۱۳۸۹ اردیبهشت ۴, شنبه

درخواست 10 تