرش را در زندان‌های جمهوری اسلامی گذرانده، آخرین بار در اردیبهشت ۱۳۹۰ بازداشت شد.
نرگس محمدی و تقی رحمانی دو فرزد دوقلوی چهارساله دارند که در حال حاضر نزد مادر آقای رحمانی هستند.
نرگس محمدی نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و دبیر هیأت اجرایی شورای ملی صلح روز شنبه ۲۱ آوریل، دوم اردیبهشت در منزل پدری‌اش در زنجان بازداشت شد.
وی در تنها تماس تلفنی‌ای که با منزل داشته اعلام کرده که در حال بازجویی است و احتمالا بازداشتش برای اجرای حکم نبوده بلکه پرونده جدیدی برایش باز شده است.
نرگس محمدی در تیرماه ۱۳۸۹ به علت یک بیماری ناشناخته عصبی از زندان آزاد و مستقیما به بیمارستان ایرانمهر تهران منتقل شد. وی حدود یک ماه در بیمارستان بستری بود اما به گفته‌ی همسرش هنوز سلامتی کامل خود را به دست نیاورده و همچنان در اثر اضطراب، دچار فلج موقت عضلانی میشود.
محمدی در سال ۲۰۰۹ به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش از محل کار خود اخراج شد.
تقی رحمانی همسر نرگس محمدی حدود یک ماه پیش مجبور به ترک ایران شد. این فعال ۵۲ ساله ملی مذهبی که ۱۷ سال از عمرش را در زندان‌های جمهوری اسلامی گذرانده، آخرین بار در اردیبهشت ۱۳۹۰ بازداشت شد.
نرگس محمدی و تقی رحمانی دو فرزد دوقلوی چهارساله دارند که در حال حاضر نزد مادر آقای رحمانی هستند.
چین در بحران سوریه مواضع کم‌سابقه‌ای را به نمایش گذاشته است.
مصالح و منافع اقتصادی و ژئوپلتیک از جمله انگیزه‌های این مواضع هستند. اما
پکن در پیشبرد آنها با دشواری‌های کمی روبرو نیست.
اکتبر سال ۲۰۱۱ زمانی که تصویب اولین قطعنامه پیشنهادی شورای امنیت در
محکومیت اعمال خشونت توسط رژیم اسد در سوریه با رای منفی روسیه و چین به
شکست انجامید، بسیاری موضع چین را نشانه آغاز رفتاری متفاوت از سوی این
کشور در عرصه بین‌المللی یافتند. نشریه گلوبال تایمز، از رسانه‌های عمده‌ای
که نظرات محافل رهبری چین را بازتاب میدهد علناً نوشت که دوره رای‌های
ممتنع چین در شورای امنیت به سر آمده و از این پس چین همان‌گونه رای خواهد
داد که به سود دیدگاه‌ها و منافع خود می‌بیند.
در سالهای اخیر چین به رغم تلاشهای آشکار و خزنده برای گسترش نفوذ و منافع اقتصادی‌اش در گوشه و کنار جهان کمتر در تلاش بر‌آمده که از قدرت فزاینده اقتصادی خود، در مجامع و تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی ترجمانی سیاسی به دست دهد و از رفتار و رویکردهای احتیاط‌آمیز سنتی‌اش فاصله گیرد. رای ممتنع چین در ماه مارس ۲۰۱۰ به قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت در باره ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فرار لیبی نیز بی‌ارتباط با این رویکرد نبود.
جهانی‌شدن خوب است اما ...
اما روند اجرای قطعنامه یادشده توسط نیروهای ناتو که شکل پشتیبانی از نیروهای مخالف دولت قذافی به خود گرفت و نهایتاً به سقوط این رژیم انجامید چیزی نبود که با منافع و دیدگاه‌های رهبری چین سازگار باشد. از همین رو قدرت‌های غربی از سوی پکن متهم شدند که «قطعنامه را در جهت منافع و مصالح خود نقض کردهاند» و «مانع راه حل سیاسی برای بحران لیبی با تشدید آتش جنگ شدهاند.»
استدلال چین به ویژه در توجیه موضع منفی‌اش به دخالت سازمان ملل در بحران سوریه پیوسته این بوده است که دخالت سیاسی و نظامی از خارج در بحران‌های ملی و منطقه‌ای بیش از آن که به حل این بحران‌ها بیانجامد، به تشدید آنها کمک میکند. شکنندگی اوضاع در افغانستان و عراق و لیبی کنونی هم از جمله مواردی هستند که پکن برای توجیه استدلال خود به آنها استناد میکند.
ولید معلم، وزیر خارجه سوریه (چپ) در کناریانگ جیه چی، همتای
چینی‌اش. دولت سوریه در بحران کنونی به حمایت حامیانی مانند چین متکی است
چین گرچه از جهانی‌شدن اقتصاد بیشترین بهره‌ها را به سود تحکیم و گسترش
اقتصاد خود برده، ولی مخالف آن است که جهانی‌شدن ارزش‌هایی همچون مشارکت
همگانی در تعیین سرنوشت خویش و یا حقوق بشر را هم شامل شود تا دولت‌ها
نتوانند هر گونه که خواستند با مردمان‌شان تا کنند. در همین راستاست که
رهبری پکن همچنان بر لزوم رعایت «استقلال و حاکمیت ملی کشورها و عدم دخالت
در امور داخلی آنها» تاکید دارد و بحث‌های یکی دو دهه جاری در سازمان ملل
در باره ایجاد زمینه برای دخالت بین‌المللی در بحران‌های داخلی کشورهایی
که دولت‌های آنها قادر به ایفای نقش خود در حمایت و پاسداری از حقوق مردم
خود نیستند را در جهت منافع و دیدگاه‌های خود نمی‌بیند. نگرانی از این
بابت که این گونه دخالت‌ها به «حربه‌ای برای گسترش حوزه نفوذ رقبای غربی»
بدل شود، یکی از دلایل نگاه منفی یادشده است.
سوریه می‌تواند آغاز کار باشد
به ویژه تنش در تبت و مناطق مسلمان‌نشین چین و نقض حقوق بشر در این منطقه‌ها زمینه‌هایی هستند که رهبری پکن نگران است روزی چنان ابعادی بگیرند که دخالت‌های مشروعیت‌یافته بین‌المللی در باره آنها نیز در دستور کار قرار گیرد و نهادهای بین‌المللی برای حل آنها نیز فشار بیشتری را متوجه دولت چین کنند.
البته چین منافع استراتژیک معینی هم در خاورمیانه و شمال آفریقا دارد و نمی‌خواهد موازنه قدرت در این مناطق به سرعت به سمت غرب متحول شود. سوریه شریک اقتصادی کوچکی برای چین است و کل تجارت دو کشور از حدود دو میلیارد دلار فراتر نمی‌رود. منابع نفتی سوریه هم چندان زیاد نیست که توجه چین را به خود جلب کند. از این رو برای پکن در فعل وانفعالات سوریه، بیش از همه جابه‌جا نشدن موازنه قدرت در منطقه حائز اهمیت است.
ژای جون، قائم مقام وزیر خارجه چین در سوریه. افزایش تلاشهای دیپلماتیک جزیی از تلاشهای چین در بحران کنونی سوریه است
ایران، هم به لحاظ ژئوپلتیک و هم به لحاظ اقتصادی و انرژیایی بسیار
بیشتر از سوریه برای چین از اهمیت برخوردار است. پکن به شدت نگران است که
پس از جابه‌جایی احتمالی قدرت در سوریه و برافتادن رژیم « مستقل و ضدغربی»
آن، جمهوری اسلامی ایران نیز بیش از پیش در انزوا و فشار قرار گیرد. این
فشارها اگر به این یا آن صورت به تغییرجهت‌گیری‌های بین‌المللی ایران و
عادی‌شدن مناسبات آن با غرب بیانجامد به شدت بر قدرت مانور سیاسی و اقتصادی
چین در منطقه تاثیر می‌گذارد و آن را به سود رقبای غربی محدودتر و
محدودتر میکند. در واقع مواضع چین در سه بحران عمده بین‌المللی، یعنی
بحران اتمی کره شمالی، مناقشه هسته‌ای ایران و بحران سیاسی در سوریه در وجه
عمده از انگیزه‌هایی ناشی میشود که بر تامین منافع ژئوپلتیک، اقتصادی و
انرژیایی این کشور و محدودسازی قدرت رقبا در این زمینه‌ها استوار است.
گرفتن ژست بی‌طرفانه
سیاست‌های نسبتاَ سرسختانه‌تر چین (همراه با روسیه) در شورای امنیت در رد دو قطعنامه سوریه در ماههای اکتبر و فوریه البته بر مناسبات این کشور با غرب و ممالک قدرتمند عربی و اتحادیه عرب تاثیرات منفی محسوسی بر جای گذاشته است. محدودسازی این تاثیرات از جمله عواملی بود که پکن را واداشت در ماه مارس حداقل‌هایی از تلاش برای حل بحران در سوریه را به نمایش بگذارد و با بیانیه‌ای در شورای امنیت موافقت کند که بر پشتیبانی از ماموریت کوفی عنان و طرح شش ماده‌ای او برای حل بحران سوریه استوار است. تعیین یک نماینده ویژه در مورد بحران سوریه و رأی مثبت به قطعنامه ۲۰۴۳ که بر اعزام صلح‌بانان سازمان ملل به سوریه و پیشبرد چارچوبی برای حل بحران سیاسی این کشور مبتنی است، جزیی دیگر از نرمش‌های یادشده پکن است.
چین به‌تازگی به ویژه از زبان ون جیابائو، نخست‌وزیر خود بیش از پیش تاکید کرده که در بحران سوریه دارای "موضعی بی‌طرفانه" است و تنها تلاشش این است که این بحران از راههای سیاسی حل و فصل شود. «حمایت از بیانیه سازمان ملل و قطعنامه ۲۰۴۳» هم با همین استدلال توجیه میشود.
پس از به شکست‌کشاندن دو قطعنامه، چین اخیراَ به قطعنامه حمایت از طرح کوفی عنان و اعزام صلح‌بان به سوریه رأی مثبت داده است
سخنگویان دولت چین و رسانه‌های این کشور حالا دیگر کمتر کتمان می‌کنند
که در سوریه نیروهای دولتی به سرکوب و خشونت متوسل می‌شوند، ولی همزمان
تاکید می‌کنند که اپوزیسیون مسلح نیز به اعمال مشابهی دست میزند. این
مواضع "بی‌طرفانه" البته همچون گذشته با مخالفت با هرگونه "تحریم و مداخله
از خارج" در امور سوریه تکمیل و بدرقه میشود.
این که دولت چین تا کی می‌تواند مواضع کنونی خود را ادامه دهد، پرسشی است که پاسخ آن بیش از هر چیز به روند تحول اوضاع در خود سوریه بستگی دارد. عدم موفقیت طرح‌هایی مانند طرح کوفی عنان و بالاگرفتن بیشتر تنش در سوریه، چین را در ادامه موضع‌گیری‌های تا کنونی‌اش با مشکلات بیشتری مواجه خواهد کرد.
در سالهای اخیر چین به رغم تلاشهای آشکار و خزنده برای گسترش نفوذ و منافع اقتصادی‌اش در گوشه و کنار جهان کمتر در تلاش بر‌آمده که از قدرت فزاینده اقتصادی خود، در مجامع و تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی ترجمانی سیاسی به دست دهد و از رفتار و رویکردهای احتیاط‌آمیز سنتی‌اش فاصله گیرد. رای ممتنع چین در ماه مارس ۲۰۱۰ به قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت در باره ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فرار لیبی نیز بی‌ارتباط با این رویکرد نبود.
جهانی‌شدن خوب است اما ...
اما روند اجرای قطعنامه یادشده توسط نیروهای ناتو که شکل پشتیبانی از نیروهای مخالف دولت قذافی به خود گرفت و نهایتاً به سقوط این رژیم انجامید چیزی نبود که با منافع و دیدگاه‌های رهبری چین سازگار باشد. از همین رو قدرت‌های غربی از سوی پکن متهم شدند که «قطعنامه را در جهت منافع و مصالح خود نقض کردهاند» و «مانع راه حل سیاسی برای بحران لیبی با تشدید آتش جنگ شدهاند.»
استدلال چین به ویژه در توجیه موضع منفی‌اش به دخالت سازمان ملل در بحران سوریه پیوسته این بوده است که دخالت سیاسی و نظامی از خارج در بحران‌های ملی و منطقه‌ای بیش از آن که به حل این بحران‌ها بیانجامد، به تشدید آنها کمک میکند. شکنندگی اوضاع در افغانستان و عراق و لیبی کنونی هم از جمله مواردی هستند که پکن برای توجیه استدلال خود به آنها استناد میکند.
ولید معلم، وزیر خارجه سوریه (چپ) در کناریانگ جیه چی، همتای
چینی‌اش. دولت سوریه در بحران کنونی به حمایت حامیانی مانند چین متکی استسوریه می‌تواند آغاز کار باشد
به ویژه تنش در تبت و مناطق مسلمان‌نشین چین و نقض حقوق بشر در این منطقه‌ها زمینه‌هایی هستند که رهبری پکن نگران است روزی چنان ابعادی بگیرند که دخالت‌های مشروعیت‌یافته بین‌المللی در باره آنها نیز در دستور کار قرار گیرد و نهادهای بین‌المللی برای حل آنها نیز فشار بیشتری را متوجه دولت چین کنند.
البته چین منافع استراتژیک معینی هم در خاورمیانه و شمال آفریقا دارد و نمی‌خواهد موازنه قدرت در این مناطق به سرعت به سمت غرب متحول شود. سوریه شریک اقتصادی کوچکی برای چین است و کل تجارت دو کشور از حدود دو میلیارد دلار فراتر نمی‌رود. منابع نفتی سوریه هم چندان زیاد نیست که توجه چین را به خود جلب کند. از این رو برای پکن در فعل وانفعالات سوریه، بیش از همه جابه‌جا نشدن موازنه قدرت در منطقه حائز اهمیت است.
ژای جون، قائم مقام وزیر خارجه چین در سوریه. افزایش تلاشهای دیپلماتیک جزیی از تلاشهای چین در بحران کنونی سوریه استگرفتن ژست بی‌طرفانه
سیاست‌های نسبتاَ سرسختانه‌تر چین (همراه با روسیه) در شورای امنیت در رد دو قطعنامه سوریه در ماههای اکتبر و فوریه البته بر مناسبات این کشور با غرب و ممالک قدرتمند عربی و اتحادیه عرب تاثیرات منفی محسوسی بر جای گذاشته است. محدودسازی این تاثیرات از جمله عواملی بود که پکن را واداشت در ماه مارس حداقل‌هایی از تلاش برای حل بحران در سوریه را به نمایش بگذارد و با بیانیه‌ای در شورای امنیت موافقت کند که بر پشتیبانی از ماموریت کوفی عنان و طرح شش ماده‌ای او برای حل بحران سوریه استوار است. تعیین یک نماینده ویژه در مورد بحران سوریه و رأی مثبت به قطعنامه ۲۰۴۳ که بر اعزام صلح‌بانان سازمان ملل به سوریه و پیشبرد چارچوبی برای حل بحران سیاسی این کشور مبتنی است، جزیی دیگر از نرمش‌های یادشده پکن است.
چین به‌تازگی به ویژه از زبان ون جیابائو، نخست‌وزیر خود بیش از پیش تاکید کرده که در بحران سوریه دارای "موضعی بی‌طرفانه" است و تنها تلاشش این است که این بحران از راههای سیاسی حل و فصل شود. «حمایت از بیانیه سازمان ملل و قطعنامه ۲۰۴۳» هم با همین استدلال توجیه میشود.
پس از به شکست‌کشاندن دو قطعنامه، چین اخیراَ به قطعنامه حمایت از طرح کوفی عنان و اعزام صلح‌بان به سوریه رأی مثبت داده استاین که دولت چین تا کی می‌تواند مواضع کنونی خود را ادامه دهد، پرسشی است که پاسخ آن بیش از هر چیز به روند تحول اوضاع در خود سوریه بستگی دارد. عدم موفقیت طرح‌هایی مانند طرح کوفی عنان و بالاگرفتن بیشتر تنش در سوریه، چین را در ادامه موضع‌گیری‌های تا کنونی‌اش با مشکلات بیشتری مواجه خواهد کرد.
جمهوری آذربایجان علاوه بر مرز آبی در خزر، بیش از ۶۰۰ کیلومتر مرز
مشترک زمینی با ایران دارد. قرارداد نظامی این کشور با اسرائیل از جمله
تحویل ۶۰ فروند پهپاد، مناسبات آذربایجان با ایران را به چالش کشید.
بیش از ۳۲ کشور جهان از جمله روسیه، ترکیه و پاکستان در همسایگی ایران در
حال ساخت و توسعه ۲۵۰ مدل پهپادهای اکتشافی هستند. پهپاد (پرنده‌ی
هدایت‌پذیر از دور) یا هواپیمای بدون سرنشین است. جمهوری آذربایجان همسایه
دیگر ایران هم قصد دارد ارتش خود را به پهبادهای اسرائیلی مجهز‌کند.
در ایران نیز دستیابی به فن‌آوری ساخت پهپاد پس از تجربه‌ی جنگ ۸ ساله‌ی با عراق، جزو اولویت‌های ارتش بود. "ابابیل"، "مهاجر"، "سفره‌ماهی" و موشک‌های "کرار" از جمله پهپادهای ساخت ایران هستند که مقام‌های عالیرتبه‌ی کشور هرازگاهی از قابلیت آنها سخن گفتند.
کارشناسان نظامی اما تاکید می‌کنند که اسرائیل با دارا بودن ۲۰ پروژه‌ی ساخت پهپاد جزو پیشگامان این صنعت به شمارمی‌آید. حال انتقال این صنعت به جمهوری آذربایجان از سوی اسرائیل مورد موافقت ایران نیست و نگرانی‌های امنیتی- نظامی ایران را برانگیخته است.
تحویل بیش از ۶۰ فروند پهپاد اسرائیلی به آذربایجان
پهپاد در جمهوری آذربایجان "پیلوت سیز طیاره" نام دارد. قرارداد یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلاری آذربایجان با اسرائیل شامل تحویل ۶۰ فروند هواپیماهای بدون سرنشین است. گفته میشود این پهپادها قابلیت تهاجم و حمل بمب را ندارند و فقط به منظور شناسائی و جاسوسی به‌کار گرفته خواهند شد.
ایگور پانکروتینکو کارشناس سیاسی روس دریادداشت اختصاصی خود برای خبرگزاری فارس مدعی شده است که «پهپادهای ساخت اسرائیل و آذربایجان در مرزهای ایران و جمهوری آذربایجان به انجام عملیات مشغول هستند و توانمندی‌های آنها برای برتری یافتن بر سیستم دفاع هوایی ارمنستان نیست بلکه برای فایق آمدن بر سیستم دفاع هوایی ایران در نظر گرفته شده است.»
این کارشناس در یادداشت خود نتیجه‌گیری میکند که «پشتیبانی از عملیات اسرائیل علیه ایران تنها می‌تواند از قلمرو دو کشور صورت گیرد که یکی آذربایجان و دیگری افغانستان است».
پانکروتینکو، کارشناس روس می‌گوید که در جمهوری آذربایجان تولید پهپادهای Orbiter با محدوده‌ی عمل تا ۵۰ کیلومتر آغاز شده و مونتاژ پهپاد Aerostar با محدوده‌ی عمل تا 200 کیلومتر نیز در حال انجام است. تولید این نوع پهپادها از سوی شرکت مشترک وزارت دفاع آذربایجان Azad Systems و شرکت اسرائیلی Aeronautics efense Systems راه اندازی شده است.
ارتش آذربایجان در آینده مجهز به پهبادهای پیشرفته‌ای خواهد شد که می توانند هزاران کیلومتر پرواز کنند.
دوبرابر شدن بودجه‌ی نظامی آذربایجان در یکسال
دالغا خاتین اوغلو از خبرگزاری "ترند نیوز" به دویچه‌وله می‌گوید که جمهوری آذربایجان هدف خود در دستیابی به قدرت برتر نظامی در مقابل ارمنستان را پنهان نمی‌کند.
وی می‌افزاید: « ظرف یکسال گذشته بودجه‌ی نظامی آذربایجان برای فشار به دولت ارمنستان جهت آزاد کردن از جمله ۷ منطقه‌ی قره‌باغ کوهستانی، از یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۱ به ۳ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار ارتقاء یافته و قراداد نظامی با اسرائیل بیش از نیمی از بودجه‌ی نظامی آذربایجان را در بردارد.»
خاتین اوغلو همچنین می‌گوید که شرکت اوربیت یکی از بزرگترین و پیشرفته
ترین شرکت‌های پهپادسازی اسرائیل و دنیا محسوب میشود. این شرکت حدود ۳ سال
است که در باکو دفتر نمایندگی دارد. حدود ۴۰ درصد تجهیزات پهپادهای این
شرکت در اسراییل ساخته میشود و ۶۰ درصد باقیمانده نیز در خود آذربایجان
ساخته یا مونتاژ می‌شوند.
وی تاکید میکند که این پهپادها فقط برای عملیات شناسائی و جاسوسی فعالیت خواهند کرد و قابلیت عملیات نظامی ندارند.
«پهپادهای جمهوری آذربایجان برای ایران بی‌خطرند»
به نظر خاتین اوغلو قرارداد تسلیحاتی آذربایجان با اسرائیل تهدیدی برای ایران نیست. وی در این رابطه توضیح میدهد: «در سال گذشته جمهوری آذربایجان موشک‌های اس ۳۰۰ را هم از روسیه تحویل گرفت. آذربایجان با آمریکا هم همکاری گسترده دارد و حتی با پاکستان قرارداد نظامی برای خرید موشک امضاء کرده است.»
دالغا خاتین اوغلو نتیجه می‌گیرد که اگرهمکاری آذربایجان با اسرائیل باعث نگرانی و تهدید باشد در درجه اول روسیه علیه آن اعتراض خواهد کرد.،اما خود روسیه به آذربایجان موشک‌های اس ۳۰۰ تحویل داده است.
دكتر افشار سليمانی، سفير سابق ايران در جمهوری آذربايجان هم در گفتگو با ایراس "موسسه مطالعه ایران و اورآسیا"، تائید میکند که هیچ خطری از جانب جمهوری آذربایجان متوجه ایران نیست. وی می‌گوید که هر دو کشور همسایه از ظرفیت‌های کامل خود برای اعتماد سازی استفاده می‌کنند. اما برخلاف گفته‌های سفیرسابق ایران، تلاش برای این اعتمادی سازی تاکنون بی‌نتیجه مانده است.
نیاز آذربایجان به نظامی شدن
دکترهومن پیمانی، رئیس بخش امنیت انرژی و جغرافیای سیاسی انستیتوی مطالعات انرژی دانشگاه سنگاپور به دویچه‌وله می‌گوید جمهوری آذربایجان بیش از ۲۰ درصد از خاک خود را در سال ۱۹۹۴ از دست داد. برای بازپس گرداندن آن تاکنون گروه مینسک که برای حل مسئله قره باغ تاسیس شده، پیشرفتی نداشته و به همین منظور آذربایجان مسابقه تسلیحاتی را آغاز کرد.
وی که تحلیلگر مسائل قفقاز نیز هست، خاطرنشان میکند: «جمهوری آذربایجان
در جنگ بر سر قره باغ کوهستانی از ارمنستان شکست خورد. در نتیجه در عرض چند
سال گذشته تواندمندی نظامی خود را تقویت کرد.»
هومن پیمانی همچنین می‌گوید که اسرائیل برای فروش جنگ افزار با کشورهای آسیای مرکزی، هند و تایوان هم قرارداد هایی بسته تا توان نظامی خود را در غرب آسیا تقویت کند، اما مسئله مهم برای این کشور حضور نظامی در اطراف ایران بوده است.
این کارشناس به دویچه وله می‌گوید: «جمهوری آذربایجان توانمندی فنی برای ساخت پهبادها را ندارد و اسرائیل برای تاسیس این هوپیماها قراردادی امضاء نکرده و فقط با مونتاژ آنها در این کشور موافقت کرده است.»
آذربایجان: پهبادها فقط علیه ارمنستان فعالیت می‌کنند
جمهوری آذربایجان رسما اعلام کرده که پهپادها را به منظور آزادسازی سرزمین خود استفاده خواهد کرد و همکاری‌های نظامی‌اش با اسراییل علیه ایران نخواهد بود. پیش از این رسانه‌های آذربایجانی گزارش داده‌اند که پهپادها برای حراست از خطوط لوله و حوزه‌های نفتی در دریای خزر نیز مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
روابط ایران و جمهوری آذربایجان روی به تیرگی است و کارشناسان دیگر باوری به "برادارانه و دوستانه" بودن آن ندارند. در مقابل مناسبات اسرائیل با جمهوری آذربایجان از فروش و احداث کارخانه پهپاد فراتر رفته است. جمهوری آذربایجان بخشی از نیازمندی‌های انرژی اسرائیل را نیز تامین میکند. هر دو کشور به شرکای استراتژیک و راهبردی یکدیگر تبدیل شدهاند.
دیدار مقام‌های نظامی ایران و آذربایجان
همزمان با نزدیکی جمهوری آذربایجان و اسرائیل، تلاش برای کاهش تنش مناسبات میان ایران و آذربایجان از سوی مقام‌های سیاسی، نظامی این دو کشور ادامه دارد.
در آبان ماه سال ۱۳۹۰ احمد وحیدی، وزیر دفاع ایران به باکو سفر کرد. در اوایل سال ۲۰۱۲ میلادی نیز وزیر دفاع جمهوری آذربایجان به تهران رفت. صفر ابی‌اف، وزیر دفاع آذربایجان درسفر خود به تهران در اوایل سال ۲۰۱۲ رسما ادعاهای مربوط به از استفاده از خاک آذربایجان علیه ایران را رد کرد.
اما دیدارهای نوبتی بالاترین مقام‌های نظامی و دفاعی دو کشور برای دادن اطمینان‌های لازم نظامی و امنیتی تاکنون تردیدهای موجود در مناسبات ایران و آذربایجان را از بین نبرده و همکاری‌های نظامی آذربایجان و اسرائیل به عنوان مهمترین عامل تشدید کننده‌ی تهدیدات نظامی علیه ایران تلقی شده است.
در ایران نیز دستیابی به فن‌آوری ساخت پهپاد پس از تجربه‌ی جنگ ۸ ساله‌ی با عراق، جزو اولویت‌های ارتش بود. "ابابیل"، "مهاجر"، "سفره‌ماهی" و موشک‌های "کرار" از جمله پهپادهای ساخت ایران هستند که مقام‌های عالیرتبه‌ی کشور هرازگاهی از قابلیت آنها سخن گفتند.
کارشناسان نظامی اما تاکید می‌کنند که اسرائیل با دارا بودن ۲۰ پروژه‌ی ساخت پهپاد جزو پیشگامان این صنعت به شمارمی‌آید. حال انتقال این صنعت به جمهوری آذربایجان از سوی اسرائیل مورد موافقت ایران نیست و نگرانی‌های امنیتی- نظامی ایران را برانگیخته است.
تحویل بیش از ۶۰ فروند پهپاد اسرائیلی به آذربایجان
پهپاد در جمهوری آذربایجان "پیلوت سیز طیاره" نام دارد. قرارداد یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلاری آذربایجان با اسرائیل شامل تحویل ۶۰ فروند هواپیماهای بدون سرنشین است. گفته میشود این پهپادها قابلیت تهاجم و حمل بمب را ندارند و فقط به منظور شناسائی و جاسوسی به‌کار گرفته خواهند شد.
ایگور پانکروتینکو کارشناس سیاسی روس دریادداشت اختصاصی خود برای خبرگزاری فارس مدعی شده است که «پهپادهای ساخت اسرائیل و آذربایجان در مرزهای ایران و جمهوری آذربایجان به انجام عملیات مشغول هستند و توانمندی‌های آنها برای برتری یافتن بر سیستم دفاع هوایی ارمنستان نیست بلکه برای فایق آمدن بر سیستم دفاع هوایی ایران در نظر گرفته شده است.»
این کارشناس در یادداشت خود نتیجه‌گیری میکند که «پشتیبانی از عملیات اسرائیل علیه ایران تنها می‌تواند از قلمرو دو کشور صورت گیرد که یکی آذربایجان و دیگری افغانستان است».
پانکروتینکو، کارشناس روس می‌گوید که در جمهوری آذربایجان تولید پهپادهای Orbiter با محدوده‌ی عمل تا ۵۰ کیلومتر آغاز شده و مونتاژ پهپاد Aerostar با محدوده‌ی عمل تا 200 کیلومتر نیز در حال انجام است. تولید این نوع پهپادها از سوی شرکت مشترک وزارت دفاع آذربایجان Azad Systems و شرکت اسرائیلی Aeronautics efense Systems راه اندازی شده است.
ارتش آذربایجان در آینده مجهز به پهبادهای پیشرفته‌ای خواهد شد که می توانند هزاران کیلومتر پرواز کنند.
دوبرابر شدن بودجه‌ی نظامی آذربایجان در یکسال
دالغا خاتین اوغلو از خبرگزاری "ترند نیوز" به دویچه‌وله می‌گوید که جمهوری آذربایجان هدف خود در دستیابی به قدرت برتر نظامی در مقابل ارمنستان را پنهان نمی‌کند.
وی می‌افزاید: « ظرف یکسال گذشته بودجه‌ی نظامی آذربایجان برای فشار به دولت ارمنستان جهت آزاد کردن از جمله ۷ منطقه‌ی قره‌باغ کوهستانی، از یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۱ به ۳ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار ارتقاء یافته و قراداد نظامی با اسرائیل بیش از نیمی از بودجه‌ی نظامی آذربایجان را در بردارد.»
وی تاکید میکند که این پهپادها فقط برای عملیات شناسائی و جاسوسی فعالیت خواهند کرد و قابلیت عملیات نظامی ندارند.
«پهپادهای جمهوری آذربایجان برای ایران بی‌خطرند»
به نظر خاتین اوغلو قرارداد تسلیحاتی آذربایجان با اسرائیل تهدیدی برای ایران نیست. وی در این رابطه توضیح میدهد: «در سال گذشته جمهوری آذربایجان موشک‌های اس ۳۰۰ را هم از روسیه تحویل گرفت. آذربایجان با آمریکا هم همکاری گسترده دارد و حتی با پاکستان قرارداد نظامی برای خرید موشک امضاء کرده است.»
دالغا خاتین اوغلو نتیجه می‌گیرد که اگرهمکاری آذربایجان با اسرائیل باعث نگرانی و تهدید باشد در درجه اول روسیه علیه آن اعتراض خواهد کرد.،اما خود روسیه به آذربایجان موشک‌های اس ۳۰۰ تحویل داده است.
دكتر افشار سليمانی، سفير سابق ايران در جمهوری آذربايجان هم در گفتگو با ایراس "موسسه مطالعه ایران و اورآسیا"، تائید میکند که هیچ خطری از جانب جمهوری آذربایجان متوجه ایران نیست. وی می‌گوید که هر دو کشور همسایه از ظرفیت‌های کامل خود برای اعتماد سازی استفاده می‌کنند. اما برخلاف گفته‌های سفیرسابق ایران، تلاش برای این اعتمادی سازی تاکنون بی‌نتیجه مانده است.
نیاز آذربایجان به نظامی شدن
دکترهومن پیمانی، رئیس بخش امنیت انرژی و جغرافیای سیاسی انستیتوی مطالعات انرژی دانشگاه سنگاپور به دویچه‌وله می‌گوید جمهوری آذربایجان بیش از ۲۰ درصد از خاک خود را در سال ۱۹۹۴ از دست داد. برای بازپس گرداندن آن تاکنون گروه مینسک که برای حل مسئله قره باغ تاسیس شده، پیشرفتی نداشته و به همین منظور آذربایجان مسابقه تسلیحاتی را آغاز کرد.
هومن پیمانی همچنین می‌گوید که اسرائیل برای فروش جنگ افزار با کشورهای آسیای مرکزی، هند و تایوان هم قرارداد هایی بسته تا توان نظامی خود را در غرب آسیا تقویت کند، اما مسئله مهم برای این کشور حضور نظامی در اطراف ایران بوده است.
این کارشناس به دویچه وله می‌گوید: «جمهوری آذربایجان توانمندی فنی برای ساخت پهبادها را ندارد و اسرائیل برای تاسیس این هوپیماها قراردادی امضاء نکرده و فقط با مونتاژ آنها در این کشور موافقت کرده است.»
آذربایجان: پهبادها فقط علیه ارمنستان فعالیت می‌کنند
جمهوری آذربایجان رسما اعلام کرده که پهپادها را به منظور آزادسازی سرزمین خود استفاده خواهد کرد و همکاری‌های نظامی‌اش با اسراییل علیه ایران نخواهد بود. پیش از این رسانه‌های آذربایجانی گزارش داده‌اند که پهپادها برای حراست از خطوط لوله و حوزه‌های نفتی در دریای خزر نیز مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
روابط ایران و جمهوری آذربایجان روی به تیرگی است و کارشناسان دیگر باوری به "برادارانه و دوستانه" بودن آن ندارند. در مقابل مناسبات اسرائیل با جمهوری آذربایجان از فروش و احداث کارخانه پهپاد فراتر رفته است. جمهوری آذربایجان بخشی از نیازمندی‌های انرژی اسرائیل را نیز تامین میکند. هر دو کشور به شرکای استراتژیک و راهبردی یکدیگر تبدیل شدهاند.
دیدار مقام‌های نظامی ایران و آذربایجان
همزمان با نزدیکی جمهوری آذربایجان و اسرائیل، تلاش برای کاهش تنش مناسبات میان ایران و آذربایجان از سوی مقام‌های سیاسی، نظامی این دو کشور ادامه دارد.
در آبان ماه سال ۱۳۹۰ احمد وحیدی، وزیر دفاع ایران به باکو سفر کرد. در اوایل سال ۲۰۱۲ میلادی نیز وزیر دفاع جمهوری آذربایجان به تهران رفت. صفر ابی‌اف، وزیر دفاع آذربایجان درسفر خود به تهران در اوایل سال ۲۰۱۲ رسما ادعاهای مربوط به از استفاده از خاک آذربایجان علیه ایران را رد کرد.
اما دیدارهای نوبتی بالاترین مقام‌های نظامی و دفاعی دو کشور برای دادن اطمینان‌های لازم نظامی و امنیتی تاکنون تردیدهای موجود در مناسبات ایران و آذربایجان را از بین نبرده و همکاری‌های نظامی آذربایجان و اسرائیل به عنوان مهمترین عامل تشدید کننده‌ی تهدیدات نظامی علیه ایران تلقی شده است.
به گفته یکی از اعضای کانون انجمن‌های صنفی کارگری ایران،
سیاست‌های اقتصادی دولت در سال گذشته باعث افزایش ده درصدی بیکاری شده است.
ابوالفضل فتح اللهی می‌گوید آمار اشتغالزایی وزارت کار مبنای کارشناسی
ندارد.
ابوالفضل فتح اللهی،عضو هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری
ایران، روز پنجشنبه (۷ اردیبهشت) در گفت‌وگو خبرگزاری ایلنا گفته است،
سیاست‌های اشتغالزایی دولت طی سال گذشته نه تنها منجر به ایجاد اشتغال
نشد، بلکه نرخ بیکاری را نیز افزایش داد.
وی به این نکته اشاره کرده که سیاست‌های اقتصادی دولت در سال گذشته باعث افزایش ده درصدی بیکاری در کشور شده است.
دولت محمود احمدی‌نژاد وعده داده بود دو میلیون ۵۰۰ هزار فرصت شغلی جدید در ایران ایجاد میکند، با این حال در هفته‌های اخیر محمود احمدی‌نژاد و معاون اول او اعلام کردند که دولت در سال ۸۹ توانسته است ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت جدید شغلی ایجاد کند.
ابوالفضل فتح اللهی با بیان اینکه "آمار اشتغالزایی وزارت کار مبنای کارشناسی ندارد"، از بیکاری صد‌ها هزار کارگر طی ماههای گذشته در واحدهای تولیدی استان تهران خبرداد. وی گفت: «طبق آمار وزارت کار افرادی که یک هفته در ماه کار کنند شاغل محسوب می‌شوند. اما شرایط بحرانی واحدهای تولیدی با این ادعا متناقض است.»
پس از اعلام ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت جدید شغلی در سال ۸۹ ، دولت جمهوری اسلامی ادعا کرد که در سال ۹۰ هم قادر به فراهم کردن ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار فرصت شغلی شده است.
به گزارش سایت انتخاب این آمار و ارقام گرچه از سوی محافل کارشناسی با انتقاد جدی مواجه بود اما مستندات آن هیچگاه به نمایندگان مجلس و کارشناسان و فعالان بازار کار ارائه نشد.
خبرگزاری مهر نیز گزارش داده است با وجود وعده اشتغال زایی ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار نفری در سال ۸۹، تعداد بیکاران کشور با محاسبه ۱ تا ۲ ساعت کار در هفته که مرز بین بیکار و شاغل محسوب می شود، به میزان ۲ میلیون و ۹۹۲ هزار نفر بوده است. بنا به این گزارش آمار غیر رسمی بیکاری نیز بیش از ۵ / ۳ تا ۴ میلیون نفر است.
بر اساس آخرین آمار بانک مرکزی ایران در سال ۱۳۸۹، در ۵ / ۲۲ درصد خانواده‌های ایرانی هیچ فرد شاغلی وجود نداشته است.
بررسی‌های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران از وضعیت اشتغال در سال ۸۹ همچنین نشان میدهد در این سال، ۴ / ۵۵ خانوارهای ایرانی دارای "یک‌نفر شاغل"، ۲ / ۱۷ خانوارها دارای "دو نفر شاغل" و ۹ / ۴ خانوارها نیز دارای "سه نفر شاغل" بوده‌اند.
وی به این نکته اشاره کرده که سیاست‌های اقتصادی دولت در سال گذشته باعث افزایش ده درصدی بیکاری در کشور شده است.
دولت محمود احمدی‌نژاد وعده داده بود دو میلیون ۵۰۰ هزار فرصت شغلی جدید در ایران ایجاد میکند، با این حال در هفته‌های اخیر محمود احمدی‌نژاد و معاون اول او اعلام کردند که دولت در سال ۸۹ توانسته است ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت جدید شغلی ایجاد کند.
ابوالفضل فتح اللهی با بیان اینکه "آمار اشتغالزایی وزارت کار مبنای کارشناسی ندارد"، از بیکاری صد‌ها هزار کارگر طی ماههای گذشته در واحدهای تولیدی استان تهران خبرداد. وی گفت: «طبق آمار وزارت کار افرادی که یک هفته در ماه کار کنند شاغل محسوب می‌شوند. اما شرایط بحرانی واحدهای تولیدی با این ادعا متناقض است.»
پس از اعلام ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت جدید شغلی در سال ۸۹ ، دولت جمهوری اسلامی ادعا کرد که در سال ۹۰ هم قادر به فراهم کردن ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار فرصت شغلی شده است.
به گزارش سایت انتخاب این آمار و ارقام گرچه از سوی محافل کارشناسی با انتقاد جدی مواجه بود اما مستندات آن هیچگاه به نمایندگان مجلس و کارشناسان و فعالان بازار کار ارائه نشد.
خبرگزاری مهر نیز گزارش داده است با وجود وعده اشتغال زایی ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار نفری در سال ۸۹، تعداد بیکاران کشور با محاسبه ۱ تا ۲ ساعت کار در هفته که مرز بین بیکار و شاغل محسوب می شود، به میزان ۲ میلیون و ۹۹۲ هزار نفر بوده است. بنا به این گزارش آمار غیر رسمی بیکاری نیز بیش از ۵ / ۳ تا ۴ میلیون نفر است.
بر اساس آخرین آمار بانک مرکزی ایران در سال ۱۳۸۹، در ۵ / ۲۲ درصد خانواده‌های ایرانی هیچ فرد شاغلی وجود نداشته است.
بررسی‌های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران از وضعیت اشتغال در سال ۸۹ همچنین نشان میدهد در این سال، ۴ / ۵۵ خانوارهای ایرانی دارای "یک‌نفر شاغل"، ۲ / ۱۷ خانوارها دارای "دو نفر شاغل" و ۹ / ۴ خانوارها نیز دارای "سه نفر شاغل" بوده‌اند.
رئیس ستاد ارتش اسرائیل می‌گوید کشورهای دیگری نیز برای بازداشتن
ایران از دستیابی به انرژی هسته‌ای خود را آماده حمله احتمالی به ایران
کردهاند. وی روشن نکرده که کدام کشور قصد حمله به ایران را دارد.
ژنرال بنی گانتز، رییس ستاد ارتش اسرائیل در سخنانی کم‌سابقه از کمک
دیگران به اسرائیل در حمله به ایران و آمادگی نیروی نظامی کشورش یاد کرده
است:« نه تنها نیروی ما، بلکه نیروهای دیگر هم آماده هستند.»
خبرگزاری آسوشیتدپرس در روز پنجشنبه (۲۶ آوریل/هفتم اردیبهشت) از قول ژنرال گانتز نوشته است: «ما امیدواریم ضرورتی در استفاده از نیروی نظامی نباشد، اما باید به یقین بگوییم که چنین نیرویی وجود دارد.» او همزمان تصریح کرده که این سخنان را به نمایندگی از کشورهای دیگر بیان نمی‌کند.
ژنرال گانتز تنها یک روز پیش از این در مصاحبه با نشریه "هاآرتص" گفته بود که ایران سلاح هسته‌ای نساخته است. بسیاری در تحلیل این گفته به اختلاف مواضع وی با رویکردهای نخست‌وزیر و وزیر دفاع اسراییل در قبال ایران اشاره کردند.
گانتز تاکید کرده که هیچ‌‌گونه اختلافی در موضوع ایران نزد زمامداران اسرائیلی وجود ندارد. او در ادامه به آسوشیتدپرس گفته که " قابلیت‌های نظامی طرح‌های هسته‌ای ایران" پیشرفت کرده اما ضرب‌الاجل‌ها و فشارهای بین‌المللی این کشور را مجبور به تجدیدنظر در ساخت بمب اتمی کردهاند.
ژنرال گانتز افزوده که کلید فشار بر ایران، تحریم و تهدید به حمله نظامی است: «ایران به‌خاطر ترس از حمله نظامی و شدت تحریم‌ها هیچگاه سلاح هسته‌ای نخواهد ساخت.»
این در حالی است که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل روز سه‌شنبه (۲۴ اوریل/ ۵ اردیبهشت) در گفتگو با شبکه تلویزیونی "سی‌ان‌ان" گفت که تحریم‌های بین‌المللی تغییری در رفتار جمهوری اسلامی ایجاد نخواهند کرد و ایران به‌رغم آنها، به غنی‌سازی اورانیوم ادامه خواهد داد.
"درس از هولوکاست"
نتانیاهو در مراسم یادبود قربانیان هولوکاست نیز با انتقاد از برنامه هسته‌ای ایران گفته بود: « کسانی که تهدید ایران برای نابودی موجودیت اسراییل را انکار می‌کنند از هولوکاست درس نگرفته‌اند.» او با ابراز نگرانی از سخنان آشکار و قاطع مقامات جمهوری اسلامی در نابودی اسرائیل افزوده بود که تهدیدهای جمهوری اسلامی قابل مقایسه با هولوکاست هستند.
اما شیمون پرز رییس جمهور اسرائیل دو روز پس از این سخنان یادآوری کرد که این دو موضوع قابل قیاس با یکدیگر نیستند. وی تصریح کرد که « اسرائیل می‌تواند از خود دفاع کند اما تنها نیست و این یک مزیت است.» پرز افزود به سخن باراک اوباما اعتقاد دارد که گفت باید در برخورد با ایران به‌جای عملیات نظامی به تحریم‌ها و فشارهای دیگر دست یازید.
جمهوری اسلامی ایران تاکید میکند که طرح‌های اتمی این کشور اهدافی غیرنظامی دارند و ایران در صدد ساخت بمب اتمی نیست. اسرائیل که نگران دستیابی ایران به این سلاح است، بارها تصریح کرده که اجازه چنین کاری را به جمهوری اسلامی نمی‌دهد.
فراخوان‌مقامات ایرانی به محو و نابودی اسرائیل، ساخت موشک‌های تهدید‌‌کننده و حمایت جمهوری اسلامی از شبه‌نظامیان حزب‌الله بر نگرانی‌های اسراییل افزوده و همین موجب شده که مقامات اسرائیلی از حمله نظامی پیشگیرانه علیه ایران در حفاظت از منافع خود سخن بگویند.
اما آمریکا که متحد کلیدی اسرائیل است، ترجیح میدهد در برخورد با ایران به راهکارهای دیپلماتیک و سیاسی یا تحریم‌های اقتصادی روی آورد. مقامات آمریکایی می‌گویند که حمله نظامی به ایران، آخرین گزینه آنها خواهد بود.
خبرگزاری آسوشیتدپرس در روز پنجشنبه (۲۶ آوریل/هفتم اردیبهشت) از قول ژنرال گانتز نوشته است: «ما امیدواریم ضرورتی در استفاده از نیروی نظامی نباشد، اما باید به یقین بگوییم که چنین نیرویی وجود دارد.» او همزمان تصریح کرده که این سخنان را به نمایندگی از کشورهای دیگر بیان نمی‌کند.
ژنرال گانتز تنها یک روز پیش از این در مصاحبه با نشریه "هاآرتص" گفته بود که ایران سلاح هسته‌ای نساخته است. بسیاری در تحلیل این گفته به اختلاف مواضع وی با رویکردهای نخست‌وزیر و وزیر دفاع اسراییل در قبال ایران اشاره کردند.
گانتز تاکید کرده که هیچ‌‌گونه اختلافی در موضوع ایران نزد زمامداران اسرائیلی وجود ندارد. او در ادامه به آسوشیتدپرس گفته که " قابلیت‌های نظامی طرح‌های هسته‌ای ایران" پیشرفت کرده اما ضرب‌الاجل‌ها و فشارهای بین‌المللی این کشور را مجبور به تجدیدنظر در ساخت بمب اتمی کردهاند.
ژنرال گانتز افزوده که کلید فشار بر ایران، تحریم و تهدید به حمله نظامی است: «ایران به‌خاطر ترس از حمله نظامی و شدت تحریم‌ها هیچگاه سلاح هسته‌ای نخواهد ساخت.»
این در حالی است که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل روز سه‌شنبه (۲۴ اوریل/ ۵ اردیبهشت) در گفتگو با شبکه تلویزیونی "سی‌ان‌ان" گفت که تحریم‌های بین‌المللی تغییری در رفتار جمهوری اسلامی ایجاد نخواهند کرد و ایران به‌رغم آنها، به غنی‌سازی اورانیوم ادامه خواهد داد.
"درس از هولوکاست"
نتانیاهو در مراسم یادبود قربانیان هولوکاست نیز با انتقاد از برنامه هسته‌ای ایران گفته بود: « کسانی که تهدید ایران برای نابودی موجودیت اسراییل را انکار می‌کنند از هولوکاست درس نگرفته‌اند.» او با ابراز نگرانی از سخنان آشکار و قاطع مقامات جمهوری اسلامی در نابودی اسرائیل افزوده بود که تهدیدهای جمهوری اسلامی قابل مقایسه با هولوکاست هستند.
اما شیمون پرز رییس جمهور اسرائیل دو روز پس از این سخنان یادآوری کرد که این دو موضوع قابل قیاس با یکدیگر نیستند. وی تصریح کرد که « اسرائیل می‌تواند از خود دفاع کند اما تنها نیست و این یک مزیت است.» پرز افزود به سخن باراک اوباما اعتقاد دارد که گفت باید در برخورد با ایران به‌جای عملیات نظامی به تحریم‌ها و فشارهای دیگر دست یازید.
جمهوری اسلامی ایران تاکید میکند که طرح‌های اتمی این کشور اهدافی غیرنظامی دارند و ایران در صدد ساخت بمب اتمی نیست. اسرائیل که نگران دستیابی ایران به این سلاح است، بارها تصریح کرده که اجازه چنین کاری را به جمهوری اسلامی نمی‌دهد.
فراخوان‌مقامات ایرانی به محو و نابودی اسرائیل، ساخت موشک‌های تهدید‌‌کننده و حمایت جمهوری اسلامی از شبه‌نظامیان حزب‌الله بر نگرانی‌های اسراییل افزوده و همین موجب شده که مقامات اسرائیلی از حمله نظامی پیشگیرانه علیه ایران در حفاظت از منافع خود سخن بگویند.
اما آمریکا که متحد کلیدی اسرائیل است، ترجیح میدهد در برخورد با ایران به راهکارهای دیپلماتیک و سیاسی یا تحریم‌های اقتصادی روی آورد. مقامات آمریکایی می‌گویند که حمله نظامی به ایران، آخرین گزینه آنها خواهد بود.
تحریم‌های غرب علیه رژیم بشار اسد، سوریه را با دشواری‌های بسیاری
در فروش نفت‌خام و تامین نیاز سوختی این کشور مواجه کرده. ایران و روسیه
تلاش می‌کنند تا با سوخت‌رسانی، از فشارهای واردشده بر حکومت سوریه بکاهند.
ایران و روسیه، دو متحد اصلی رژیم بشار اسد در عرصه بین‌المللی، برای
تسهیل واردات سوخت به سوریه می‌کوشند. گفته میشود از نفت و گازوئیل ارسالی
از سوی ایران و روسیه، برای تامین سوخت ماشین‌های سنگین در سوریه، و از
جمله تانک‌ها و ماشین‌های جنگنده ارتش این کشور استفاده میشود.
کمکهای ایران و روسیه در این زمینه، به سوریه این امکان را میدهد که از فشار فزاینده تحریم‌های جهانی علیه خود بکاهد؛ تحریم‌هایی که به‌خاطر سرکوب و کشتار گسترده معترضان سوری، علیه رژیم بشار اسد اعمال شده است. بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان ملل، در ۱۳ ماهی که آغاز خیزش مردمی در سوریه می‌گذرد، تا کنون بیش از ۹ هزار نفر کشته شدهاند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، انتقال نفت و گازوئیل از روسیه به سوریه در
طول زمستان سال گذشته جریان داشته و در ماه جاری (۱۲ آوریل) نیز یک محموله
سوختی دیگر از طرف یک کمپانی روس به سوریه ارسال شده است. ایران و روسیه
تحریم‌های کشورهای غربی علیه سوریه را تایید نکرده‌اند، بنابراین به نظر
می‌رسد که این اقدامات قانونی است، اما این مساله نشان‌دهنده دشواری‌های
اعمال تحریم‌های کشورهای غربی برای محدود کردن توان نظامی حکومت سوریه است.
روسیه، پیشتر طرحی که اجرای مفاد قطعنامه‌های سازمان ملل را برای همه کشورهای عضو الزام‌آور می‌کرد، رد کرده و همین مساله راه را برای تداوم کمک‌هایی از این دست فراهم میکند. وزارت انرژی و وزارت خارجه روسیه از پاسخگویی به سوالات خبرگزاری رویترز درباره این اقدامات خودداری کردهاند. روسیه همچنین از مهمترین تامین‌کنندگان تسلیحات نظامی حکومت بشار اسد است. این کشور، دو قظعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه بشار اسد و در محکومیت سرکوب گسترده معترضان سوری را وتو کرده است.
معامله پایاپای ایران و سوریه؛ بنزین در برابر گازوئیل
سوریه که خود دارای ذخایر نفتی است، دو پالایشگاه بزرگ نفتی در اختیار
دارد اما برای تامین نیاز کشور در حوزه حمل‌ونقل و سوخت خانگی نیازمند
واردات از دیگر کشورها است. بر اساس تحریم‌های قدرت‌های غربی علیه سوریه،
کمپانی‌های فعال در آمریکا و اتحادیه اروپا از خرید نفت سوریه و معامله با
کمپانی‌های سوری منع شدهاند.
ایران و سوریه، دو هم‌پیمانی که زیر فشار تحریم‌های شکننده و فلج‌کننده قدرت‌های غربی قرار گرفته‌اند، تلاش می‌کنند تا با تعامل و کمک متقابل روزنه‌هایی برای کاهش فشار بیابند. ایران به رغم ادعاهای رهبران جمهوری اسلامی مبنی بر خودکفایی در تولید بنزین مورد نیاز کشور، همچنان با مشکلات متعددی برای تامین بنزین مواجه است. نیاز سوریه به گازوئیل، زمینه را برای یک معامله پایاپای فراهم کرده است: گازوئیل ایرانی در برابر بنزین سوری.
بر اساس گزارش رویترز، یک کشتی ایرانی در هفته جاری ۳۲ هزار تن گازوئیل را به سوریه رساند و ۳۳ هزار تن بنزین را به کشور بازگرداند. تحریم‌های جدید فشارهای سنگینی به ایران هم وارد میکند، اما رهبران جمهوری اسلامی درصددند با کمک به رژیم اسد در این شرایط بحرانی، از فروپاشی احتمالی آن جلوگیری کنند.
سوریه برای فروش نفت‌خام خود نیز با مشکلات گسترده‌ای دست به گریبان است و ایران تلاش میکند تا با کمک کشتی‌رانی جمهوری اسلامی و انتقال بخشی از نفت تولیدی در سوریه، شرایط فروش نفت این کشور را فراهم کند.
کمکهای ایران و روسیه در این زمینه، به سوریه این امکان را میدهد که از فشار فزاینده تحریم‌های جهانی علیه خود بکاهد؛ تحریم‌هایی که به‌خاطر سرکوب و کشتار گسترده معترضان سوری، علیه رژیم بشار اسد اعمال شده است. بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان ملل، در ۱۳ ماهی که آغاز خیزش مردمی در سوریه می‌گذرد، تا کنون بیش از ۹ هزار نفر کشته شدهاند.
روسیه، پیشتر طرحی که اجرای مفاد قطعنامه‌های سازمان ملل را برای همه کشورهای عضو الزام‌آور می‌کرد، رد کرده و همین مساله راه را برای تداوم کمک‌هایی از این دست فراهم میکند. وزارت انرژی و وزارت خارجه روسیه از پاسخگویی به سوالات خبرگزاری رویترز درباره این اقدامات خودداری کردهاند. روسیه همچنین از مهمترین تامین‌کنندگان تسلیحات نظامی حکومت بشار اسد است. این کشور، دو قظعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه بشار اسد و در محکومیت سرکوب گسترده معترضان سوری را وتو کرده است.
معامله پایاپای ایران و سوریه؛ بنزین در برابر گازوئیل
ایران و سوریه، دو هم‌پیمانی که زیر فشار تحریم‌های شکننده و فلج‌کننده قدرت‌های غربی قرار گرفته‌اند، تلاش می‌کنند تا با تعامل و کمک متقابل روزنه‌هایی برای کاهش فشار بیابند. ایران به رغم ادعاهای رهبران جمهوری اسلامی مبنی بر خودکفایی در تولید بنزین مورد نیاز کشور، همچنان با مشکلات متعددی برای تامین بنزین مواجه است. نیاز سوریه به گازوئیل، زمینه را برای یک معامله پایاپای فراهم کرده است: گازوئیل ایرانی در برابر بنزین سوری.
بر اساس گزارش رویترز، یک کشتی ایرانی در هفته جاری ۳۲ هزار تن گازوئیل را به سوریه رساند و ۳۳ هزار تن بنزین را به کشور بازگرداند. تحریم‌های جدید فشارهای سنگینی به ایران هم وارد میکند، اما رهبران جمهوری اسلامی درصددند با کمک به رژیم اسد در این شرایط بحرانی، از فروپاشی احتمالی آن جلوگیری کنند.
سوریه برای فروش نفت‌خام خود نیز با مشکلات گسترده‌ای دست به گریبان است و ایران تلاش میکند تا با کمک کشتی‌رانی جمهوری اسلامی و انتقال بخشی از نفت تولیدی در سوریه، شرایط فروش نفت این کشور را فراهم کند.
مقامات ایالت هسن اعلام کردند که محمد محمود، واعظ مسلمان با گرایش
سلفی، قوانین اقامت آلمان را نقض کرده است. به او ۴ هفته مهلت داده شده تا
خاک آلمان را ترک کند.
وزارت کشور ایالت هسن روز پنجشنبه (۲۶ آوریل/۷ اردیبهشت) به محمد محمود،
با تبعیت اتریش و مقیم آلمان، یک ماه مهلت داد که خاک آلمان را ترک کند.
چنانچه اسلامگرای ۲۶ ساله به میل خود از آلمان خارج نشود، برای اخراج او
اقدام خواهد شد. در بیانیه‌ی اطلاعاتی گفته شده است که محمد محمود حق
مسافرت مجدد به آلمان را ندارد.محمد محمود فرزند یک خانواده‌ی مهاجر مصری، در وین زاده شده است. او در ماههای گذشته برای "جهاد" تبلیغ نموده و اعلام کرده که آماده است برای ترویج عقاید افراطی خود بجنگد و کشته شود.
محمد محمود که با لقب "ابواسامه الغریب" مجالس وعظ و خطابه برگزار میکند، در سپتامبر سال ۲۰۱۱ پس از ۴ سال زندان، در اتریش از حبس آزاد شد. او به خاطر تبلیغ و فعالیت برای تشکیل یک گروه تروریستی دستگیر و محکوم شده بود.
تبلیغ "جهاد با کفار"
محمد محمود پس از آن که فضای فعالیت خود را در اتریش تنگ دید، به آلمان سفر کرد و نخست در برلین اقامت گزید. او پس از چند هفته از برلین به شهر زولینگن در ایالت نوردراین – وستفالن نقل مکان کرد. او از ماه فوریه به همراه میراندا، خانم جوان آلمانی که به اسلام گرویده، در منطقه اودن‌والد زندگی میکند.
به گفته سازمان امنیت آلمان، محمد محمود از افراطی‌ترین فعالان محافل سلفی است. او در چندین نوار ویدیویی با نشر و تبلیغ عقاید افراطی، پیروان و یاران خود را به "جهاد با کفار" دعوت کرده است.
به گفته‌ی مقامات امنیتی، در آلمان بیش از ۳ هزار فعال سلفی وجود دارد که به تازگی به ویژه با طرح توزیع قرآن مجازی میان مردم، به فعالیت خود ابعادی وسیع داده‌اند.
سلفیان که از تندروترین جریانهای اسلامگرایان افراطی شناخته می‌شوند، در خطابه‌های خود آشکارا بر رنج و عذاب جهنم برای "کفار" تأکید می‌کنند.
به نظر پژوهشگران اسلام‌شناس، پیروان مذهب سلفی سایر نحله‌ها و فرقه‌های اسلامی را گمراه و خطاکار می‌دانند. آنها اعمال خشونت را مشروع می‌دانند.
به اعتقاد سلفی‌ها مسلمانان در تمام دنیا مورد تبعیض قرار گرفته‌اند، بنابراین باید برای دفاع از خود متحد شوند و با توسل به قهر و خشونت یا "جهاد مسلحانه" "حق" خود را بگیرند.
سازمان ملل متحد مستقیماَ دولت سوریه را به نقض آتش‌بس متهم کرد.
بان کی مون تایید کرد که واحدهای ارتش سوریه همچنان در شهرها مستقر هستند و
کشتار غیرنظامیان سوری ابعادی نگران کننده و غیرقابل‌قبول یافته است.
بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد دولت سوریه را متهم به نقض مستمر
آتش‌بس کرد. دبیرکل سازمان ملل در روز پنجشنبه (۷ اردیبهشت/۲۶ آوریل) در
نیویورک تصریح کرد که حکومت سوریه به هیچ یک از توافقات خود پایبند نبوده و
بر خلاف تمامی ادعاها هنوز از سلاح‌های سنگین برای سرکوب مردم استفاده
میکند.
بان کی مون گفت که واحدهای ارتش سوریه همچنان در مناطق مسکونی مستقر هستند و نشانه‌ای از برقراری آتش‌بس در شهرهای سوریه دیده نمی‌شود. اتحادیه عرب نیز با صدور بیانیه‌ای ادامه خشونت در سوریه را محکوم کرد و از سازمان ملل خواست که سیاست خود در قبال رژیم اسد را تغییر دهد.
در نشست وزیران خارجه کشورهای عربی در روز پنجشنبه در قاهره از دولت مراکش خواسته شد که پیشنهادات اتحادیه عرب را در شورای امنیت مطرح کند. مراکش در حال حاضر یکی از اعضای شورای امنیت است. نشست آتی این شورا قرار است که ۵ ماه مه در نیویورک برگزار شود.
در بیانیه وزیران خارجه‌ی اتحادیه عرب آمده است که رژیم سوریه بی‌اعتنا
به تمامی قول و قرارهای خود با کوفی عنان، نمایند ویژه سازمان ملل و
اتحادیه عرب "علیه مردم خود خشونت اعمال میکند."
اتحادیه عرب از دولت سوریه خواسته است که از مجازات و کشتن شهروندانی که با صلح‌بانان سازمان ملل متحد گفت‌وگو می‌کنند دست بردارد. نیروهای اپوزیسیون پیشتر گفته بودند که رژیم اسد با شناسایی معترضان نه تنها اجازه گفت‌وگو با بازرسان سازمان ملل را به آنان نمی‌دهد، بلکه در صورت چنین تماس‌هایی مجازات‌های سنگینی در انتظار شهروندان معترض خواهد بود.
افزایش نگرانی‌های بین‌المللی از اوضاع سوریه
مسئولان سازمان ملل متحد می‌گویند که بان کی مون به شدت نگران گزارش‌هایی است که از سوریه ارسال می‌شوند. به گفته آنان همه شواهد نشان می‌دهند که ادامه خشونت و کشتار مردم همچنان ادامه دارد. انفجار مهیب در شهر حماه تنها یکی از نمونه‌های گزارش‌های اخیر است.
آیا ماموریت صلح‌بانان سازمان ملل متحد در سوریه به شکست انجامیده است؟
مخالفان دولت سوریه می‌گویند که انفجار در شهر حماه در پی برخورد یک
موشک با ساختمان رخ داده و در میان کشته‌شدگان چندین زن و کودک نیز وجود
داشته‌اند. در همین حال خبرگزاری دولتی سانا، انفجار ساختمان را از داخل و
به دلیل "ناآشنایی مخالفان با مواد منفجره" عنوان کرده است. مخالفان اسد
تعداد کشته‌شدگان انفجار حماه را حدود ۷۰ نفر ذکر کردهاند.
دبیرکل سازمان ملل قویاَ حمله و کشتار شهروندان غیرنظامی را محکوم کرد و شرایط کنونی در سوریه را "غیرقابل قبول" خواند.
سوزان رایس، سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد که در حال حاضر ریاست دوره‌ای شورای امنیت را برعهده دارد ضمن انتقاد شدید از اعمال خشونت در سوریه تصریح کرد که رژیم اسد همواره وعده و وعید میدهد، اما به سرعت آنها را زیرپا می‌گذارد. رایس گفت: «ما امتناع دولت سوریه از پایبندی به توافقات را محکوم میکنیم.» سفیر آمریکا در سازمان ملل افزود: «ما همچنین بکارگیری سلاح‌های سنگین در شهرهایی همچون حماه و کشتار هر روزه غیرنظامیان را قویاَ محکوم میکنیم.»
مخالفان حکومت سوریه: اسد آتش‌بس را نقض کرده است
اپوزیسیون سوریه در روز پنجشنبه اعلام کرد که در روز گذشته آتش‌بس به صورت سیستماتیک نقض شده و شهرهای درعا، حماه، دیرالزور و منطقه دوما در نزدیکی دمشق مورد گلوله‌باران نیروهای ارتش قرار گرفته‌اند.
بسام اسحاق، یکی از مخالفان سرشناس رژیم سوریه در قاهره اعلام کرد که «رژیم اسد به آتش‌بس پایبند نیست، زیرا همچنانکه در گزارش کوفی عنان نیز منعکس است، با ورود ناظران بین‌المللی به سوریه دامنه تظاهرات گسترش یافت.»
وی تاکید کرد که رژیم اسد نمی‌تواند آتش‌بس را رعایت کند، زیرا ادامه آتش‌بس به معنای "ادامه اعتراضات و تظاهرات سراسری خواهد بود که منجر به سرنگونی رژیم اسد خواهد شد." اسحاق از سخنان اخیر آلن ژوپه، وزیر امورخارجه فرانسه پشتیبانی کرد و افزود: «رژیم اسد تنها زبان زور را می‌فهمد.»
وزیر امورخارجه فرانسه در روز چهارشنبه (۲۵ آوریل/۶ اردیبهشت) در دیدار با نمایندگان اپوزیسیون سوریه در پاریس گفته بود که شورای امنیت سازمان ملل باید در صورت ناکامی طرح صلح کوفی عنان، گزینه مداخله نظامی را نیز مورد بررسی قرار دهد.
بان کی مون گفت که واحدهای ارتش سوریه همچنان در مناطق مسکونی مستقر هستند و نشانه‌ای از برقراری آتش‌بس در شهرهای سوریه دیده نمی‌شود. اتحادیه عرب نیز با صدور بیانیه‌ای ادامه خشونت در سوریه را محکوم کرد و از سازمان ملل خواست که سیاست خود در قبال رژیم اسد را تغییر دهد.
در نشست وزیران خارجه کشورهای عربی در روز پنجشنبه در قاهره از دولت مراکش خواسته شد که پیشنهادات اتحادیه عرب را در شورای امنیت مطرح کند. مراکش در حال حاضر یکی از اعضای شورای امنیت است. نشست آتی این شورا قرار است که ۵ ماه مه در نیویورک برگزار شود.
اتحادیه عرب از دولت سوریه خواسته است که از مجازات و کشتن شهروندانی که با صلح‌بانان سازمان ملل متحد گفت‌وگو می‌کنند دست بردارد. نیروهای اپوزیسیون پیشتر گفته بودند که رژیم اسد با شناسایی معترضان نه تنها اجازه گفت‌وگو با بازرسان سازمان ملل را به آنان نمی‌دهد، بلکه در صورت چنین تماس‌هایی مجازات‌های سنگینی در انتظار شهروندان معترض خواهد بود.
افزایش نگرانی‌های بین‌المللی از اوضاع سوریه
مسئولان سازمان ملل متحد می‌گویند که بان کی مون به شدت نگران گزارش‌هایی است که از سوریه ارسال می‌شوند. به گفته آنان همه شواهد نشان می‌دهند که ادامه خشونت و کشتار مردم همچنان ادامه دارد. انفجار مهیب در شهر حماه تنها یکی از نمونه‌های گزارش‌های اخیر است.
آیا ماموریت صلح‌بانان سازمان ملل متحد در سوریه به شکست انجامیده است؟دبیرکل سازمان ملل قویاَ حمله و کشتار شهروندان غیرنظامی را محکوم کرد و شرایط کنونی در سوریه را "غیرقابل قبول" خواند.
سوزان رایس، سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد که در حال حاضر ریاست دوره‌ای شورای امنیت را برعهده دارد ضمن انتقاد شدید از اعمال خشونت در سوریه تصریح کرد که رژیم اسد همواره وعده و وعید میدهد، اما به سرعت آنها را زیرپا می‌گذارد. رایس گفت: «ما امتناع دولت سوریه از پایبندی به توافقات را محکوم میکنیم.» سفیر آمریکا در سازمان ملل افزود: «ما همچنین بکارگیری سلاح‌های سنگین در شهرهایی همچون حماه و کشتار هر روزه غیرنظامیان را قویاَ محکوم میکنیم.»
مخالفان حکومت سوریه: اسد آتش‌بس را نقض کرده است
اپوزیسیون سوریه در روز پنجشنبه اعلام کرد که در روز گذشته آتش‌بس به صورت سیستماتیک نقض شده و شهرهای درعا، حماه، دیرالزور و منطقه دوما در نزدیکی دمشق مورد گلوله‌باران نیروهای ارتش قرار گرفته‌اند.
بسام اسحاق، یکی از مخالفان سرشناس رژیم سوریه در قاهره اعلام کرد که «رژیم اسد به آتش‌بس پایبند نیست، زیرا همچنانکه در گزارش کوفی عنان نیز منعکس است، با ورود ناظران بین‌المللی به سوریه دامنه تظاهرات گسترش یافت.»
وی تاکید کرد که رژیم اسد نمی‌تواند آتش‌بس را رعایت کند، زیرا ادامه آتش‌بس به معنای "ادامه اعتراضات و تظاهرات سراسری خواهد بود که منجر به سرنگونی رژیم اسد خواهد شد." اسحاق از سخنان اخیر آلن ژوپه، وزیر امورخارجه فرانسه پشتیبانی کرد و افزود: «رژیم اسد تنها زبان زور را می‌فهمد.»
وزیر امورخارجه فرانسه در روز چهارشنبه (۲۵ آوریل/۶ اردیبهشت) در دیدار با نمایندگان اپوزیسیون سوریه در پاریس گفته بود که شورای امنیت سازمان ملل باید در صورت ناکامی طرح صلح کوفی عنان، گزینه مداخله نظامی را نیز مورد بررسی قرار دهد.
آمريکا خواهان آزادی محمد صديق کبودوند شد
ويکتوريا نولند، سخنگوی وزارت امور خارجه آمريکا، روز پنجشنبه از دولت
ايران خواسته است تا محمد صديق کبودوند و در حدود ۹۰ روزنامه نگار ايرانی
که در زندان بسر می برند را آزاد کند.
سخنگوی وزارت امور خارجه آمريکا با اشاره به روز روزنامه نگار درچارچوب کارزار برای آزادی مطبوعات، گفت: محمد صديق کبودوند از سال ۲۰۰۷ تاکنون در زندان اوين بسر می برد.
ويکتوريا نولند اضافه کرد: محمدصديق کبودند که درباره شکنجه و نقض حقوق بشر در کردستان ايران گزارش تهيه می کرد، اينک خود در زندان است، که به اتهام اقدام عليه امنيت ملی و تبليغات عليه نظام در سال ۲۰۰۸ به ۱۱ سال زندان محکوم شده است.
سخنگوی وزارت امورخارجه آمريکا گفت: ما از اين فرصت استفاده کرده و از دولت ايران می خواهيم تا محمد صديق کبودوند و در حدود ۹۰ روزنامه نگار زندانی را آزاد کند.
نهادهای بين المللی طرفدار حقوق بشر از جمله سازمان عفو بين الملل و ديدبان حقوق بشر پيشتر نسبت به وضعيت جسمی آقای کبودوند در زندان ابراز نگرانی کرده اند.
خانواده اقای کبودوند می گويند، وی تا کنون چند بار در زندان سکته کرده است.
محمد صديق کبودوند، دبير کل سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان و مدير مسئول روزنامه توقيف شده «پيام مردم» است در تيرماه سال ۸۶ بازداشت و به زندان اوين منتقل شد. آقای کبودوند مدت حدود ۶ ماه را در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوين به سر برده است.
محمد صديق کبودوند در سال ۲۰۰۹ جايزه بين‌المللی «هلمن-همت» و جايزه سال مطبوعات بريتانيا را از آن خود کرد.
. کميته حمايت از روزنامه‌نگاران که گزارش سالانه‌ای با عنوان «حمله به مطبوعات» منتشر میکند در گزارش سال ۲۰۱۱ خود حکومت ايران را «بدترين زندانی‌کننده روزنامه‌نگاران»خوانده است.
اين گزارش می‌نويسد که حکومت ايران، دو سال پس از سرکوب گسترده معترضان به نتايج انتخابات مناقشه‌برانگيز رياست‌جمهوری، همچنان از «حبس انبوه» روزنامه‌نگاران برای خاموش کردن صدای معترضان و جلوگيری از پوشش دادن خبرهای انتقادی استفاده میکند.
سخنگوی وزارت امور خارجه آمريکا با اشاره به روز روزنامه نگار درچارچوب کارزار برای آزادی مطبوعات، گفت: محمد صديق کبودوند از سال ۲۰۰۷ تاکنون در زندان اوين بسر می برد.
ويکتوريا نولند اضافه کرد: محمدصديق کبودند که درباره شکنجه و نقض حقوق بشر در کردستان ايران گزارش تهيه می کرد، اينک خود در زندان است، که به اتهام اقدام عليه امنيت ملی و تبليغات عليه نظام در سال ۲۰۰۸ به ۱۱ سال زندان محکوم شده است.
سخنگوی وزارت امورخارجه آمريکا گفت: ما از اين فرصت استفاده کرده و از دولت ايران می خواهيم تا محمد صديق کبودوند و در حدود ۹۰ روزنامه نگار زندانی را آزاد کند.
نهادهای بين المللی طرفدار حقوق بشر از جمله سازمان عفو بين الملل و ديدبان حقوق بشر پيشتر نسبت به وضعيت جسمی آقای کبودوند در زندان ابراز نگرانی کرده اند.
خانواده اقای کبودوند می گويند، وی تا کنون چند بار در زندان سکته کرده است.
محمد صديق کبودوند، دبير کل سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان و مدير مسئول روزنامه توقيف شده «پيام مردم» است در تيرماه سال ۸۶ بازداشت و به زندان اوين منتقل شد. آقای کبودوند مدت حدود ۶ ماه را در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوين به سر برده است.
محمد صديق کبودوند در سال ۲۰۰۹ جايزه بين‌المللی «هلمن-همت» و جايزه سال مطبوعات بريتانيا را از آن خود کرد.
. کميته حمايت از روزنامه‌نگاران که گزارش سالانه‌ای با عنوان «حمله به مطبوعات» منتشر میکند در گزارش سال ۲۰۱۱ خود حکومت ايران را «بدترين زندانی‌کننده روزنامه‌نگاران»خوانده است.
اين گزارش می‌نويسد که حکومت ايران، دو سال پس از سرکوب گسترده معترضان به نتايج انتخابات مناقشه‌برانگيز رياست‌جمهوری، همچنان از «حبس انبوه» روزنامه‌نگاران برای خاموش کردن صدای معترضان و جلوگيری از پوشش دادن خبرهای انتقادی استفاده میکند.
۱۴ عضو خانواده اسامه بن لادن از پاکستان اخراج شدند
همسران و فرزندان اسامه بن لادن ،رهبر سابق شبکه تروریستی القاعده، ساعت
يک و نيم بامداد روز جمعه از پاکستان اخراج و به عربستان سعودی فرستاده
شدند.
اسامه بن لادن در دوم ماه مه سال گذشته در جريان حمله نيروهای ويژه آمريکا به محل زندگی اش در ابيت آباد پاکستان کشته شد.
امير خليل، وکيل خانواده اسامه بن لادن به خبرگزاری رويترز گفته است: زنان و ۱۱ فرزند اسامه بن لادن با يک پرواز ویژه به عربستان رفته اند.
انتقال خانواده اسامه بن لادن به عربستان به ماه ها گمانه زنی ها در مورد سرنوشت زنان و فرزندان اسامه بن لادن پايان داد.
گزارش ها حاکی است که اعضای خانواده اسامه بن لادن به وسیله يک خودروی مينی ون سفيد رنگ به فرودگاه منتقل شدند.
وزارت کشور پاکستان که مسئوليت حفاظت و نگهداری خانواده اسامه بن لادن را برعهده داشت، دربيانيه ای اعلام کرد اين ۱۴ نفر براساس دستور دادگاه از کشور اخراج شده اند.
در اين بيانيه آمده است: اين خانواده براساس انتخاب خود امروز به عربستان فرستاده شدند.
پيشتردادگاهی درپاکستان سه همسر و دو دختر اسامه بن لادن به اتهام «اقامت غيرقانونی» محاکمه و هرکدام از آن ها را به تحمل ۴۵ روز زندان و پرداخت ۱۰ هزار روپيه، معادل ۱۱۴ دلار محکوم کرده بود.
از زمان حمله نيروهای ويژه آمريکايی به محل اختفای بن لادن و کشتن او، افراد خانواده بن لادن در دست مقامات پاکستانی بوده اند. همسران اسامه بن لادن که دو تن از آنان شهروند عربستان سعودی و يکی شهروند يمن است، به همراه فرزندانشان در خانه ای در اسلام آباد در حصر خانگی به سرمی بردند.
اسامه بن لادن در حالی که ۲۵ ميليون دلار برای پيدا کردنش جايزه تعيين شده بود، توانست به مدت پنج سال اخير را در پاکستان و در شهر آبیت آباد در شمال غربی اين کشور به همراه زنان و فرزندانش زندگی کند.
آمال عبدالفتاح، بيوه يمنی اسامه بن لادن و جوانترين همسر او می گويد، در همين چند سالی که مخفيانه زندگی می کردند، صاحب چهار فرزند از همسر خود شده است. وی گفته بود که دو تن از فرزندانش در بيمارستان های دولتی به دنيا آمده اند ولی او فقط «برای دو يا سه ساعت» در بيمارستان بوده است.
اسامه بن لادن در دوم ماه مه سال گذشته در جريان حمله نيروهای ويژه آمريکا به محل زندگی اش در ابيت آباد پاکستان کشته شد.
امير خليل، وکيل خانواده اسامه بن لادن به خبرگزاری رويترز گفته است: زنان و ۱۱ فرزند اسامه بن لادن با يک پرواز ویژه به عربستان رفته اند.
انتقال خانواده اسامه بن لادن به عربستان به ماه ها گمانه زنی ها در مورد سرنوشت زنان و فرزندان اسامه بن لادن پايان داد.
گزارش ها حاکی است که اعضای خانواده اسامه بن لادن به وسیله يک خودروی مينی ون سفيد رنگ به فرودگاه منتقل شدند.
وزارت کشور پاکستان که مسئوليت حفاظت و نگهداری خانواده اسامه بن لادن را برعهده داشت، دربيانيه ای اعلام کرد اين ۱۴ نفر براساس دستور دادگاه از کشور اخراج شده اند.
در اين بيانيه آمده است: اين خانواده براساس انتخاب خود امروز به عربستان فرستاده شدند.
پيشتردادگاهی درپاکستان سه همسر و دو دختر اسامه بن لادن به اتهام «اقامت غيرقانونی» محاکمه و هرکدام از آن ها را به تحمل ۴۵ روز زندان و پرداخت ۱۰ هزار روپيه، معادل ۱۱۴ دلار محکوم کرده بود.
از زمان حمله نيروهای ويژه آمريکايی به محل اختفای بن لادن و کشتن او، افراد خانواده بن لادن در دست مقامات پاکستانی بوده اند. همسران اسامه بن لادن که دو تن از آنان شهروند عربستان سعودی و يکی شهروند يمن است، به همراه فرزندانشان در خانه ای در اسلام آباد در حصر خانگی به سرمی بردند.
اسامه بن لادن در حالی که ۲۵ ميليون دلار برای پيدا کردنش جايزه تعيين شده بود، توانست به مدت پنج سال اخير را در پاکستان و در شهر آبیت آباد در شمال غربی اين کشور به همراه زنان و فرزندانش زندگی کند.
آمال عبدالفتاح، بيوه يمنی اسامه بن لادن و جوانترين همسر او می گويد، در همين چند سالی که مخفيانه زندگی می کردند، صاحب چهار فرزند از همسر خود شده است. وی گفته بود که دو تن از فرزندانش در بيمارستان های دولتی به دنيا آمده اند ولی او فقط «برای دو يا سه ساعت» در بيمارستان بوده است.
«افت جایگاه مرجعیت در نسل جدید سپاه مشهود است»
راديو فردا در همين زمينه گفت و گويی داشته با محمد جواد اکبرين روزنامه نگار ساکن پاريس، و از او پرسيده نگرانی روحانيت و به ويژه مراجع نسبت به سپاه پاسداران چيست؟ آيا اين نگرانی تنها به آيت الله مکارم شيرازی بر می گردد يا اين نگرانی ها بين مراجع قم عموميت دارد؟
اکبرين: من برای پاسخ به اين سوال شما را به جمله ای از جملات آقای مکارم در همين ديدارشان ارجاع می دهم که گفته اند که نسل فعلی سپاه کسانی هستند که دوران پيروزی انقلاب و جنگ را درک نکردند و اين نگرانی را مطرح کرده اند که مبادا برخی از نيروهای سپاه در دام عرفان های کاذب بيافتند.
واقعيت اين است که توجه به افت روحانيت در نسل جديد جامعه ايرانی طبيعتا بدنه جديد سپاه را هم پوشش داده و بدنه جديد سپاه از اين نسل جدا نيست. چه بسا علاقه و انگيزه ای برای ايجاد ارتباط با روحانيت و مرجعيت ندارد.
گفتگوی وحید پوراستاد با محمد جواد اکبرین
اما از آن جايی که در عين حال می خواهد معنوی باشد، به سمت برخی مکاتب عرفانی می رود. اين مکاتب عرفانی حتی در ميان سپاهيان و مداحان جايگاه بسيار مناسب تر و رابطه بهتری دارند و گاهی اوقات مرشد قرار می گيرند و برخی از سپاهيان مريد آنها می شوند، در برخی از هيات های مذهبی اين ماجرا کاملا مشهود است.فکر می کنم اين مسئله هم دغدغه ايشان و هم دغدغه سازمان روحانيت و مرجعيت باشد، برای اينکه اين افت جايگاه در نسل جديد در درون سپاه هم کاملا مشهود است.
آقای اکبرين، آيت الله مکارم شيرازی می گويند سپاه همان گونه که با آيت الله خامنه ای ارتباط دارد، بايد با مرجعيت هم ارتباط تنگاتنگی داشته باشد.
آيا منظور ايشان اين است که سپاه با مرجعيت تا به امروز ارتباط خيلی خوبی نداشته؟ يا اينکه معنا و مفهوم ديگری را می شود از سخنان ايشان تعبير کرد.
تا زمانی که آيت الله خمينی زنده بود يک حرمتی را برای مرجعيت تعريف کرده بود که همه موظف بودند آن حرمت را رعايت کنند.حتی وقتی بزرگان حوزه و سپاه پيش آيت الله خمينی می آمدند و نظر ايشان را راجع به مسئله ای می خواستند، توصيه ايشان اين بود که نظر مراجع هم پرسيده بشود تا اون پشتوانه و حمايت لازم را هم داشته باشند.
اين روند تا زمان مرگ ايشان ادامه پيدا کرد. بعد از مرگ ايشان و تا قبل از اعلام مرجعيت آيت الله خامنه ای هم تا حدودی همين طور بود.منتها بعد از اعلام مرجعيت آيت الله خامنه ای و قدرت گرفتن هر چه بيشتر سپاه در مديريت کشور و مشخصا در دوره اول رياست جمهوری محمود احمدی نژاد، اين ارتباط آنقدر افت کرد که ما در خبرها می شنيديم که در دوره اول رياست جمهوری احمدی نژاد که اعتراضاتی رخ می داد هم در داخل سپاه و هم در ميان هيات دولت شنيده می شد که ما فقط به فتوای رهبری عمل می کنيم و اين عدم توجه به نظر مراجع، آنها را نگران و گاهی حتی خشمگين کرده است.
آيت الله مکارم شيرازی در همين ديداری که با فرمانده سپاه داشته است، گفته اند که اگر سپاه از مرجعيت جدا شود، ضرر می کند. حتی گفته اند که تجربه نشان داده است که مردم مرجعيت را رها نمی کنند. همچنين ادامه داده اند که اگر چنين اتفاقی بيافتد، با آن اتفاق مقابله می شود. معنا و مفهوم ايشان از اين جملات چه می تواند باشد؟
من در اينجا فکر می کنم بايد از اطلاعات خودم استفاده کنم . از داخل دفتر آيت الله مکارم شيرازی به عنوان يک نمونه مطلعيم که ايشان در انتخابات گذشته به آقای احمدی نژاد رای نداده اند.
انتقاد ايشان که قبلا هم در همه نشريات منتشر شده است، از ارتباط کم دولت بوده و همچنان به جاست.
حتی در آخری سفر آقای احمدی نژاد به قم ايشان را به حضور نپذيرفتند.
در نتيجه شايد کنايه آقای مکارم شيرازی- تاکيد می کنم که شايد- اين باشد که وقتی به مرجعيت بی اعتنايی می کنيد، مردم هم در مقابل شما می ايستند و به کانديدای مورد نظر شما رای نمی دهند.
به هر حال در سال ۸۸ آقای احمدی نژاد کانديدای مورد نظر آقای خامنه ای و سپاه بود، تا قبل از اينکه اختلافات اخير روی دهد.
چه بسا اين کنايه را ايشان به مخاطبانشان گفته اند که وضع موجود حاصل بی توجهی آنان به مرجعيت و نظر مرجعيت است، صرفنظر از اينکه اين مسئله درست باشد يا نه ؟
برشی از زندگی دشوار «بازنشستگان» در ايران
مجله جامعه: زندگی سخت بازنشستگان
در اين ميان اما گروه‌هايی هستند که می‌گويند همه چيز برای آنها سخت تر می‌گذرد. می‌گويند گرانی و تورم اثر شديدتری بر زندگی آنها دارد. از جمله بازنشستگان که سالها در نهادهای مختلف کار کردهاند و حالا بازنشستگی برايشان به معنای استراحت و فراغت و سفر و سرخوشی نيست، بلکه دنبال کار تازه می‌گردند.
همسر يک بازنشسته آموزش و پرورش در برنامه اين هفته ما شرکت کرده تا از شرايط يک بازنشسته بگويد:
«شوهرم ۲۸ سال خدمت کرده توی مناطق محروم و حالا که بازنشست شده ۱۲ ميليون تکه تکه به اين پول دادند که هيچ چيز نخواهد. بعد هم الان حقوق بازنشستگی‌اش به هيچ جا نمی‌رسد. نه سالم است که برود جايی اضافه کاری کند و نه درآمدی دارد که يک سرمايه بزند. خودش از ناراحتی اعصاب که وام بگيرد، نمی‌تواند بپردازد. راه درآمدش نيست. باز ۳۰۰ تومان از حقوقش... يکم دوم باز خيلی چی کند که برسونه. صندوق بازنشتگی اگر می‌گيريم يک ميليون می‌دن که الان يک کولر بخواهی بخری نمی‌شه. خرج خانه که بکنيم نمی‌شه. بايد از خوردنت بزنی از لباس بچه بزنی که بتونی چيزی بخری.»
اين طور که بازنشستگان می‌گويند نرخ افزايش سالانه حقوق آنها با نرخ تورم نه تنها برابر نيست که فاصله درخور توجهی هم دارد. علی اکبر خبازها، رييس کانون عالی بازنشستگان و مستمری بگيران تامين اجتماعی به ماده ۹۶ قانون تامين اجتماعی اشاره میکند و می‌گويد افزايش حقوق بازنشستگان برابر با قانون بايد بر اساس ميزان تورم باشد.
به گفته همين مقام مسوول در دوسال گذشته افزايش حقوق بازنشستگان بر اساس نرخ تورم نبوده و حقوق آنها در دو سال تنها معادل يک سال افزايش داشته است:
«وضع بازنشسته‌ها خصوصا بازنشسته‌های فرهنگی تعريفی ندارد. من الان با شما حرف می‌زنم حقيقتش می‌ترسم. ولی خوب واقعا هر چه هم داد می‌زنيم هرچه اضافه می‌کنند به کارمندان اضافه می‌کنند ولی به بازنشسته‌ها چيزی اضافه نمی‌کنند. مثلا پارسال چيزی در حدود هشت درصد اضافه کردند. ۸ درصد با اين تورمی که بخواهيد در نظر بگيرين اصلا واقعا مشکله زندگی کردن مشکله. اغلب بازنشسته‌ها می‌روند کار ديگر انجام می‌دهند. من ناراحتی اعصاب و روان دارم نمی‌تونم. يعنی نيست در حقيقت. کاری هم بخواهيم انجام دهيم نيست برای ما. برای اينکه مدارس غيرانتفاعی و اينها من در سطح ديپلم ام. مدارس غيرانتفاعی قبول نمی‌کنند. به اين خاطر واقعا مشکلمانه. واقعا از نظر اقتصادی خيلی سخت است. ما دو تا بچه هم داريم. دريافتی‌ام چيزی حدود ۴۵۰ تومان در می‌آيد همه اش. با ماهی ۴۵۰ تومان واقعا هيچ کاری نمی‌توانم بکنم.»
قشر بازنشسته همچنين از تبعيض ميان بازنشستگان سازمانها و نهادهای مختلف نيز گلايه دارند. اينطور که آنها می‌گويند حقوق و مزايای بازنشستگان آموزش و پرورش با مثلا بازنشستگان سپاه برابر نيست: «اگر اين آقايان شعار عدالت می‌دهند واقعا بايد فکری برای بازنشستگان بکنند. مثلا بين بازنشسته‌های آموزش و پرورش تا بازنشسته‌های شرکت نفت، تا بازنشسته‌های سپاه تا بازنشسته‌های بانک‌ها خيلی تفاوت واقعا قايل‌اند.» بحران بازنشستگی در ايران اين روزها در حالی شدت گرفته که همزمان بافت جمعيتی کشور هم رو به سوی سالمندی دارد و ناظران اجتماعی می‌گويند حالا زمان آن است که بيش از پيش برای اين گروه برنامه‌ريزی کنيم.
آمریکا چند هزار تن از نظامیان مستقر در ژاپن را از این کشور خارج می کند.
روز جمعه، ۸ اردیبهشت (۲۷ آوریل)، وزیران دفاع و
امور خارجه ایالات متحده و ژاپن در اطلاعیه مشترکی اعلام کردند که براساس
توافقی که بین دو طرف به دست آمده، حدود نیمی از نوزده هزار تفنگدار دریایی
آمریکا مستقر دز جزیره اوکیناوا ژاپن از این کشور خارج می شوند و به
پایگاه های آمریکایی در نقاط دیگر انتقال می یابند.توافق دفاعی جدید دو کشور به جابجایی نیروهای آمریکایی در داخل ژاپن نیز منجر خواهد شد و دو طرف گفته اند که احتمال دارد برنامه جاری در مورد انتقال واحد تفنگداران مستقر در پایگاه هوایی فوتما، در استان اوکیناوا مورد بازنگری قرار گیرد.
این پایگاه ها که زمانی برای مقاصد دفاعی ضروری تشخیص داده می شود اینک در یک محله مسکونی پر جمعیت واقع شده و پیشنهاد جابجایی آن به مناطق کم جمعیت تر ژاپن مدتهاست که مطرح بوده است.
به خصوص، در چند مورد که نظامیان آمریکایی مستقر در این پایگاه مرتکب جرایم جدی در منطقه شدند، ساکنان محل با برگزاری تظاهراتی، به ادامه حضور آنان در این جزیره اعتراض کردند.
در بیانیه مشترک وزیران دفاع و خارجه دو کشور آمده است که جابجایی پایگاه های موجود در ژاپن موضوعی برای بررسی است اما براساس توافق کنونی، قرار است نه هزار تفنگدار دریایی مستقر در اوکیناوا، همراه با خانواده های آنها از این محل به پایگاه هایی در خارج ژاپن، از جمله گوام، استرالیا و هاوایی انتقال یابند.
جزیره گوام واقع در غرب اقیانوس آرام یکی از سرزمین های تابعه ایالات متحده و از پایگاه های نظامی مهم آمریکا در خارج از سرزمین اصلی این کشور است.
احتمالا حدود پنجهزار تن از نه هزار تفنگدار دریایی در گوام مستقر خواهند شد و بقیه به پایگاه های دیگر انتقال خواهند یافت.
قرار است یوشیهیکو نودا، نخست وزیر ژاپن، هفته آینده برای ملاقات با باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، به واشنگتن سفر کند و انتظار می رود تاثیر تحولات اخیر بر همکاری های دفاعی دو کشور در این دیدار مورد گفتگو قرار گیرد.
تعهدات دفاعی
حضور نظامی آمریکا در زاپن حاصل "پیمان همکاری و امنیت متقابل" بین دو کشور است که طبق آن، ایالات متحده تعهداتی را در قبال دفاع از امنیت ژاپن برعهده گرفته است.این پیمان در سال ۱۹۶۰ به امضا رسید و جانشین "پیمان امنیتی" دو جانبه شد که در سال ۱۹۵۱ و هنگام امضای قرارداد صلح و پایان رسمی "اشغال نظامی ژاپن" توسط آمریکا و اعاده کامل حاکمیت به دولت آن کشور منعقد شده بود.
در حالیکه پیمان سال ۱۹۵۱ اختیارات دولت ژاپن در ایجاد توانایی نظامی را محدود کرده و برنامه های دفاعی ای کشور را تحت نظارت ایالات متحده و آمریکا را مسئول دفاع از ژاپن قرار می داد، پیمان سال ۱۹۶۱ بر اساس مسئولیت دفاعی مشترک هر دو طرف شکل گرفت.
برای این منظور، دولت ژاپن پایگاه هایی را در اختیار نیروهای آمریکایی قرار داده که مهمترین آنها، در جزیره اوکیناوا ایجاد شده است.
تا سال 1972 اداره امور این منطقه نیز در اختیار نظامیان آمریکایی بود اما در آن سال، به خصوص با رشد محله های مسکونی در اطراف پایگاه، این وظیفه به دولت زاپن محول شد.
تعداد نظامیان آمریکایی مستقر در ژاپن به حدود سی و شش هزار نفر می رسد که حدود پنجهزار غیرنظامی وابسته به وزارت دفاع ایالات متحده را هم باید به این رفم افزود.
نظامیان آمریکایی عمدتا در قرارگاه ناوگان هفتم در یوکوسوکا، پایگاه های هوایی و قرارگاه واحدهای تفنگداران دریایی در اوکیناوا استقرار یافته اند.
در سال های اخیر، حضور نظامی آمریکا در ژاپن فارغ از انتقاد و اعتراض نبوده و اگرچه گفته می شود که اکثر مردم ژاپن از همکاری دفاعی با ایالات متحده حمایت می کنند، اما کسانی نیز شمار نظامیان آمریکایی در ژاپن را لازم نمی دانند.
به خصوص تمرکز تفنگداران آمریکایی در مناطق مسکونی اوکیناوا همراه با گزارش هایی از تخلفات جدی نظامیان، باعث ناخرسندی ساکنان محل شده که در سال های اخیر، دولت را برای خارج کردن یا دست کم کاهش تعداد این افراد تحت فشار قرار داده اند.
در عین حال، از آنجا که از زمان خاتمه جنگ دوم جهانی، ژاپن محدودیت های عمده ای را در زمینه وسعت و فعالیت ارتش وضع کرده، همکاری نزدیک نظامی با ایالات متحده برای حفظ امنیت این کشور لازم شمرده می شود.
لئون پانه تا وزیر دفاع آمریکا که
روز پنجشنبه به شیلی سفر کرده است گفت امیدوار است اظهارات فرمانده ارتش
اسرائیل درباره ایران درست باشد.
ژنرال بنی گانتس، فرمانده ستاد مشترک ارتش اسرائیل
روز چهارشنبه در مصاحبه ای به روزنامه اسرائیلی هاآرتص گفته بود که از نظر
وی ایران به فکر ساخت سلاح هسته ای نیست.او در این مصاحبه گفته بود دستگاه "رهبری ایران متشکل از افرادی بسیار عاقل و منطقی است."
آقای پانه تا در واکنش به این سخنان روز پنجشنبه گفت: "امیدوارم که حرف او درست باشد و او چیزی بیشتر از من بداند."
آقای پانه تا در ادامه گفت اطلاعات دقیقی از اینکه ایران تصمیم قطعی برای ساخت سلاح اتمی گرفته است یا نه، در دست ندارد.
ایران می گوید فعالیت های هسته ای اش جنبه صلح آمیز دارد اما کشورهای غربی از این فعالیت ها ابراز نگرانی کرده اند.
دو انفجار همزمان در شهرهای نیجریه که هر دو دفاتر روزنامه های این کشور را هدف قرار داده بودند تاکنون هفت کشته بر جای گذاشته اند.
در ابوجا، پایتخت نیجریه، یک خودرو در برابر دفتر
روزنامه دیس دی (امروز) منفجر شد. همزمان در حوالی ظهر امروز (پنجشنبه ۲۶
آوریل) خودروی دیگری حاوی مواد منفجره در شهر شمالی کادونا به جمعیتی که
مانع عملیات او شده بود حمله کرد.انفجار در شهر کادونا در حالی صورت گرفت که راننده خودروی حاوی بمب تلاش می کرد خود را به دفتر یک روزنامه برساند اما توسط جمعیت حاضر در خیابان متوقف شد.
پلیس می گوید که راننده این خودرو با پرتاب بمب به سوی جمعیت چند نفر را کشت.
پلیس نیجریه احتمال می دهد که راننده این خودرو عضو گروه اسلامگرای بوکو حرام باشد.
این گروه تندرو ماه گذشته روزنامه نگاران را از ارایه "گزارش های نادرست" برحذر داشته بود.
گزارشگر بی بی سی در نیجریه می گوید گروه بوکو حرام از نسبت دادن اتهام "فعالیت گروه های شورشی" به این گروه در سطح رسانه ها ابراز نارضایتی کرده است.
محمد حسینی وزیر ارشاد ایران می
گوید که با قربانعلی بردی محمد اف رئیس جمهور ترکمنستان برای بازسازی محل
سکونت امام رضا (امام هشتم شیعیان) در مرو مذاکره کرده تا علاقمندانش
"بتوانند با سفر به آن کشور از معنویات آن مکان فیض ببرند."
به گزارش خبرگزاری فارس، آقای حسینی گفته که بنابر
آنچه در تاریخ آمده امام هشتم شیعیان یک سال در مرو زندگی کرده و "و امروز
از سکونتگاه آن حضرت به جز مخروبه ای چیزی باقی نمانده است."وزیر ارشاد ایران گفته که ترکمنستان در سالهای گذشته رغبتی برای احیای این بنا از خود نشان نداده بود که در سفر اخیر خود به آن کشور این موضوع را پیگیری کردم و رئیس جمهور ترکمنستان "از وزیر خارجه آن کشور خواست تا با هماهنگی دو کشور این موضوع پیگیری شود."
به گفته آقای حسینی، "در صورت تجدید بنای سکونتگاه امام رضا سالانه زائران زیادی از اقصی نقاط جهان به آن کشور برای زیارت آن مکان مقدس سفر خواهند کرد."
ایران در سالهای گذشته هزینه های زیادی را صرف بازسازی برخی اماکن مذهبی در سوریه کرده است و سالانه هزاران نفر از ایرانیان برای زیارت این اماکن مذهبی به سوریه سفر می کنند.
فعالان حقوق بشر در چین می گویند
که چن گوانگچنگ، حقوقدان سرشناس منتقد حکومت کمونیستی این کشور که از زمان
خاتمه دوره محکومیت زندان در دو سال پیش تا کنون در خانه خود در شهر
شاندونگ زیر نظر قرار داشته، توانسته است از بازداشت خانگی بگریزد.
یکی از دوستان آقای چن که در آمریکا سکونت دارد
گفته است که همسر و مادر آقای چن همچنان در خانه مسکونی خود هستند اما از
محل آقای چن خبری ندارد.چن گوانگچنگ، که نابیناست، به دلیل مخالفت با سیاست دولت چین در سال ۲۰۰۵ بازداشت و پس از یک محاکمه کوتاه در سال ۲۰۰۶، به چهار سال زندان محکوم شد اما با وجود انتقاد سازمان های مدافع حقوق بشر و دولت ای غربی، پس از خاتمه دوره محکومیت نیز آزادی عمل نداشته است.
بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل
متحد می گوید که به شدت نگران گزارش هایی است که از نادیده گرفتن آتش بس
توسط نیروهای دولتی سوریه و ادامه توپ باران مناطق پر جمعیت در این کشور
دریافت می کند.
دبیر کل سازمان ملل روز پنجشنبه ۲۶ آوریل (هفتم
اردیبهشت) گفت که ناظران اعزام شده به سوریه از نقض جدی طرح صلح توسط
نیروهای دولت بشار اسد به او گزارش داده اند.همزمان سخنگوی کوفی عنان، نماینده سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در بحران سوریه، گفته "احمقانه" خواهد بود اگر بگوییم که آتش بس در سوریه جاری شده است اما تاکید کرد که مهمترین موضوع در حال حاضر اعزام هر چه زودتر تعداد بیشتری از ناظران بین المللی به داخل خاک سوریه است.
در همین حال، فعالان مخالف دولت سوریه می‌گویند نزدیک به هفتاد نفر در حمله روز چهارشنبه (۲۵ آوریل) به یک خانه در شهر حماة که از پایگاه‌های اصلی مخالفان دولت بشار اسد بوده، کشته شدهاند.
این افراد می‌گویند چندین خانه در منطقه مشاع طیران در جنوب حماة در یک انفجار بزرگ تخریب شده است.
رسانه‌های دولتی سوریه گفته‌اند که شانزده نفر در انفجار خانه‌ای که محل ساخت بمب توسط "گروههای تروریستی" بوده، کشته شدهاند.
تصاویر ویدئویی که توسط مخالفان منتشر شده اجسادی را نشان میدهد که از زیر آوار بیرون کشیده شدهاند.
در این فیلم‌های ویدئویی، مردی دیده میشود که جسد کودکی را در دست دارد و سایر مردم حاضر، "الله اکبر" می‌گویند.
فعالان مخالف دولت سوریه همچنین تصاویری را منتشر کردهاند که به نظر می‌رسد نیروهای امنیتی را در حین زنده به گور کردن یک مرد نشان میدهد.
در این فیلم ویدئویی، مردی که گفته شده از فعالان رسانه‌ای مخالفان است، در حال التماس برای نجات جان خود است. نیروهای امنیتی نیز در این تصاویر، در حال ریختن خاک بر سر او و دادن دشنام به خاطر دریافت پول برای ارسال مطالب به شبکه‌های ماهواره‌ای عربی هستند.
تائید صحت این فیلم برای بی بی سی امکان‌پذیر نیست.
تامین سوخت تانکهای سوری توسط 'ایران و روسیه'
امروز همچنین خبرگزاری رویترز گزارش داد که با وجود حمایت روسیه از خروج ارتش سوریه از مناطق شهری، مسکو همچنان به تحویل گازوئیل که از جمله برای سوخت تانک به کار می رود، ادامه می دهد و ایران نیز از جمله تامین کنندگان مواد نفتی سوریه است.کشورهای غربی معاملات نفتی با سوریه را تحریم کرده اند اما اقدام سوریه و ایران که از معدود حامیان حکومت سوریه محسوب می شوند غیرقانونی نیست زیرا این دو کشور به تحریم خارجی سوریه نپیوسته اند.
سوریه که صادر کننده نفت است، دارای دو پالایشگاه نفتی است اما برای تامین مصرف داخلی، به واردات مواد نفتی به خصوص گازوئیل نیاز دارد.
دولت آمریکا و ژاپن بر سر جابجایی هزاران نیروی تفنگدار دریایی مستقر در جزیره اوکیناوا، واقع در جنوب ژاپن به توافق رسیده اند.
در بیانیه ای مشترک، این دو کشور اعلام کردند حدود
۹ هزار نیروی دریایی آمریکایی به مکانی خارج از ژاپن فرستاده خواهند شد
اما ۱۰ هزار نفر از آنها در ژاپن باقی خواهند ماند.گزارش شده نیروهایی که خارج می شوند، به جزیره گوآم در هاوایی و دیگر جزایر آسیا-اقیانوسیه فرستاده می شوند.
این توافق پیش از سفر یوشیهیکو نودا نخست وزیر ژاپن به واشنگتن صورت می گیرد.
ژاپن و آمریکا اما هنوز درباره بستن پایگاه هوایی فوتنما در اوکیناوا به توافق نرسیده اند. این پایگاه تنش هایی را میان این دو کشور ایجاد کرده است.
ژاپن در سال ۲۰۰۶ متعهد شده بود قبل از دور جدید اعزام نیروهای آمریکایی به این پایگاه هوایی، مکان آنرا تغییر دهد.
در این قرارداد قرار بود دولت ژاپن مکان این پایگاه را از مرکز شهر پرجمعیت اوکیناوا به ساحل آن انتقال دهد.
مردم ساکن این جزیره درباره سر و صدا و آمار بالای جرم و تبهکاری ناشی از وجود این پایگاه شکایت کرده بودند.
در سال ۲۰۱۰ نیز ساکنین این جزیره که خواهان خروج پایگاه فوتنما از محل سکونت خود بودند، دست به تظاهرات زدند.
اما تغییر مکان این پایگاه صورت نگرفت و همین باعث تنش میان دو کشور شد.
یوکیو هاتویاما، نخست وزیر سابق ژاپن که قول جابجایی پایگاه را داده بود، از مقام خود استعفا داد.
آمریکا ۵۰ هزار نیروی نظامی در ژاپن دارد.
دولت باراک اوباما چندی پیش اعلام کرد تصمیم دارد تمرکز نیروهای نظامی اش را از خاورمیانه کاهش داده و به ناحیه آسیا-اقیانوسیه تغییر دهد.
مجلس نمایندگان آمریکا روز پنجشنبه طرحی برای مبارزه با حملات سایبری علیه وبسایت های دولتی و شرکت های خصوصی در این کشور تصویب کرد.
با این وجود دولت باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا تهدید کرده که از تصویب نهایی این طرح جلوگیری به عمل خواهد آورد.طرح تبادل و حفاظت اطلاعات سایبری( موسوم به سیسپا) به دولت آمریکا اجازه می دهد در صورتی که به فردی سوء ظن پیدا کند، به اطلاعات خصوصی وی دسترسی پیدا کند.
این طرح، دولت فدرال آمریکا و شرکت های خصوصی را تشویق می کند اطلاعات سایبری را در اختیار یکدیگر قرار دهند.
حامیان طرح سیسپا می گویند این کار برای جلوگیری از حملات هکرها، دولت های خارجی و تروریست ها لازم است.
اما مخالفان می گویند این طرح دخالت دولت در حریم شخصی افراد است.
شرکت هایی چون فیس بوک، شرکت های مخابراتی ای تی اند تی و ورایزون، همراه با اینتل و مایکروسافت در میان ۸۰۰ شرکتی هستند که حمایت خود را از این طرح اعلام کرده اند.
روز پنجشنبه، نویسندگان طرح در جلسه ای در کنگره به ارائه دلایل خود برای نوشتن آن اشاره کردند.
آنها در این جلسه از افزایش توانایی های کشورهایی چون ایران برای حمله سایبری به آمریکا خبر دادند و از کنگره خواستند برای جلوگیری از وقوع اینگونه حملات، طرح مبارزه با حملات سایبری را تصویب کند.
پاتریک میهان عضو جمهوری خواه کنگره آمریکا در این جلسه گفت به دلیل درگیری میان کشورهای غربی و ایران در زمینه فعالیت های هسته ای، تنش ها افزایش پیدا کرده است. او گفت نگران است ایران یک سلاح جدید، یعنی توانایی انجام حملات سایبری را در دست داشته باشد.
آقای میهان در ادامه گفت ایران بیش از یک میلیارد دلار در زمینه پیشبرد توانایی های سایبری سرمایه گذاری کرده است.
او به جلسه ای مشابه که در اوایل سال میلادی در سنای آمریکا صورت گرفت اشاره کرد. در آن جلسه جیمز کلپر، رییس سازمان امنیت ملی آمریکا گفته بود فعالیت های سایبری ایران، به خصوص حملات علیه آمریکا در سال های اخیر "به شدت در عمق و پیچیدگی افزایش پیدا کرده است."
تعدادی از کارشناسان که در جلسه روز پنجشنبه حضور داشتند، به این نکته اشاره کردند که ایران ممکن است از حملات سایبری برای تلافی ویروس رایانه ای استاکس نت استفاده کند.
این ویروس در سال ۲۰۱۰ تاسسیات اتمی ایران را هدف قرار داد.
ویکتوریا نولاند سخنگوی وزارت
امور خارجه ایالات متحده از حکومت ایران خواست هر چه زودتر محمد صدیق
کبودوند و حدود ۹۰ روزنامه نگار دربند ایرانی را آزاد کند.او در ۳۰ بهمن سال گذشته توانست بعد از نزدیک به ۴ سال زندان بدون مرخصی، به دیدار فرزندش برود. آقای کبودوند پیش از دیدار فرزندش دست به اعتصاب غذا زده بود و مقامات ایران برای اینکه او بتواند با فرزندش دیدار کند، شرط گذاشته بودند که وی به اعتصاب غذای خود خاتمه دهد.
سازمان عفو بین الملل نیز روز جمعه ۲۸ بهمن (۱۷ فوریه) در اطلاعیه ای خواهان آزادی آقای کبودوند شده بود.
در این اطلاعیه آمده بود: "مقامات ایران باید هر چه سریعتر محمد صدیق کبودوند، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر را از زندان آزاد کنند و به او اجازه دهند پسر ۲۲ ساله خود را که به شدت بیمار است، ببیند."
پیشتر گزارش شده بود فرزند آقای کبودوند به سرطان مبتلاست.
پریناز باغبان حسنی، همسر آقای کبودوند نیز قبلا گفته بود خود آقای کبودوند هم از شرایط جسمانی خوبی برخوردار نیست و وی سه بار سکته ناقص قلبی و مغزی کرده است.
آقای کبودوند از زمستان سال ۱۳۸۲ نشریه "پیام مردم" را به دو زبان کردی و فارسی در تهران و استان‌های کردنشین ایران منتشر می‌کرد و در فروردین سال ۱۳۸۴ "سازمان حقوق بشر کردستان" را تشکیل داد.
او در سالهای گذشته برنده چند جایزه بین‌المللی در زمینه حقوق بشر و روزنامه‌نگاری شده است.
آقای کبودوند در مراسم سال ۲۰۰۹ "جوایز مطبوعات بریتانیا" به عنوان "روزنامه‌نگار بین‌المللی سال" برگزیده شد و در زمستان سال ۱۳۸۷ نیز جایزه "هلمن–همت" سازمان دیده‌بان حقوق بشر به او داده شد.
همچنین سال گذشته تعدادی از نمایندگان پارلمان نروژ آقای کبودوند را به عنوان نامزد دریافت جایزه صلح نوبل به کمیته اهدا کننده این جایزه معرفی کرده بودند.
ویکتوریا نولاند در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات در سوم ماه مه، هر روز از یکی از روزنامه نگاران زندانی یاد می کند.
با اعلام آمار جدید فروش خودرو در
آمریکا، شرکت کرایسلر-فیات اعلام کرده که در سه ماه اول ۲۰۱۲ به سودی بی
سابقه در ۱۳ سال گذشته دست یافته است.
گروه صنعتی کرایسلر که اکنون با فیات، خودروساز
بزرگ اروپایی در حال ادغام شدن است در حد فاصل ماههای ژانویه تا مارس امسال
توانسته ۴۷۳ میلیون دلار سودآوردی داشته باشد.مقام های فیات- کرایسلر می گویند این رکورد خوب در آمریکا ناکامی های فروش اروپایی فیات را جبران کرده است.
با این وجود، فولکس واگن، خودروساز آلمانی که چند سالی است خود را به صدر جدول فروش جهان رسانده، همچنان با کسب سود چهار میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلاری بازار خودروی آمریکا را پر رونق سپری می کند.
فولکس واگن اعلام کرده که در سه ماهه نخست امسال با بیش از یازده درصد رشد توانسته دو میلیون و ۲۰۰ هزار خودرو به فروش برساند و در تمامی نقاط آمریکا پیشتاز بازار خودرو باقی بماند.
این شرکت آلمانی سال گذشته هم موفق شد با فروش هشت میلیون و ۳۰۰ هزار خودرو به عنوان پرفروش ترین خودروساز جهان گوی رقابت را از رقیبان ژاپنی و آمریکایی خود برباید.
موفقیتی جهانی که موجب استقبال کم سابقه از خودورهای فولس واگن در روسیه هم شده به طوری که امسال فروش این شرکت آلمانی در پهناورترین کشور جهان ۷۷ درصد رشد داشته و تاکنون موفق به فروش ۶۶ هزار خودرو به مشتریان روس خود شده است.
'تخت گاز به سوی خط پایان رکود اقتصادی'
با انتشار گزارش های مربوط به سودآوری کم سابقه خودروسازان در یک چهارم نخستین سال جدید میلادی، امیدها برای عبور از بحران اقتصادی در آمریکا افزایش یافت.صنعت خودروسازی که از صنایع سنگین و پایه اقتصاد آمریکا محسوب می شود، در سالهای گذشته یکی از زیان آور ترین دوران خود پس از جنگ دوم جهانی را تجربه می کرد.
گروه های صنعتی چون کرایسلر و جنرال موتورز در چند سال گذشته هزاران نفر از کارگران خطوط تولید خود را تعدیل کردند و تا مرز اعلام ورشکستگی پیش رفتند.
کمک های چند میلیارد دلاری کاخ سفید در سال ۲۰۰۹ به شرکت کرایسلر، این ابرخودروساز آمریکایی را از خطر ورشکستگی نجات داد و اکنون اعلام رشد ۳۹ درصدی سودآوری این شرکت می تواند نشانه ای بارز برای عبور اقتصاد آمریکا از بحران اقتصادی تلقی شود.
دو شرکت کرایسلر و فیات قرار است که در سال ۲۰۱۴ در یکدیگر ادغام شوند.
یک نظرسنجی که اخیرا به سفارش سرویس جهانی بی‌بی‌سی انجام شده حاکی از احساس فراگیر بی‌عدالتی اقتصادی است.
در ۱۷ کشور از ۲۲ کشوری که نظرسنجی در آنها صورت
پذیرفته است، بیش از ۵۰درصد پاسخ‌دهندگان بر این اعتقاد بوده‌اند که در
کشورشان منافع و فشارهای اقتصادی به طور متناسبی توزیع نشده‌اند.با این حال نظام بازار آزاد و سرمایه‌داری نیز از حمایت فراوانی برخوردار است.
آنهایی که مدافع بازار بودند، مشکلات را ناشی از مقررات و مداخلات دولتی دانسته‌اند.
احساس فزاینده بی‌عدالتی اقتصادی
این نظرسنجی که در فاصله دسامبر تا فوریه گذشته و میان ۱۲ هزار نفر از مردم ۲۲ کشور توسعه‌یافته و در حال توسعه انجام گرفته است، به این نتیجه می‌رسد که در اغلب کشورها، اکثریت مردم در پیرامون خود شاهد بی‌عدالتی اقتصادی هستند.در بعضی از کشورها شمار کسانی که چنین عقیده‌ای داشته‌اند خیره‌کننده است: ۹۰درصد در اسپانیا، ۸۰درصد و بیش از آن در فرانسه، کره‌جنوبی و شیلی، و رقمی مشابه نیز در روسیه. این نسبت در ایالات‌متحده حدود دو سوم و در بریتانیا نیز ۶۱درصد بوده است.
فقط غنا، رقم آنهایی که به وجود بی‌عدالتی اقتصادی اعتقاد داشتند، کمتر از ۵۰ درصد بوده است. هرچند باز هم تعدادشان بیش از کسانی بوده که وضعیت را عادلانه می‌دیده‌اند.
نتایج چهار کشور با بقیه متفاوت بوده است. در هند، کنیا، کانادا و استرالیا بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان گفته‌اند که منافع و فشارهای اقتصادی منصفانه تقسیم شدهاند.
احساس بی‌عدالتی نسبت به نظرسنجی مشابهی که در سال ۲۰۰۹ انجام گرفته بود رشد کرده است. افزایش آن در مجموع ۳درصد بوده، اما در چند کشور به نحو بسیار چشمگیری بالا رفته است. در اسپانیا این میزان ۲۶درصد و در هند ۱۵درصد بوده است. این افزایش در ایالات‌متحده نیز ۱۳درصد بوده است.
این نظرسنجی توضیحی درباره تغییرات صورت گرفته و تفاوت‌های میان کشورها نمی‌دهد، با این حال دلایل آشکاری برای توضیح آن وجود دارد.
از ۲۰۰۹ به بعد اقتصاد جهانی در حال بازسازی خود پس از "رکود بزرگ" است. اما این بازسازی مسیری بسیار ناهموار دارد. به ویژه در کشورهای توسعه‌یافته که هنوز به شتاب لازم برای رشد مجدد نرسیده‌اند.
احتمالا تحولات بازار کار اسپانیا دلیل اصلی تغییر تلقی مردم این کشور از بی‌عدالتی است. نرخ بیکاری در این کشور از ۱۹درصد به بالای ۲۳درصد رسیده و بیکاری جوانان اسپانیایی نیز از زیر ۴۰درصد به بالاتر از ۵۰درصد جهش کرده است.
توضیح تغییرات ایالات‌متحده به این روشنی نیست چرا که نرخ بیکاری در فاصله دو نظرسنجی پایین آمده است. با این حال این میزان همچنان کمتر از معیارهای گذشته است و بازسازی اقتصادی نیز چندان قوی نبوده است.
احساس بی‌عدالتی اقتصادی در کشورهای معدودی، از جمله ترکیه، آلمان و مکزیک کاهش یافته است.
مدافعان بازار آزاد
به رغم گستردگی احساس بی‌عدالتی اقتصادی، این قابل توجه است که حمایت فراوانی نیز از بازار آزاد سرمایه‌داری وجود دارد؛ چیزی نزدیک به سه چهارم کل پاسخ‌دهندگان.در هیچ کشوری اکثریت پاسخ‌دهندگان از این ایده که سرمایه‌داری محکوم به فنا است پشتیبانی نکرده‌اند. هر چند در اسپانیا و فرانسه شمار حامیان آن به ۴۰درصد می‌رسیده است.
در هر دوی این کشورها نسبت مدافعان بازار آزاد فارغ از هرگونه مقررات و محدودیت دولتی بسیار پایین بوده است: ۴درصد در فرانسه و ۳درصد در اسپانیا.
از این حیث آمار پایین این دو کشور، به همراه ترکیه امری نامعمول است. جای تعجبی نیست که قوی‌ترین حمایت از بازار آزاد در سنگر مستحکم پرورش ایده‌های بازار به چشم می‌خورد: ایالات متحده.
در مجموع احساس بی‌عدالتی اقتصادی بیشتر شده است اما این ایده که بدیلی برای سرمایه‌داری می‌تواند امور را اصلاح کند حامیان اندکی دارد.
این بررسی توسط بنگاه نظرسنجی بین‌المللی گلوب‌اسکن و پژوهشگران همکار آن در کشورهای گوناگون و به سفارش سرویس جهانی بی‌بی‌سی انجام گرفته است.
سالانه ۶۳ هزار نفر در ایران به سرطان مبتلا شده که از این تعداد ۴۶ هزار نفر جان خود را از دست می‌دهند.
محمد علی محققی، معاون آموزشی
وزرات بهداشت ایران اعلام کرد :"به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، حدود ۱۰۰ نفر
سالانه در ایران به سرطان مبتلا می‌شوند، براساس این آمار مردان بیش از
زنان سرطان میگیرند."
گزارش وزارت بهداشت به این معنا است که از هر ۱۰۰۰ نفر یک نفر در ایران به سرطان مبتلا است.همچنین براساس گزارش شبکه ملی تحقیقات سرطان، سالانه ۶۳ هزار نفر در ایران به سرطان مبتلا شده که از این تعداد ۴۶ هزار نفر جان خود را از دست می‌دهند.
آمارهای منتشر شده در زمینه میزان ابتلا به سرطان متفاوت است و در برخی موارد حتی میزان مبتلایان به سرطان در کشور حدود ۷۵ هزار نفر اعلام شده با این حال ایران در میان ده کشور اول مبتلایان به سرطان قرار ندارد. گزارش سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد که میانگین ابتلا به سرطان در برخی کشورها تقریبا سه برابر ایران است.
شایع ترین انواع سرطان در ایران پس از سرطان پوست به ترتیب سرطان پستان در زنان، سرطان معده در مردان، سرطان مثانه، کولون و رکتوم و سرطان مری است.
کاظم زنده دل، دبیر شبکه ملی تحقیقات و سرطان نیز با اشاره به گزارش سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که بیشترین آمار سرطان از کشورهای میان درآمد گزارش شده که ایران نیز از جمله این کشورها است.
نرخ ابتلا به سرطان (به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر)
| نام کشور | نرخ ابتلا |
| دانمارک | ۳۲۱.۱ |
| فرانسه | ۳۰۰.۴ |
| امریکا | ۳۰۰.۲ |
| اسرائیل | ۲۸۸.۳ |
| آلمان | ۲۸۲.۱ |
| بریتانیا | ۲۶۹.۴ |
| ژاپن | ۲۰۱.۱ |
| ترکیه | ۱۴۴.۸ |
| هند | ۹۸.۵ |
| گزارش سازمان بهداشت جهانی |
سرطان در ایران سومین عامل مرگ و میر است.
افزایش مرگ و میر ناشی از سرطان و کاهش سن ابتلا به آن در ایران باعث حساس شدن جامعه پزشکی ایران شده و بارها وزارت بهداشت نسبت به شیوع این بیماری در سنین جوانی و میانسالی هشدار داده است.
بهزاد رحمانی، عضو هیئت مدیره انجمن جراحان عمومی ایران گفته است که "ایران بر روی کمربند سرطان قرار دارد و سرطان ریه مرگ آورترین سرطان در کشور محسوب میشود."
در همین حال براساس آخرین گزارش سازمان بهداشت جهانی که در چهارم فوریه سالجاری به مناسب روز جهانی سرطان منتشر شد.حدود ۷۰ درصد از مرگ و میرهای ناشی از سرطان در کشورهای "کم درآمد یا میان درآمد" جهان اتفاق می افتد.
در این گزارش آمده است آمار مرگ و میر سرطان تا سال ۲۰۳۰ در جهان به ۱۳ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر افزایش خواهد یافت.
سازمان بهداشت جهانی در مراسم روز جهانی سرطان امسال اعلام کرد در سال ۲۰۰۸، هفت میلیون و ۶۰۰ هزار نفر جان خود را در اثر ابتلا به سرطان از دست داده اند؛ سرطان ریه، معده، روده بزرگ، پستان و دهانه رحم در صدر جدول هستند.
براساس آمار، ۱۰ کشور دنیا که بیشترین آمار مبتلایان به سرطان را دارند به ترتیب دانمارک، ایرلند، استرالیا، نیوزیلند، بلژیک، فرانسه، آمریکا، نروژ، کانادا و جمهوری چک است.
مراسم عزاداری های حضرت فاطمه،
دختر پیامبر اسلام که به ایام فاطمیه مشهور است، با این احساس در ایران
تمام شد که حجم و غلظت سوگواری ها اندکی از سال های گذشته بیشتر شده است.
تبلیغات رسمی و گزارش های منابع خبری در داخل
ایران حکایت از آن دارد که روند گسترش این مراسم در سالهای گذشته، امسال به
اوج رسیده است.تابلوها و بیلبوردهای تبلیغاتی در تهران که با بودجه های دولتی برپا شده بودند نشان از آن داشت که تلاشی سازماندهی شده از بالا برای تهییج و ترغیب ایمانداران و باب کردن رویه ای تازه صورت گرفته است.
رویه ای که به کمک حمایت ها و امکانات حکومتی شاهد کشیده شدن بعضی مراسم حاشیه ای مختص به خرده فرهنگ های خاص مثل "تشییع جنازه نمادین فاطمه"،"پیاده روی فاطمی"،"بدرقه فاطمی".... به جریان اصلی عزاداری ها بود.
روشن نیست چنین روندی دقیقا با چه مقدار اقبال در بین توده های مردم مواجه بود.
این مراسم در این مقیاس گسترده عمدتا در تهران و قم با حضور طبقات سنتی و متوسط شهری برگزار شد، اما در دیگر شهرها مثل مشهد و تبریز و اردبیل و چند شهر دیگر با مراسم تشییع شهدای گمنام پیوند خورد که هم کاربرد سیاسی پیدا کرد هم تعداد بیشتری از مردم را به خیابانها کشاند.
اوایل دهه هفتاد خورشیدی آیت الله خامنه ای رهبر ایران کلمه "شهادت" را به کار برد و خواستار توجه بیشتر به مراسم این مناسبت شد. از آن پس بود که عنوان "شهادت" برای درگذشت دختر پیامبر نیز به کار گرفته شد و این روز تعطیل رسمی اعلام شد.
در دهه هشتاد خورشیدی مراجع تقلیدی مثل آیت الله وحید خراسانی و آیت الله صافی گلپایگانی به ترویج هر چه بیشتر مراسم عزاداری های فاطمی دامن زدند تا جایی که خود در ایام فاطمی با پای برهنه در مراسم پیاده روی ها شرکت می کردند. این سنت امسال هم در قم به جا آورده شد.
سوگواری ایام فاطمیه هنوز خیلی مانده تا از لحاظ
فراگیری در بین اقشار مختلف جامعه به پای مراسم دیرینه و جا افتاده ای مثل
محرم برسد اما در اول راه است. ساکنان تهران در شبهای گذشته از حضور دسته
ها و هیات های عزاداری به سبک ایام محرم خبر می دهند که باعث سردرگمی و
تعجب آنها شده بود.
حضور ۵ شب متمادی رهبر ایران و دیگر مقامات
بلندپایه در مراسم عزاداری های فاطمی و "شام غریبان شهادت حضرت زهرا” حکایت
از آن دارد که حکومت در صدد تثبیت و توسعه هر چه بیشتر فرهنگ عزاداری به
بهانه های مختلف در جامعه ایران است.آز آنجایی که حکومت از این فرهنگ برای مشروعیت دادن به خودش استفاده می کند مایل است ببیند این فرهنگ غالب شود، با مفاهیم سیاسی مورد علاقه حکومت گره بخورد و به فرصتی نیز برای سرگرمی و تخلیه هیجانات جامعه بدل شود.
تازه یک ماه از ایام شادمانی های نوروزی گذشته و جامعه ظرف چند هفته ناگهان به اصطلاح تغییر فاز می دهد. تاثیر این نوسانات روحی بر روان جمعی مردم محتاج مطالعات و بررسی های کارشناسانه است اما چیزی نیست که بتوان نادیده گرفت.
امروز در مراسم عزاداری های فاطمی در میدان فردوسی تهران صحنه ای بود که جلب توجه می کرد. دادن پرچم سیاه با نام حضرت ابوالفضل به دست مجسمه فردوسی شاید حساب شده نبوده و شاید حتی فقط به خاطر ابتکار خودجوش یک فرد اتفاق افتاد.
اما صحنه ای که خلق کرد نماد خوبی از تلاشهای دیرینه حکومت در جهت تحت الشعاع قرار دادن همه ابعاد فرهنگ ایران در زیر پرچم روایتی خاص و در حال شکل گیری از تشیع ایرانی متمایل به نظریه ولایت فقیه است.
مسئول روابط عمومی «جبهه متحد اصولگرایان»:
«جبهه پایداری» از اسناد مرکز اسناد انقلاب اسلامی علیه نیروهای انقلاب استفاده می‌کنند
مسئول روابط عمومی «جبهه متحد اصولگرایان» گفته که «جبهه پایداری» از
اسناد و مدارک «مرکز اسناد انقلاب اسلامی» و دیگر نهادهای وابسته به قدرت
برای تخریب رقبای خود استفاده میکند.محتبی توانگر این مطلب را در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرده و افزوده که «جبهه متحد» بزودی «جزوه ۲۰۰ صفحه‌ای از دروغ و تهمت‌های» جبهه‌های پایداری را منتشر خواهد کرد.
به گفته آقای توانگر در این جزوه «تمام تخریب‌ها، تهمت‌ها و دروغ‌هایی که گروه پایداری علیه سایر نیروهای انقلاب» داشته از مرداد سال گذشته تا هفته آخر فروردین ماه امسال جمع‌آوری شده است.
وی همچنین افزوده است: «تحلیل محتوای دروغ‌ها، تهمت‌ها و تخریب‌هایی که از مواضع گروه پایداری احصاء شده٬ نشان میدهد کاملا از جنس تخریب‌های جریان انحرافی {تیم احمدی‌نژاد} است.»
آقای توانگر در سخنان خود هیچ اشاره‌ای به محتوای این اسناد که افشای آنها منجر به بدنام شدن «نیروهای انقلاب» یا اعضای «جبهه متحد» شده یا میشود٬ نکرده است.
«جبهه پایداری» وابسته به محمدتقی مصباح یزدی است که روح‌الله حسینیان یکی از اعضای اصلی این جبهه است. حسینیان در حال حاضر ریاست مرکز «اسناد انقلاب اسلامی» را نیز بر عهده دارد.
این جبهه نوپا از زمان تاسیس با «جبهه متحد اصولگرایان» که زیرنظر محمدرضا مهدوی‌کنی٬ رئیس مجلس خبرگان رهبری اداره می‌شو٬د دچار اختلاف شده است.
اعضای این دو جبهه محافظه‌کار پیش از آغاز انتخابات مجلس نهم در سال ۱۳۹۰ حملات گسترده‌ای علیه یکدیگر داشته و انتقادهای تندی متوجه یکدیگر کردهاند که دامنه این حملات و انتقادها در روزهای اخیر بازهم اوج گرفته است.
پنجم اردیبهشت ماه نیز یکی از مسئولان تلویزیون اینترنتی «جبهه پایداری» گفته که این تلویزیون در روزهای آینده با پخش برنامه‌هایی «صریح» دست برخی «اشخاص» و «باند‌ها» را رو خواهد کرد.
علی فدوی٬ فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران:
سپاه در صورت لزوم تا سه مایلی نیویورک پیش می‌رود
علی فدوی٬ فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران اعلام کرد واحدهای این نیرو در صورت لزوم تا «سه مایلی» نیویورک پیش خواهند رفت.
به گزارش روز چهارشنبه (ششم اردیبهشت) سایت «خبرگزاری دانشجو» وابسته به سازمان بسیج دانشجویی٬ آقای فدوی این مطلب را در جمع دانشجویان دانشگاه یزد بیان کرده است.
وی در این سخنرانی اعلام کرده که نیروی دریایی سپاه پاسداران «در همه آب‌های دنیا» حضور دارد و آمریکا نیز می‌داند در صورت حمله به ایران «شرایط بدی را برای اقتصاد اروپا بوجود خواهند آورد.»
این فرمانده سپاه همچنین درباره امارات متحده عربی نیز گفته است: «امارات و کشورهایی همچون او برای ما {سپاه} عددی نیستند و کشوری کوچک هستند که قسمتی از جمعیت آن ایرانی و پاکستانی هستند.»
نظامیان حاکم در ایران٬ سال ۱۳۹۱ نیز همچون سال گذشته به هشدارها نسبت به هرگونه حمله نظامی به ایران ادامه داده و دامنه آنها را روز به روز گسترده‌تر از قبل می‌کنند.
در حال حاضر امنیت آب‌های ایران در خلیج فارس به دستور علی خامنه‌ای به سپاه واگذار شده و فرماندهان این نیرو اعلام کردهاند در صورت بروز جنگ تنگه هرمز را خواهند بست.
یکی از مسئولان تلویزیون اینترنتی «پایداری» اعلام کرد:
تلویزیون «پایداری» دست «باند‌ها» را رو خواهد کرد
یکی از مسئولان تلویزیون اینترنتی «پایداری» اعلام کرد این تلویزیون در روزهای آینده با پخش برنامه‌هایی «صریح» و «متفاوت» دست برخی «اشخاص» و «باند‌ها» را رو خواهد کرد.
این مقام مسئول که نامش فاش نشده٬ روز سه‌شنبه (پنجم اردیبهشت) به سایت محافظه‌کار «بی‌باک‌نیوز» گفته است: «در روزهای آینده سعی میکنیم تا بیش از این دشمنان نظام را عصبانی کنیم.»
وی همچنین اظهار کرده است: «تمام فعالیت‌های این شبکه اینترنتی بر اساس قانون و ضوابط داخلی کشور صورت می‌گیرد.»
تلویزیون اینترتی «پایداری» هفته جاری با پخش یک سخنرانی از محمدتقی مصباح‌یزدی فعالیت خود را آغاز کرده است.
راه‌اندازی این تلویزیون با واکنش گروهی از محافظه‌کاران مواجه شده٬ به طوری که احمد توکلی٬ رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس راه‌اندازی آن را اقدامی غیرقانونی دانسته است.
قرار است این شبکه چهار ساعت در روز در فضای مجازی سخنرانی‌های سیاسی و مذهبی، گفتگو، میزگرد، مناظره و خبر پخش کند.
اعلام شده که شبکه «پایداری» سخنرانی چهره‌های مذهبی و سیاسی «متدین» و «انقلابی» که در رسانه ملی با «بایکوت» مواجه میشود را پوشش خواهد داد.
این تلویزیون اینترنتی در شرایطی راه‌اندازی شده که سازمان صدا و سیما هفته گذشته از ۱۸ سایت که در اینترنت فیلم و فایل‌های صوتی منتشر می‌کنند٬ شکایت کرده است.
از طلاب و دانشجویان حامی «جبهه پایداری انقلاب اسلامی» به عنوان بنیان‌گذاران این شبکه تلویزیونی نام برده میشود.
وزارت خارجه آمریکا : محمد صدیق کبودوند را آزاد کنید
سحام نیوز: ویکتوریا نولاند سخنگوی وزارت امور خارجه
ایالات متحده از حکومت ایران خواست هر چه زودتر محمد صدیق کبودوند و حدود
۹۰ روزنامه نگار دربند ایرانی را آزاد کند.
به گزارش بی بی سی، خانم نولاند در ابتدای جلسه مطبوعاتی روز پنجشنبه (۲۶ آوریل – هفتم اردیبهشت) گفت آقای کبودوند از سال ۲۰۰۷ به خاطر تهیه گزارش از شکنجه در زندان های ایران و نقض حقوق بشر در کردستان در زندان اوین به سر می برد و در سال ۲۰۰۸ به خاطر اقدام علیه امنیت ملی به ۱۱ سال زندان محکوم شده است.
او در ۳۰ بهمن سال گذشته توانست بعد از نزدیک به ۴ سال زندان بدون مرخصی، به دیدار فرزندش برود. آقای کبودوند پیش از دیدار فرزندش دست به اعتصاب غذا زده بود و مقامات ایران برای اینکه او بتواند با فرزندش دیدار کند، شرط گذاشته بودند که وی به اعتصاب غذای خود خاتمه دهد.
سازمان عفو بین الملل نیز روز جمعه ۲۸ بهمن (۱۷ فوریه) در اطلاعیه ای خواهان آزادی آقای کبودوند شده بود.
در این اطلاعیه آمده بود: “مقامات ایران باید هر چه سریعتر محمد صدیق کبودوند، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر را از زندان آزاد کنند و به او اجازه دهند پسر ۲۲ ساله خود را که به شدت بیمار است، ببیند.”
پیشتر گزارش شده بود فرزند آقای کبودوند به سرطان مبتلاست.
پریناز باغبان حسنی، همسر آقای کبودوند نیز قبلا گفته بود خود آقای کبودوند هم از شرایط جسمانی خوبی برخوردار نیست و وی سه بار سکته ناقص قلبی و مغزی کرده است.
آقای کبودوند از زمستان سال ۱۳۸۲ نشریه “پیام مردم” را به دو زبان کردی و فارسی در تهران و استان‌های کردنشین ایران منتشر می‌کرد و در فروردین سال ۱۳۸۴ “سازمان حقوق بشر کردستان” را تشکیل داد.
او در سالهای گذشته برنده چند جایزه بین‌المللی در زمینه حقوق بشر و روزنامه‌نگاری شده است.
آقای کبودوند در مراسم سال ۲۰۰۹ “جوایز مطبوعات بریتانیا” به عنوان “روزنامه‌نگار بین‌المللی سال” برگزیده شد و در زمستان سال ۱۳۸۷ نیز جایزه “هلمن–همت” سازمان دیده‌بان حقوق بشر به او داده شد.
همچنین سال گذشته تعدادی از نمایندگان پارلمان نروژ آقای کبودوند را به عنوان نامزد دریافت جایزه صلح نوبل به کمیته اهدا کننده این جایزه معرفی کرده بودند.
ویکتوریا نولاند در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات در سوم ماه مه، هر روز از یکی از روزنامه نگاران زندانی یاد می کند.
به گزارش بی بی سی، خانم نولاند در ابتدای جلسه مطبوعاتی روز پنجشنبه (۲۶ آوریل – هفتم اردیبهشت) گفت آقای کبودوند از سال ۲۰۰۷ به خاطر تهیه گزارش از شکنجه در زندان های ایران و نقض حقوق بشر در کردستان در زندان اوین به سر می برد و در سال ۲۰۰۸ به خاطر اقدام علیه امنیت ملی به ۱۱ سال زندان محکوم شده است.
او در ۳۰ بهمن سال گذشته توانست بعد از نزدیک به ۴ سال زندان بدون مرخصی، به دیدار فرزندش برود. آقای کبودوند پیش از دیدار فرزندش دست به اعتصاب غذا زده بود و مقامات ایران برای اینکه او بتواند با فرزندش دیدار کند، شرط گذاشته بودند که وی به اعتصاب غذای خود خاتمه دهد.
سازمان عفو بین الملل نیز روز جمعه ۲۸ بهمن (۱۷ فوریه) در اطلاعیه ای خواهان آزادی آقای کبودوند شده بود.
در این اطلاعیه آمده بود: “مقامات ایران باید هر چه سریعتر محمد صدیق کبودوند، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر را از زندان آزاد کنند و به او اجازه دهند پسر ۲۲ ساله خود را که به شدت بیمار است، ببیند.”
پیشتر گزارش شده بود فرزند آقای کبودوند به سرطان مبتلاست.
پریناز باغبان حسنی، همسر آقای کبودوند نیز قبلا گفته بود خود آقای کبودوند هم از شرایط جسمانی خوبی برخوردار نیست و وی سه بار سکته ناقص قلبی و مغزی کرده است.
آقای کبودوند از زمستان سال ۱۳۸۲ نشریه “پیام مردم” را به دو زبان کردی و فارسی در تهران و استان‌های کردنشین ایران منتشر می‌کرد و در فروردین سال ۱۳۸۴ “سازمان حقوق بشر کردستان” را تشکیل داد.
او در سالهای گذشته برنده چند جایزه بین‌المللی در زمینه حقوق بشر و روزنامه‌نگاری شده است.
آقای کبودوند در مراسم سال ۲۰۰۹ “جوایز مطبوعات بریتانیا” به عنوان “روزنامه‌نگار بین‌المللی سال” برگزیده شد و در زمستان سال ۱۳۸۷ نیز جایزه “هلمن–همت” سازمان دیده‌بان حقوق بشر به او داده شد.
همچنین سال گذشته تعدادی از نمایندگان پارلمان نروژ آقای کبودوند را به عنوان نامزد دریافت جایزه صلح نوبل به کمیته اهدا کننده این جایزه معرفی کرده بودند.
ویکتوریا نولاند در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات در سوم ماه مه، هر روز از یکی از روزنامه نگاران زندانی یاد می کند.
سرانجام؛ تکلیف همسران بن لادن مشخص شد
سحام نیوز: به گفته مقام های پاکستانی، سه همسر و
فرزندان اسامه بن لادن، رهبر سابق گروه القاعده به عربستان سعودی
بازگردانده شده اند.
اسامه بن لادن حدود یکسال پیش در عملیاتی در مجموعه مسکونی خود در ابیت آباد پاکستان توسط کماندوهای آمریکایی کشته شد.
سه بیوه او که گفته می شود ۱۱ فرزند از رهبر گروه القاعده دارند، پس از کشته شدن وی تحت تدابیر شدید امنیتی نگهداری می شدند.
در زمان انتقال این سه زن و فرزندانشان، پلیس پاکستان تلاش کرد مسیر و خودرو انتقال آنها را با پوششی از چادر از چشم خبرنگاران و حاضران دور نگاه دارد.
وزارت کشور پاکستان که مسئولیت نگهداری و حفظ جان این ۱۴ عضو خانواده بن لادن را بر عهده داشته با انتشار اطلاعیه ای گفته دستور اخراج آنها توسط دادگاه صادر شده و برای اجرا به این وزارتخانه ابلاغ شده بود.
بنابر اعلام وزارت کشور پاکستان سه همسر و ۱۱ فرزند اسامه بن لادن کشور مقصد خود پس از ترک خاک پاکستان را عربستان سعودی انتخاب کرده اند.
دو همسر آقای بن لادن اهل عربستان سعودی هستند اما امل عبدالفتاح همسر جوان او، اصلیتی یمنی دارد و احتمال می رود که او نهایتا به زادگاه خود بازگردد.
علیم مقبول، گزارشگر بی بی سی در اسلام آباد می گوید که گزارش های درز شده از سرویس اطلاعاتی پاکستان نشان می دهد که اعضای خانواده اسامه بن لادن به طور مفصل بازجویی شده اند و اطلاعاتی در ارتباط با جزئیات زندگی رهبر گروه القاعده در ۱۰ سال گذشته از آنها اخذ شده است.
برخی از اعضای خانواده آقای بن لادن پیش تر به جرم ورود و اقامت غیرقانونی در پاکستان به تحمل زندان محکوم شده بودند.
وکیل سه بیوه و دو دختر اسامه بن لادن چند هفته پیش گفته بود هر کدام از آنها به دلیل اقامت غیر قانونی در پاکستان به ۴۵ روز زندان محکوم شدهاند.
اسامه بن لادن حدود یکسال پیش در عملیاتی در مجموعه مسکونی خود در ابیت آباد پاکستان توسط کماندوهای آمریکایی کشته شد.
سه بیوه او که گفته می شود ۱۱ فرزند از رهبر گروه القاعده دارند، پس از کشته شدن وی تحت تدابیر شدید امنیتی نگهداری می شدند.
در زمان انتقال این سه زن و فرزندانشان، پلیس پاکستان تلاش کرد مسیر و خودرو انتقال آنها را با پوششی از چادر از چشم خبرنگاران و حاضران دور نگاه دارد.
وزارت کشور پاکستان که مسئولیت نگهداری و حفظ جان این ۱۴ عضو خانواده بن لادن را بر عهده داشته با انتشار اطلاعیه ای گفته دستور اخراج آنها توسط دادگاه صادر شده و برای اجرا به این وزارتخانه ابلاغ شده بود.
بنابر اعلام وزارت کشور پاکستان سه همسر و ۱۱ فرزند اسامه بن لادن کشور مقصد خود پس از ترک خاک پاکستان را عربستان سعودی انتخاب کرده اند.
دو همسر آقای بن لادن اهل عربستان سعودی هستند اما امل عبدالفتاح همسر جوان او، اصلیتی یمنی دارد و احتمال می رود که او نهایتا به زادگاه خود بازگردد.
علیم مقبول، گزارشگر بی بی سی در اسلام آباد می گوید که گزارش های درز شده از سرویس اطلاعاتی پاکستان نشان می دهد که اعضای خانواده اسامه بن لادن به طور مفصل بازجویی شده اند و اطلاعاتی در ارتباط با جزئیات زندگی رهبر گروه القاعده در ۱۰ سال گذشته از آنها اخذ شده است.
برخی از اعضای خانواده آقای بن لادن پیش تر به جرم ورود و اقامت غیرقانونی در پاکستان به تحمل زندان محکوم شده بودند.
وکیل سه بیوه و دو دختر اسامه بن لادن چند هفته پیش گفته بود هر کدام از آنها به دلیل اقامت غیر قانونی در پاکستان به ۴۵ روز زندان محکوم شدهاند.
بیست و هشت سالگی حسن اسدی‌زیدآبادی، دومین جشن تولد در زندان
سحام نیوز: امروز تولد حسن اسدی زید آبادی عضو شورای
مرکزی و شورای سیاستگذاری سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) و
مسوول کمیته حقوق بشر این سازمان است، که هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین به سر می برد.به گزارش ادوارنیوز، آنچه در ادامه می‌خوانید نگاهی است به آن چه که در مدت ۶۴۵ روز از ایام زندانی بودن بر وی گذشته است.
بیوگرافی
حسن اسدی‌زیدآبادی فعال سیاسی و حقوق بشری، متولد هشتم اردیبهشت ماه ۱۳۶۳ است. این عضو شورای مرکزی سازمان ادوار تحکیم وحدت، دبیر و موسس کمیته‌ی حقوق بشر سازمان دانش‌آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت)، دانش آموخته حقوق بشر از دانشگاه علامه است. او همچنین سخنگوی کمیته‌ی پیگیری بازداشت های خودسرانه نیز هست.
این فعال حقوق بشر در حالی وارد بیست و هشتمین سال از زندگی خود می شود که هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین در حال سپری کردن پنج سال محکومیت خود است.
بازداشت
حسن اسدی زیدآبادی دوبار پس ازحوادث انتخابات خرداد ۸۸ بازداشت شد. بار اول در آبان ماه، که بیش از چهل روز را در بند ۲۴۰ گذرانده و پس از آن به قید کفالت آزاد شد. بار دیگر در مرداد ماه سال ۸۹ بازداشت شد و به ۵ سال حبس تعزیری محکوم گردید. حکمی که اسدی زیدآبادی آن را متناسب با اتهامات وارده ندانسته و با تشریح موارد نقض قانون در جریان رسیدگی به پرونده اش، خواستار بازنگری در حکم صادره علیه خود شد، درخواستی که بی پاسخ ماند.
ممنوع الخروجی
در حالی که این فعال حقوق بشر برای شرکت در یک دوره کوتاه مدت آکادمیک و آموزشی در خصوص نهادهای مبتنی بر معاهدات جهانی حقوق بشری سازمان ملل در اردیبهشت سال ۱۳۸۹ قصد سفر به ژنو را داشت، ساعاتی قبل از سفر با ابلاغ قرار ممنوع الخروجی مواجه شد.
وی این موضوع را در مصاحبه خود با ادوارنیوز این چنین عنوان کرده بود: ” قرار ممنوع الخروجی از سوی دادسرای انقلاب واقع در اوین صادر شده و در ارتباط با پرونده مفتوحی است که در شعبه پنجم پس از بازداشت در آبان ماه سال گذشته تشکیل شده بود. قرار ممنوع الخروجی یک قرار مشدد تامین است که تنها در موارد استثنایی قابل صدور است و وقتی وثیقه و یا کفالت پیش از این اخذ شده است دیگر توجیهی برای این قرار وجود ندارد. این اقدام را کاملا خلاف قانون می دانم و نمونه ای آشکار از نقض حقوقی همچون حق تحصیل و حق رفت و آمد است. این رفتارها نشان دهنده آن است که حاکمیت اساسا با پدیده حقوق بشر در تمامی ابعاد آن سر مخالفت و عناد دارد و در واقع شاید از نظر آقایان یکی از جرایم من این است که در همین کشور و با استفاده از منابع ملی در رشته حقوق بشر فارغ التحصیل شده ام که اگر اینگونه است بهتر است صادقانه با جامعه دانشگاهی برخورد کنند و رشته حقوق بشر را که ورود آن در دوره تحصیلات تکمیلی یادگار دوره اصلاحات است رسما تعطیل کنند”.
اعتراض‌های بین المللی به بازداشت و محاکمه حسن اسدی‌زیدآبادی
بازداشت و محکومیت این فعال برجسته حقوق بشر با اعتراض سازمانها و نهادهای بین المللی جهانی رو به رو شد. در ۲۰ آذر ۱۳۸۸ گروه سازمان های حقوق بشری در آسیا و اقیانوسیه طی نامه‌ای سرگشاده به آیت الله آملی لاریجانی رییس قوه قضائیه نگرانی خود را در باره آزارو اذیت اعضای سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) ابراز داشتند.
در این نامه آمده بود:”حسن اسدی زیدآبادی؛ مدافع سرشناس و موثر حقوق بشر و عضو شورای مرکزی دانش آموختگان ادوار، طبق احضاریه دادگاه انقلاب در روز ۱۲ آبان ماه در ساعت ۸ و نیم در منزل خود در تهران بازداشت و به اوین منتقل شد. اسدی روزنامه نگار و فعال سرشناس حقوق بشر و سخنگوی کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه و مسوول کمیته حقوق بشر سازمان ادوار است. در حالی که اسدی بارها به مناسبت های مختلف احضار شده بود، اما در رابطه با جریان ناآرامی های اخیر بازداشت نشده بود. بنظر می رسد که بازداشت اسدی تلاشی بود برای سرکوب اعتراضات سیاسی در روز ۱۳ آبان در سالگرد خاص سنتی در ایران و جنبش دانش آموزان در سال ۱۳۵۷ . اسدی زیدآبادی در سلول انفرادی به اندازه یک متر در دو مترزندانی است و هیچ اطلاعات روشنی در باره اتهامات وارده علیه او منتشر نشده است.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران نیز با صدور بیانیه‌ای با اشاره به بازداشت و محکومیت حسن اسدی‌زیدآبادی اعلام کرد:” با دستگیری علی جمالی و حسن زیدآبادی، تقریبا تمام اعضاء شورای مرکزی سازمان ادوار تحکیم وحدت که یک سازمان دانش آموختگان متعهد به حقوق بشر و بهبود اجتماعی است، اینک به صورت خودسرانه زندانی شده اند”.
وضعیت فعلی
وی هم اکنون مدت ۶۴۵ روز از محکومیت خود را گذرانده و در این مدت تنها ۷ روز در مرداد سال گذشته به مرخصی آمده است خانواده وی از آن زمان تا کنون از حق ملاقات حضوری با وی محروم هستند و تنها هفته ای بیست دقیقه او را به صورت کابینی ملاقات می کنند.
افزایش ۱۰ درصدی نرخ بیکاری در سال جاری
سحام نیوز: عضو هیئت مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ایران از افزایش بیش از ۱۰ درصدی نرخ بیکاری در سال جاری خبر داد.
ابوالفضل فتح اللهی در گفتگو با ایلنا با اشاره به سیاست‌های اقتصادی دولت در سال گذشته که منجر به اشتغالزایی معکوس (نابودی مشاغل) در سال گذشته شده است، اظهار کرده است: اعمال سیاست‌های اشتغال زایی از سوی دولت طی سال گذشته نه تنها منجر به ایجاد اشتغال نشد بلکه نرخ بیکاری را نیز در کشور افزایش داد.
این فعال کارگری از بیکاری صد‌ها هزار کارگر طی ماههای گذشته در واحدهای تولیدی استان تهران خبرداد و گفت: در صورت اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانه‌ها نرخ بیکاری بیش از پیش در کشور افزایش خواهد یافت.
به گفته این فعال کارگری، سیاست‌های اقتصادی دولت باعث شده است واحدهای تولیدی استان قزوین که جزو بزرگترین استان‌های صنعتی کشور محسوب میشود، هم اکنون در آستانه تعطیلی قرار گرفته باشند.
فتح اللهی با بیان اینکه آمار اشتغالزایی وزارت کار مبنای کارشناسی ندارد یاد آور شد: طبق آمار وزارت کار افرادی که یک هفته در ماه کار کنند شاغل محسوب می‌شوند. اما شرایط بحرانی واحدهای تولیدی با این ادعا متناقض است.
او با انتقاد از سیاست‌های متناقض دولت در زمینه اشتغالزایی یاد آور شد: دولت از یک سو مدعی ایجاد شغل در واحدهای تولیدی کشور است اما از سوی دیگر با واردات بی‌رویه کالاهای چینی محصولات تولید داخل را از عرصه رقابت خارج کرده است.
ابوالفضل فتح اللهی در گفتگو با ایلنا با اشاره به سیاست‌های اقتصادی دولت در سال گذشته که منجر به اشتغالزایی معکوس (نابودی مشاغل) در سال گذشته شده است، اظهار کرده است: اعمال سیاست‌های اشتغال زایی از سوی دولت طی سال گذشته نه تنها منجر به ایجاد اشتغال نشد بلکه نرخ بیکاری را نیز در کشور افزایش داد.
این فعال کارگری از بیکاری صد‌ها هزار کارگر طی ماههای گذشته در واحدهای تولیدی استان تهران خبرداد و گفت: در صورت اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانه‌ها نرخ بیکاری بیش از پیش در کشور افزایش خواهد یافت.
به گفته این فعال کارگری، سیاست‌های اقتصادی دولت باعث شده است واحدهای تولیدی استان قزوین که جزو بزرگترین استان‌های صنعتی کشور محسوب میشود، هم اکنون در آستانه تعطیلی قرار گرفته باشند.
فتح اللهی با بیان اینکه آمار اشتغالزایی وزارت کار مبنای کارشناسی ندارد یاد آور شد: طبق آمار وزارت کار افرادی که یک هفته در ماه کار کنند شاغل محسوب می‌شوند. اما شرایط بحرانی واحدهای تولیدی با این ادعا متناقض است.
او با انتقاد از سیاست‌های متناقض دولت در زمینه اشتغالزایی یاد آور شد: دولت از یک سو مدعی ایجاد شغل در واحدهای تولیدی کشور است اما از سوی دیگر با واردات بی‌رویه کالاهای چینی محصولات تولید داخل را از عرصه رقابت خارج کرده است.
دادگاه کانادا به مهدی هاشمی: برای پاسخ به سوال در باره دخالت در آدم ربایی و شکنجه «باید» به کانادا بیایید
در آخرین
تحول در پرونده بوذری علیه مهدی هاشمی و سایر متهمین، دادگاه انتاریو به
سرپرستی «مستر گراهام» دلایل مهدی هاشمی و وکیلش برای نیامدن به کانادا و
عدم پاسخگویی به وکیل شاکی در «انتاریو» را نپذیرفت. فرزند رئیس اسبق
جمهوری که ویزای کشورهای مختلف جهان را گذرنامه خود دارد تلاش کرده بود
دلایلش در باره نیامدن به کانادا برای پاسخگویی را از طریق شهادتنامه و
دفاعیات وکیل توجیه کند.از ماه‌ها پیش بعد از صدور و سپس ابلاغ حکم دادگاه به مهدی هاشمی بهرمانی برای پرداخت خسارت به شاکیانش در کانادا، فرزند رئیس جمهوری اسبق ایران ابتدا مدعی شد که از وجود پرونده‌ای در کانادا علیه خویش «مطلقا» بی‌خبر بوده و سپس در گفتگو با خبرنگار ساندی تایمز گفته بود که اینها تلاش‌هایی برای «بدنام» کردنش بوده است.
بنا بر مدارک موجود در دادگاه، برگ اتهام‌ها و احضاریه در سال ۲۰۰۵ (۱۳۸۴) به محل کار متهم در تهران ارسال شده بود. متهم اما در شهادت‌نامه‌ای که به دادگاه ارائه داد، ادعا کرد که در زمان ارسال احضاریه سمتی در سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت نداشته و نشانی این سازمان نیز تغییر کرده بود. اما مدارک ارائه شده به دادگاه از سوی شاکی و شهادت‌نامه‌های مختلف نشان می‌داد که آقای مهدی هاشمی بهرمانی در زمان دریافت بسته مورد از نظر از سوی دبیرخانه سازمان بهینه‌سازی، هم رئیس سازمان بوده و هم نشانی سازمان در زمانی دیگر تغییر یافته است.
از سوی دیگر، انتشار این سند از سوی خودنویس در سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) و پاسخگویی آقای عباس یزدانپناه یزدی، شریک آقای هاشمی به اتهام‌های طرح شده از سوی آقای بوذری که از دوبی به خودنویس ارسال شده بود، میزان تردید درباره ادعاهای مهدی هاشمی بهرمانی را افزایش داد. مهدی هاشمی در تاریخ ارسال این نامه، ساکن دوبی بوده است. به علاوه، نامبرده در گفتگوهای تلفنی با سردبیر خودنویس در محدوده زمانی اواخر تابستان تا اواسط پاییز ۲۰۱۰، بارها در مورد شاکی سخن گفت و مدعی شد مدارک زیادی علیه او دارد و میزان اطلاعش از «هوشنگ بوذری» و پولی که وزارت اطلاعات از او گرفته بود بیش از هر کس دیگری بود. وی حتی مدعی شده بود که هوشنگ بوذری از وزارت اطلاعات ماهانه ۱۰-۱۲ هزار دلار پول دریافت میکند. متن ادعاهای مهدی هاشمی بهرمانی در سال ۲۰۱۰ علیه شاکی طی شهادت‌نامه‌ای در اختیار دادگاه قرار گرفته است.
.همچنین، بر اساس شهادت هوشنگ بوذری به دادگاه ارائه شده، با توجه به اطلاعاتی که خبرنگار ایرانی «بلومبرگ» در اختیارش گذاشته، خانواده هاشمی از پیگیری قضایی علیه عضو خانواده خود با خبر بوده‌اند
وکیل مهدی هاشمی بهرمانی هفته پیش مجموعه دلایلش را بر اساس شهادتنامه هاشمی برای نیامدن فرزند رئیس اسبق جمهوری ایران به کانادا، تقدیم دادگاه کرده بود. بر اساس حکم «مستر گراهام»، متهم موظف است تمامی تلاش خود را برای آمدن به کانادا به خرج دهد تا در اینجا مورد پرسش (Cross Examination) از سوی وکیل شاکی قرار گیرد.
لازم به ذکر است که بنا به گزارش‌های رسیده به خودنویس، دانشگاه آکسفورد از مهدی هاشمی بهرمانی خواسته است همزمان به رفع مشکل حقوقی‌اش در کانادا بپردازد. وجود یک دانشجوی دکترا که محکوم به پرداخت ۱۳ میلیون خسارت بابت دخالت در آدم‌ربایی و شکنجه یک رقیب تجاری است از نظر سیاسی برای این دانشگاه مناسب نیست.
سال پیش، به خاطر روابط مالی موجود میان محل تحصیل سیف‌الاسلام قذافی، فرزند دیکتاتور سابق لیبی با این خانواده، دانشگاه LSE با انتقادهای شدیدی روبرو شده بود. سیف قذافی از دوستان مهدی هاشمی بهرمانی به حساب می‌آید. یک ایرانی که دانشجوی دکترای آکسفورد است نیز پیگیر پرونده حقوقی سیف قذافی است.
تلاش برای نیامدن به کانادا
مهدی هاشمی بهرمانی مدعی شده بود که در سال ۲۰۰۳ مانع ورودش به کانادا شده بودند. یک منبع به خودنویس گفت در صورت درست بودن این ادعا که هنوز هیچ مدرکی از سوی هاشمی به دادگاه در قبال آن ارائه نشده، منع ورود می‌توانسته به پرونده «پرونده استات‌اویل» که در آن زمان از از چند طریق تحت بررسی بوده مربوط باشد. مهدی هاشمی در پرونده استات‌اویل متهم به دریافت مبالغی«مشاوره» با واسطه شریکش عباس یزدانپناه یزدی بوده است.
در شهادتنامه ارائه شده به دادگاه، متهم و وکیل ضمن توضیح در باره
سختی گرفتن ویزای کانادا برای یک شهروند ایرانی مجموعه دلایل بهتر بودن
انگلستان برای پاسخگویی به سوال‌های وکیل هوشنگ بوذری و یا استفاده از
فن‌آوری گفتگوی مستقیم ویدیویی را ارائه کردهاند. این در حالی است که وکیل
هوشنگ بوذری از میزان تسلط متهم به زبان انگلیسی بی‌خبر است و به خاطر
حضور شاکیان در کانادا و استناد به موارد مشابه دادرسی، خواستار حضور متهم
برای پاسخگویی بر اساس مندرجات شهادتنامه و موارد اتهامی از جمله دخالت
در آدم‌ربایی و شکنجه هوشنگ بوذری در کانادا شده است.بر اساس مدارک موجود، حداقل دو شماره گذرنامه به نام متهم وجود دارد که یکی در دوبی صادر شده است. یک منبع نزدیک به اتحادیه اروپا به خودنویس گفت که تعداد گذرنامه‌ها از این هم بیشتر است و ویزاهای مختلفی برای این فرد صادر شده است. خودنویس «رونوشت» یکی از گذرنامه‌های آقای هاشمی بهرمانی را در اختیار دارد.
سکوت رسانه‌ای و عدم انتشار مستندات از سوی برخی رسانه‌ها
با اینکه رسانه‌های بسیاری از وجود چنین پرونده‌ای مطلع بوده‌اند، از انتشار مستندات دادگاه در سایت‌های اصلاح‌طلب عملا خبری نیست. همچنین بی‌بی‌سی فارسی هفته‌ها بعد از انتشار خبر ابلاغ حکم دادگاه عالی انتاریو به مهدی هاشمی، بدون توجه به انتشار احضاریه در سال ۲۰۱۰ و ابراز اطلاع رسمی نزدیکان هاشمی از وجود پرونده (نامه عباس یزدانپناه یزدی) در خبری «چشم‌انداز لغو» حکم به واسطه ادعای متهم مبنی بر «عدم اطلاع» از وجود پرونده را به عنوان موضوعی محوری مورد بررسی قرار داده بود. بی‌بی‌سی فارسی در گزارش خود آورده بود: «لغو چنین حکمی به عقیده برخی کارشناسان بسیار محتمل است. جواد حیدری وکیل باسابقه در تورنتو در گفتگو با بی‌بی‌سی فارسی لغو احکام غیابی دادگاه‌های مدنی را تا یکی-دو سال پس از صدور حکم بسیار آسان خواند. به گفته آقای حیدری به محض اینکه فردی که علیه او حکم پرداخت غرامت صادر شده به دادگاه مراجعه کند و توضیح دهد که از شکواییه و دادرسی پس از آن به هر دلیل بی‌اطلاع بوده است، قضات تقریبا در همه موارد رای به لغو حکم و تشکیل دادگاه جدید می‌دهند. او همچنین گفت که مشکل احکام غیابی این است که در نبود هرگونه دفاع صادر میشود و قضاوت در مورد محتویات چنین پرونده‌هایی مشکل است.» این در حالی است که با توجه به استانداردهای بالای این شبکه دولتی انگلستان، عدم پرسش از مهدی هاشمی بهرمانی در باره مسائل مرتبط با پرونده که پیش از آن منتشر شده بود، از جمله احضاریه دادگاه، باعث ایجاد تردیدهایی در باره نحوه اطلاع‌رسانی در باره این مورد خاص شد.
تا کنون بسیاری از رسانه‌های اصلاح‌طلب از پیگیری محکومیت اولیه مهدی هاشمی خودداری کردهاند. یک منبع به خودنویس گفت فرزند رئیس اسبق جمهوری با مدیران رسانه‌ها و مجریان و خبرنگاران سرشناس در تماس دائمی است. این منبع اما نگفت این ارتباط به چه نحو مانع انتشار خبرهای مرتبط با پرونده کانادا و همچنین پیگیری خبری در مورد مساله آکسفورد شده است.
اقامت و خانه گران‌قیمت رامین مهمانپرست در انگلیس
نشریه نهم دی
نوشت که رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت خارجه ایران در انگلیس صاحب
خانه‌ای گران‌قیمت است و خانواده‌ی وی نیز اقامت کشور بریتانیا را
گرفته‌اند.
به گزارش بازتاب به
نقل از «۹دی»، این نشریه افراطی با درج یادداشتی تحت عنوان «راز انفعال
سخنگوی دستگاه دیپلماسی در برابر انگلیس» نوشت: «باید از آقای سخنگو
پرسید که چه نسبتی با انگلیس دارد؟ فرزندان و خانواده آقای سخنگو در کجا
اقامت دارند؟ کجا تحصیل می‌کنند؟ چه کسانی خانه گران‌قیمت در انگلیس
خریداری کردهاند؟ پول خرید چنین خانه‌ای از کجا تامین شده است؟»این نشریه در ادامه به ماموریت‌های رامین مهمانپرست به عنوان دیپلمات در کشورهای خارجی اشاره کرده و آنها را ناکارآمد توصیف کرده است.
۹ دی نوشته است: «در حالی که ماموریت‌های آقای مهمانپرست در سفارت دو کشور، به دلایلی چون ناکارآمدی، ناتمام ماند وی چگونه تا سطح سخن‌گویی دستگاه دیپلماسی آن هم در چنین شرایط حساسی ارتقاء یافت؟»
این نشریه در پایان هم نوشته است که افکار عمومی منتظر پاسخ چنین پرسش‌هایی هست.
گفتنی است در انتهای این مطلب در وبسایت بازتاب، نظرات مخاطبان بسیار جالب و قابل تامل است؛ برای نمونه برخی از مخاطبان نوشته‌اند: «به نظر می‌رسد ایشان بیشتر میزبان پرست باشد تا مهمانپرست!» یا دیگری؛ «حالا چرا انگلیس؟ کشور قحط بود؟ میرفتی لبنان یا سوریه...برادر سخنگو!» و ..
نکته‌ی قابل توجه اینکه بسیاری از مقامات ایران اقامت کشورهای غربی را دارا هستند و این موضوع تنها هنگام رقابت‌های سیاسی مورد نظر قرار می‌گیرد. برای مثال حجت الاسلام مرتضی آقاتهرانی، دبیرکل «جبهه پایداری» و استاد اخلاق دولت یکی از کسانی است که دارای گرین‌کارت آمریکا است و یا محمود خاوری که دارای ملیت کانادا بود و در بزنگاه لازم به این کشور سفر کرد و ...
اشاره وزیر خارجه فرانسه به اقدام نظامی علیه سوریه
وزیر امور
خارجه فرانسه گفته است که اگر طرح سازمان ملل در سوریه نتیجه‌بخش نباشد،
نمیتوان به رژیم سوریه اجازه داد دنیا را به چالش بکشد و باید به مرحله
دیگری برای متوقف کردن تراژدی سوریه وارد شد.آلن ژوپه، وزیر امور خارجه فرانسه، دیروز گفت که در حال حاضر طرح کوفی عنان برای سوریه به طور جدی به خطر افتاده و خواستار استقرار ناظران بین‌المللی در این کشور طی پانزده روز - و نه طی سه ماه - شد.
ژوپه گفت: اوضاع در سوریه به خوبی پیش نمی‌رود و و طرح کوفی عنان به طور جدی در خطر است ولی هنوز شانس برای استقرار سیصد ناظر ظرف مدت دو هفته و نه سه ماه وجود دارد.
در حالی که قرار است گزارش بعدی کوفی عنان روز پنجم می ارائه شود وزیر امور خارجه فرانسه این روز را «لحظه واقعیت» توصیف کرد.
وی با اشاره به امکان برخورد نظامی با حکومت سوریه گفت: اگر طرح سازمان ملل موفق نباشد نمیتوان گذاشت تا رژیم اسد ما را به چالش بکشد و باید به مرحله دیگری برای توقف تراژدی در سوریه گذر کرد.
وزیر خارجه فرانسه گفت که حکومت اسد به تعهداتش احترام نمی‌گذارد. خشونت ادامه دارد و ناظران نمی‌توانند در این کشور به فعالیت خودشان بپردازند. این وضعیت برای مدت طولانی نمی‌تواند ادامه داشته باشد.
این مقام دولت فرانسه همچنین به فصل هفتم منشور سازمان ملل، اشاره کرده است که به تصمیم نظامی شورای امنیت به هنگام به خطر افتادن صلح جهانی مربوط می شود.
آلن ژوپه به تازگی به صورت تلفنی با کوفی عنان گفت‌وگو کرده و بر استقرار هر چه سریعتر ناظران بین‌المللی در سوریه تأکید کرده است.
نگاه رسانه ها و تحلیلگران عرب به انتخابات ریاست جمهوری فرانسه
با توجه به نقش و موقعیت فرانسه در اتحادیه اروپا و همچنین
تأثیر مهم این کشور در معادلات خاورمیانه و تحولات کشورهای عربی، رسانه‌های
عرب زبان و تحلیلگران آن ها، از زوایای گوناگون و به تفصیل به این
انتخابات پرداخته اند.
مرحله نخست انتخابات ریاست جمهوری فرانسه روز یک
شنبه گذشته برگزار شد که در نتیجه آن از میان ١٠ نامزد، فرانسوا هولاند"-
نامزد حزب سوسیالیست و "نیکلا سارکوزی"- رییس جمهور فعلی فرانسه، به مرحله
دوم راه پیدا کردند".
جورج ساسین تحلیلگر روزنامه "الجمهوریة" چاپ لبنان در
این زمینه می‌نویسد: «فرانسه با توجه به نتیجه به دست آمده در مرحله اول
انتخابات در آستانه تحولی عمیق در عرصۀ سیاسی خویش است که در سه مرحله
متجلی خواهد شد.
مرحله نخست، مناظره تلویزیونی آتی "هولاند" و
"سارکوزی" است و سپس در مرحله بعد، دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در ششم
ماه می و بالاخره در آخرین وحله، انتخابات پارلمانی در ژوئن آینده.
رییس‌جمهور جدید فرانسه به یک اکثریت پارلمانی نیاز خواهد داشت تا بتواند
تصمیمات خود را ظرف پنج سال آینده در مجلس به تصویب برساند.
به باور این تحلیل گر عرب، میزان بالای رأی خانم
"مارین لوپن"- نامزد حزب راست افراطی "جبهۀ ملی"، و نقشی که او در آینده در
عرصۀ شطرنج سیاسی کشور خواهد داشت احزاب دیگر را از هم اکنون به فکر
انتخابات پارلمانی ماه ژوئن و داشتن سهمی هر چه بیشتر در این انتخابات
انداخته است.
نصری الصایغ در روزنامه "السفیر"، انتخابات فرانسه را
مظهر تنوع و تکثر خوانده و این دوره را «زنده شدن روح انقلاب فرانسه» توصیف
می کند.
وی می‌نویسد: «سارکوزی دست به هر کاری میزند تا شهرت
منفی خود را جبران کند و در عین حال هولاند تلاش دارد تا هیچ کدام از
قدم‌ها و حرف‌هایش شبیه سارکوزی نباشد. در حالیکه سارکوزی از آینده دفاع
میکند، هولاند به نقد پنج سال گذشته پرداخته است و برنامه‌هایی برای حل
معضلات اقتصادی و بحران یورو ارائه میدهد. با این حال در بطن این رقابت
انتخاباتی "ملانشون"- نامزد ائتلافی از احزاب چپ از جمله حزب کمونیست، زیر
عنوان "جبهۀ چپ" نیز ظهور کرد که در حقیقت از دید خیلی‌ها نماینده راستین
انقلاب فرانسه بود. انتخابات ریاست جمهوری سال جاری با دوره‌های سابق آن
تفاوت دارد، چنان که گویی نشانگر اوج بلوغ دموکراتیک جامعه فرانسه است».
آنچه که بیش از همه در تحلیل‌های عربی به چشم می‌خورد
به نگرانی‌های موجود در مورد تعهدات فرانسه در اتحادیه اروپا و روابط خارجی
این کشور در دوره جدید پس از انتخابات ریاست جمهوری باز می‌گردد.
عبدالله اسکندر در روزنامه "الحیات" می‌نویسد: «احتمال
پیروزی فرانسوا هولاند باعث شده تا کشورهای اروپایی نسبت به آینده
توافقنامه‌هایی که سارکوزی با اتحادیه اروپا امضا کرده احساس نگرانی کنند.
هولاند برای جذب آرای بیشتر در مرحله دوم به جناح چپ تندرو متمایل شده و
این جناح از اساس با بسیاری از تعهدات فرانسه در اتحادیه اروپا مخالف است؛
به عنوان مثال می‌توان به "لوران فابیوس"- از چهره های قدیمی حزب سوسیالیست
و یکی از نخست وزیران فرانسوا میتران، اشاره کرد که انتظار می‌رود پست
مهمی در دولت هولاند داشته باشد. وی و همفکرانش در دوره ریاست جمهوری "ژاک
شیراک" کارزار وسیعی را به طرفداری از رأی «نه» در رفراندم «قانون اساس
اروپا» به راه انداخته بودند.
به نوشته اسکندر، «هر دو نامزد دور دوم انتخابات
می‌دانند که بر مسائل بین‌المللی باید تکیه کنند اما در این تکیه به مسائل
اساسی نمی‌پردازند. یکی به مسائل ساده پرداخته و دیگری موضوع مهاجران را پر
رنگ کرده است. این در حالیست که پرونده سوریه خود را بر روابط خارجی
فرانسه به شکل قابل توجهی تحمیل کرده است اما با این حال هیکدام از
نامزدها، ایده و چشم‌انداز کاملی از آینده روابط خارجی فرانسه ارائه
نداده‌اند. شاید گفته شود که مسائل داخلی فرانسه، بیشترین نقش را در جذب
رأی‌دهندگان دارد اما در هر حال فعالیت‌های انتخاباتی نامزدها چیزی از
نگرانی اتحادیه اروپا کم نکرده و کشورهای اروپایی می‌دانند که در مورد
بسیاری از توافقنامه‌های اساسی با فرانسه باید بار دیگر با رییس‌جمهور آتی
وارد مذاکره شوند».
رنده تقی‌الدین دیگر تحلیلگر عربی، اما قدرت‌گیری راست
تندرو به رهبری مارین لوپن را بزرگترین تحول این روزهای فرانسه می‌داند.
وی با اشاره به اینکه لوپن رتبه سوم را در میان ده نامزد انتخابات ریاست
جمهوری در مرحله نخست انتخابات به دست آورد، دیدگاه‌های وی را اندکی توضیح
داده و می‌افزاید: «لوپن، هدف خود را به دست آوردن فراکسیونی قدرتمند در
مجلس فرانسه قرار داده و به احتمال زیاد در مرحله دوم از هولاند حمایت
خواهد کرد. خطر قدرت‌گیری لوپن و جناح راست تندرو در فرانسه از این نظر است
که این گروه، مخالف مهاجران و عضویت در اتحادیه اروپاست و در عرصه سیاست
بین‌المللی نیز جزو گروههای سیاسی فرانسه است که از نظام‌های سرکوبگری
مانند نظام بشار اسد در سوریه به صراحت دفاع میکند؛ اگر این جناح بتواند
در انتخابات پارلمانی آتی جایگاه مهمی به دست آورد طبیعتاً بر سیاست‌های
فرانسه تأثیر خواهد گذاشت. این احتمال قوی وجود دارد که هولاند به عنوان
نامزد سوسیالیست‌ها در مرحله دوم انتخابات با کمک آرای راست تندرو به ریاست
جمهوری برسد و این می‌تواند آغازگر فصل جدیدی برای فرانسه باشد».
تبلیغات انتخاباتی در فرانسه که بخش مهمی از آن بر
موضوع مهاجران به خصوص مهاجران عرب تمرکز داشت، باعث واکنش‌هایی در میان
رسانه‌های عربی و تحلیلگران آنها شده است.
الیاس حرفوش از تحلیلگران بارز روزنامه فرامنطقه‌ای
"الحیات" در این رابطه، فرانسه را در برابر خطر «فاشیسم جدید» می‌داند و
می‌نویسد: «رأی بالای حزب راست افراطی در فرانسه روشن میکند که پنجمین
قدرت اقتصادی جهان به واقع درگیر یک بحران اقتصادی جدی است که باعث شده تا
یک پنجم فرانسوی‌ها به این حزب و تفکراتش رأی بدهند».
وی در توضیح چرای آرای بالای راست‌گرایان افراطی در
فرانسه و آینده این کشور نوشت: «رییس‌جمهور آتی فرانسه در هر صورت و از
هم‌اکنون مرهون آرای هواداران راست افراطی است. سارکوزی چنانچه بخواهد
پیروز مرحله دوم باشد باید آرای این گروه را به دست آورد و امتیازهایی به
آنها دهد و هولاند نیز در آینده مجبور به این کار خواهد شد. در هر صورت
راست‌گرایان افراطی جبهه‌ای نو هستند که در اروپا در این اواخر در کشورهای
مختلف قدرت گرفته‌اند. آنها ساده لوحانه و بدون تحلیل ریشه‌های بحران
اقتصادی، مسئولیت این بحران را متوجه مهاجران، اتحادیه اروپا و واحد پولی
مشترک آن "یورو" می کنند و با پاک کردن صورت مسأله هر چند می‌توانند نظر
مساعد رأی‌دهندگان ناراضی را جلب کنند اما تمامی راه‌حل‌های آنها موقتی
است».
حسان حیدر، دیگر تحلیل گر عرب، این بار در پایگاه
اینترنتی "الحیات" اما پا را از این نیز فراتر گذاشته و با تحلیل وقایع
کنونی در فرانسه و شرایط این کشور، پیش‌بینی میکند که مارین لوپن،
رییس‌جمهور آتی فرانسه در سال ٢٠١٧ خواهد بود.
وی در این زمینه می‌نویسد: «طرفداران لوپن مطمئن هستند که هولاند هدف آسانی است و می‌توانند با حمایت از او، راه را برای قدرت گرفتن خود باز کنند؛ آنها بر این باور هستند که هولاند کاریزمای شخصیتی نداشته و تجربه قابل توجهی در سیاست داخلی و خارجی فرانسه ندارد و از همه مهم‌تر اینکه در صورت انتخاب به عنوان رییس‌جمهور جدید فرانسه تنها کاری که می‌تواند بکند، تجدیدنظر در سیاست‌های سارکوزی خواهد بود. بدین ترتیب هولاند فرصت نمی‌یابد که برنامه‌های سیاسی خود و حزبش را به اجرا بگذارد و انعکاس این امر باعث وخیم‌تر شدن اوضاع فرانسه میشود».
وی در این زمینه می‌نویسد: «طرفداران لوپن مطمئن هستند که هولاند هدف آسانی است و می‌توانند با حمایت از او، راه را برای قدرت گرفتن خود باز کنند؛ آنها بر این باور هستند که هولاند کاریزمای شخصیتی نداشته و تجربه قابل توجهی در سیاست داخلی و خارجی فرانسه ندارد و از همه مهم‌تر اینکه در صورت انتخاب به عنوان رییس‌جمهور جدید فرانسه تنها کاری که می‌تواند بکند، تجدیدنظر در سیاست‌های سارکوزی خواهد بود. بدین ترتیب هولاند فرصت نمی‌یابد که برنامه‌های سیاسی خود و حزبش را به اجرا بگذارد و انعکاس این امر باعث وخیم‌تر شدن اوضاع فرانسه میشود».
به نوشته حیدر، «بخش مهمی از مردم فرانسه که تعداد شان
روز به روز در حال افزایش است، از سیاست‌های سنتی راست و چپ خسته شدهاند.
آنها نمی‌فهمند برای چه باید جور بحران مالی یونان و اسپانیا را بکشند و
در حالیکه خود مطالبات مهمی در زمینه تأمین اجتماعی و بیمه دارند، باید
مالیات بدهند تا دولتشان وضعیت اقتصادی آشفته دیگران را بهبود ببخشد. بدین
ترتیب حتی اگر مارین لوپن در سال ٢٠١٧ به عنوان رییس‌جمهور جدید فرانسه از
جناح راست تندرو نتواند وارد الیزه شود، بطور قطع افکار وی به "الیزه" راه
پیدا خواهد کرد و دولت‌های آتی فرانسه مجبور خواهند شد تغییراتی ریشه‌ای در
سیاست‌های خود بدهند».
روسیه و ایران به سوریه سوخت می فرستند
روسیه و ایران طی هفته های اخیر سوخت به سوریه فرستاده اند که بخشی از آن برای عملیات نیروها و زرهی های دولتی به کار گرفته شده است.
این صادرات به سوریه امکان می دهد با کمبودهائی که در پی تحریم های وارده بر سوریه به وجود آمده مبارزه کند.
بر مبنای این تحریم ها شرکت های آمریکائی و اروپائی
نمی توانند نفت سوریه رابخرند و یا شرکت های دیگر کالاهای پالایش یافته به
سوریه بفروشند؛ اما این تحریم ها شامل روسیه و تهران نمی شود و روسیه هم
همراه با چین در شورای امنیت جلوی گسترش این تحریم ها به دیگر اعضای سازمان
ملل متحد را گرفته اند.
امارات خلیج فارس در خلیج فارس مانور می دهند
امارات خلیج فارس در روز یکشنبه آینده، مانورهای مشترکی به نام "سپر شبه قاره" در خلیج فارس برگزار خواهند کرد.
این مانورهای دوروزه که هدفشان آزمایش میزان
هماهنگی ارتش های آنها توصیف شده، در حالی انجام خواهد گرفت که تنش میان
ایران و این امارات بر سر سه جزیره متعلق به ایران، ابو موسی، تنب بزرگ و
کوچک بالا گرفته است.
این امارات همچنین سفر محمود احمدی نژاد به این جزایر را در روز ١١ آوریل سفری تحریک آمیز خواندند.
در پی اعتراض این امارات، مجلس شورای اسلامی ايران
تأکيد کرد که جمهوری اسلامی ايران تماميت ارضی و حاکميت خودش بر جزاير
ابوموسی، تنب کوچک و تنب بزرگ را اساساً غيرقابل مذاکره می‌داند . ۲۲۵ نفر
از نمايندگان مجلس هم با امضای بيانيه‌ای گفتند که طرح ادعاهای واهی عليه
جزاير سه‌گانه ايرانی از سوی امارات هيچگاه به حقانيت تاريخی و حقوق ملی
ملت ايران خدشه وارد نمی‌کند. آنها همچنین سفر محمود احمدی‌نژاد به ابوموسی
را در ادامه سفر وی به ساير جزاير ايرانی خليج فارس و يک موضوع داخلی
ايران دانستند.
با این حال بنا به نوشته خبرگزاری مهر، ایران گر چه
بحث تمامیت ارضی خود را قابل مذاکره نمی‌داند اما برای «رفع سوء تفاهمات»
با امارات و «راههای جدید توسعه مناسبات»، مذاکره کننده تعیین می کند.
رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت خارجه ایران که این سخنان را ایراد کرد، نام
این مذاکره کننده را اعلام ننمود.
احتمال مداخله نظامی در سوریه
روزنامه بزرگ عصر پاریس، لوموند: نتیجه طرح پیشنهادی کوفی عنان-
دبیر کل پیشین سازمان ملل متحد، برای پایان بخشیدن به خشونت ها، دولت
سوریه را اگر چه هنوز نمیتوان شکست خورده تلقی کرد اما نظر به پیگیری سیاست
سرکوب نظامی مردم توسط دولت بشار اسد، فاصله چندانی هم با شکست ندارد.
روزنامه لوموند: علیرغم آنکه
دولت بشار اسد طرح مسالمت آمیز کوفی عنان را مورد قبول رسمی قرار داده و
شرط اصلی آن، برقراری آتش بس را پذیرفته است، اما در حقیقت همچنان به سیاست
قبلی خود که بر نا مدارائی وسرکوب خشونت بار معترضین استوار است ادامه
میدهد.
الن ژوپه- وزیر امور خارجه فرانسه، کوشش میکند که دولت
های اروپائی را متقاعد سازد که برای پایان دادن به کشتار مردم سوریه هیچ
راه دیگری جز مداخله مستقیم در آن کشور باقی نمانده است. هدف الن ژوپه جلب
موافقت شورای امنیت سازمان ملل متحد به صدور قطعنامه ای بر مبنای ماده ٧
منشور این سازمان است.
ماده ٧ منشور سازمان ملل متحد قانونأ به کشورهای ثالث
اجازه میدهد که زیر پرچم سازمان ملل متحد علیه یک دولت مستقل به نیروی
نظامی توسل جویند.
روز شنبه هفته آینده (پنجم ماه مه)، برای سوریه روز
سرنوشت سازی خواهد بود. در آن روز کوفی عنان- نماینده ویژه سازمان ملل متحد
در امور سوریه، آخرین گزارش رسمی خویش را تقدیم شورای امنیت خواهد نمود؛
چنانچه درآن گزارش اعلام شود که دولت بشار اسد توافق های آتش بس را محترم
نشمرده است، آنگاه به گفته الن ژوپه، فرانسه و متحدان اروپائی فرانسه به
ماده ٧ منشور سازمان ملل متحد رسمأ توسل خواهند جست...
باز هم آقا بد ها آمدند و مامان و بابا را بردند
تقی رحمانی می گوید بچه های ما در عرض یکسال، سه بار شاهد هجوم
شبانه مأموران به خانه بوده اند. رحمانی بیاد می آورد که ادبیات "علی و
کیانا" این است که «باز هم آقا بدها آمدند و مامان و بابا را با خود بردند»
نرگس محمدی- نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و
دبیر کمیته اجرائی شورای ملی صلح، که در شهر زنجان توسط مقامات امنیتی
بازداشت و به بند زنان زندان اوین تهران منتقل شده بود، بتازگی به محل
دیگری منتقل شده است.
***
در گفتگوئی با تقی رحمانی همسر او،
که اینک در فرانسه بسر میبرد، وی توضیح می دهد که نرگس را در بند ٢٠٩
زندان اوین دوباره به بازجوئی کشیده اند، در حالیکه خبرگزاری فارس نوشته
است که نرگس محمدی برای اجرای حکم به زندان اوین فراخوانده شده است.
تقی رحمانی در پاسخ به پرسشی درباره وضعیت فرزندانش پس از دستگیری مادرشان می گوید چنین ظلمی به بچه های ما ظلم ناروائی است.
او تعریف می کند که «بچه های ما درعرض یکسال ، سه بار
شاهد هجوم شبانه مأموران به خانه بوده اند.«رحمانی بیاد می آورد که ادبیات
"علی و کیانا" این است که «باز هم آقا بدها آمدند و مامان و بابا را با خود
بردند».
رحمانی در توضیح سختگیری های روزافزون مقامات کشور می
گوید «وقتی که شما حاضرید برای اینکه در سرزمین خودت بمانی و در کشور خودت
زندگی کنی، حتی به حداقل ها تن بدهی، ولی روی معیار ها و اصولت بمانی و
آرمان هایت را حفظ کنی، وقتی این بلا ها و این فشار ها را سر این افراد می
آورند، هر انسانی را متأثر می کند."
تقی رحمانی در واکنش به بازتاب وسیع خبر دستگیری نرگس
محمدی و بویژه ابراز همدردی های وسیع نسبت به کودکان وی که اینک از پدر و
مادر جدا مانده اند، ضمن ابراز تشکر از این همبستگی ها، آرزو دارد که این
همدردی ها آنچنان زیاد شوند که مانع از تکرار این سرنوشت ها گردد که
فرزندانی از پدر و مادرشان جدا بمانند.با انتصاب یک شخصیت «مسئله دار» دیگر، احمدی نژاد دوباره رقبا را به مبارزه طلبید
انتصاب جدید احمدی نژاد بدون شک در روز های آینده سرو صدای
فراوانی براه خواهد انداخت. چرا که ملک زاده همین ده ماه پیش بعنوان معاون
وزیر خارجه از سوی احمدی نژاد منصوب شد و طولی نکشید که مجبور شد در مقابل
موج عظیم اعتراضات سر فرود آورد و استعفا دهد.
هنوز جوهر حکم انتصاب سعید مرتضوی خشک نشده و
درگیری های فراوان در مراکز متعدد قدرت علیه این انتصاب به آرامش نگرائیده،
محمود احمدی نژاد حکم جدیدی را بقصد انتصاب یکی دیگر از نزدیکان مناقشه
انگیزش صادر کرد و این بار محمد شریف ملک زاده بیاری حکم جدید بر مسند
مشاور ریاست جمهوری نشست؛ حکمی که از اولین ساعات بر ملا شدنش، صدای
اعتراضات علیه خود را از درون سایت های وابسته به برخی مراکز قدرت علنی
کرده است.
این در حالی است که رقبای احمدی نژاد در مجلس، در
انتهای دوران پر حادثه ای برای فائق آمدن بر معضل سعید مرتضوی، اینک خود را
فریب خورده و رها شده می یابند؛ چرا که مرتضوی، به روایت حداد عادل، در
آخرین جلسه «تعامل» با مخالفان به شخص حداد عادل تعهد داده است که از سمت
جدیدش استعفا خواهد کرد و گویا پس از خروج از جلسه، بدنبال «کار» خود رفته و
دوباره بر مسند ریاست سازمان تأمین اجتماعی تکیه زده است؛ اطرافیانش هم می
گویند که وی به هیچکس هیچ قولی نداده است!
انتصاب جدید احمدی نژاد بدون شک در روز های آینده سرو
صدای فراوانی براه خواهد انداخت، چرا که ملک زاده همین ده ماه پیش بعنوان
معاون وزیر خارجه از سوی احمدی نژاد منصوب شد و طولی نکشید که مجبور شد در
مقابل موج عظیم اعتراضات سر فرود آورد و استعفا دهد. رقبا البته به استعفای
او هم اکتفا نکردند و پرونده ای از اتهامات مالی برایش ساختند و حتی چهار
روز هم به زندان افتاد. بعقیده محسنی اژه ای سخنگوی قوه قضائیه پرونده
تخلفات او نیز«همچون پرونده مرتضوی» همچنان مفتوح است.
***
در گفتگوئی با مراد ویسی روزنامه نگار مقیم پراگ، وی معتقد است که این انتصابات توسط رئیس جمهوری به معنای داشتن یک نگاه استراتژیک نیست.
احمدی نژاد در صدد است تأکید کند که علیرغم اعتراضات مجلس وی راه خود را می رود.
احمدی نژاد در صدد است تأکید کند که علیرغم اعتراضات مجلس وی راه خود را می رود.
ویسی عقیده دارد که انتخاب دو شخصیتی که هم از نظر قوه
قضائیه و هم از نظر مجلس پرونده دار محسوب می شوند، بمعنای آنست که احمدی
نژاد می خواهد تأکید کند که من نه به مجلس اعتنا می کنم و نه به قوه
قضائیه.
مراد ویسی اضافه می کند که این حادثه البته یک معنای
بزرگتر هم دارد؛ در شرایطی که قوه قضائیه و مجلس علیه رئیس جمهوری موضع
میگیرند، آنهم پس از آنکه رئیس جمهوری با رهبر بر سر وزیر اطلاعات دچار
اختلاف نظر و شکاف شده است، بنظر میاید که اینکار، با واسطه این انتصاب ها،
نوعی بی اعتنائی به رهبر است. البته از طریق بی اعتنائی به مجلس و قوه
قضائیه.
مشکلات داخلی و دیپلماتیک دولت نوری المالکی
درعراق مشکلات سیاسی دیپلماتیک نوری المالکی نخست وزیراین کشوردرداخل و باهمسایگان درحال افزایش است.
درکنار اختلافات با کردهای شمال عراق، جناح
سنی کشور که ازقدرت به دورنگاه داشته شده و روز به روز براعتراضات خود می
افزاید، درهمسایگی این کشور نیزروابط دولت با ترکیه دچارتنش شدید گردیده
است.
به گزارش العربیه، رهبریک حزب عراقی با انتقاد شدید از
دیداراخیرنوری المالکی ازایران گفت: «حکومت مالکی خود را ذلیل و خوار،
تسلیم رژیم فاشیستی و جنایتکارایران کرده است».
به گزارش سامانه های خبری ایرانی، الالوسی نماینده
سابق پارلمان و رهبرحزب امت عراق درگفت وگوئی با یک منبع خبری عراقی با
انتقاد شدید الحنی از دولت نوری المالکی اظهارداشت: «حکومت کنونی عراق فاقد
هرگونه کرامت، سیادت، حس وطن دوستی و آزادگی است و اینک به ابزاری بندیل
شده که تنها خواسته های رژیم ایران را برآورده می سازد».
این رهبرسیاسی عراقی می افزاید: «دولت وابستۀ مالکی با سیاست های غلط خود، منطقه را به یک جنگ خانمانسوز سوق می دهد».پروسه صلح، موضوع اصلی نشست سه جانبه در اسلام آباد
دیپلمات های ارشد آمریکا، افغانستان و پاکستان، به منظور بحث و
رایزنی پیرامون چگونگی برقراری صلح، بازسازی و انکشاف (توسعه) اقتصادی
افغانستان و همکاری های سه جانبه در اسلام آباد گردهم آمدند.
وزارت امور خارجه پاکستان در بیانیه ای اعلام
کرده است که "مارک گروسمن"- فرستاده ویژه آمریکا برای افغانستان و پاکستان،
"جاوید لودین"- معین سیاسی وزارت امور خارجه افغانستان و "جلیل عباس
گیلانی"- قائم مقام وزارت خارجه پاکستان، از شرکت کنندگان اصلی این نشست
هستند.
بحث و مذاکره با طالبان و گسترش همکاری های سه جانبه از آجندای اصلی نشست فوق هستند.
گسترش همکاری های اقتصادی و مذاکره پیرامون وضعیت مهاجران افغان در پاکستان از جمله دیگر موارد مورد بحث در نشست اسلام آباد است.
دولت پاکستان، پیش از این اعلام کرده بود که استراتژی این کشور در قبال مهاجران افغان، به شرایط و وضعیت این کشور بستگی دارد.
این نشست، از امروز پنج شنبه ٧ ثورآغاز و تا پایان روز جمعه (فردا) ادامه می یابد.
وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه ای یکی از اهداف
سفر "مارک گروسمن" به پاکستان را تلاش برای کاستن تنش های میان اسلام آباد و
واشنگتن اعلام کرد، تنش هائی که از تابستان گذشته و در پی حمله نیروهای
آمریکائی به محل اقامت اسامه بن لادن در پاکستان که به کشته شدن رهبر
القاعده انجامید و در پی آن کشته شدن ٢٤ سرباز پاکستانی در نوامبر گذشته بر
اثر بمباران نیروهای ناتو در افغانستان شدت گرفت.
از سوی دیگر سفیر ایالات متحده آمریکا در پاکستان، با
نزدیک شدن به نخستین سالروز کشته شدن اسامه بن لادن، ازتمامی کارکنان این
سفارت خواسته است تا از روز 27 آوریل تا 5 ماه می، از رفتن به مراکز خرید و
رستوران های اسلام آباد خودداری کنند.
سفیر ایالات متحده آمریکا با انتشار بیانیه ای در
پایگاه اینترنتی خود، از تمامی شهروندان آمریکائی مقیم پاکستان نیزخواسته
است تا به دلایل امنیتی، به این هشدارها توجه نمایند.
***
نیک محمد کابلی، روزنامه نگار و کارشناس نظامی در کابل، در گفتگو با رادیوی بین المللی فرانسه،
گفت : که برای برگزاری این نشست، پیش زمینه هائی در نظر گرفته شده است، از
جمله مصاحبه کمیته امنیتی پارلمان افغانستان است که به نیروهای ناتو و
ایالات متحده آمریکا اجازه می دهد که پس از دوباره اکمالات خود را پس از یک
دوران طولانی توقف از طریق پاکستان ادامه دهند.
بررسی پرونده قتل برهان الدین ربانی- رئیس شورای عالی
صلح نیز از دیگر موضوعات مورد بحت در نشست یاد شده است که از سوی افغانستان
درخواست شده است.
باوجودی که برخی کارشناسان بر این باورند که در قبال
برقراری صلح در افغانستان نمی توان به پاکستان اعتماد کرد، آقای کابلی
معتقد است شاید در مورد موضوعات راهبردی و استراتژیک نتوان به پاکستان
اعتماد کرد اما این موضوع نمی تواند سبب شود تا در موارد کوتاه مدت دو کشور
ایالات متحده آمریکا و افغانستان نتوانند به پاکستان اعتماد کنند.
این تحلیلگر مسائل افغانستان خوش بینی چندانی به آینده
این نشست چند جانبه ندارد چراکه (به گفته او) در طول سال های گذشته شاهد
چنین نشست هائی بوده ایم که با موفقیت روبرو نبوده اند و شاید بتوان
اینگونه نتیجه گرفت که این نشست از یک سو تلف کردن وقت و از سوی دیگر بهره
برداری پاکستان به سود منافع خود باشد.
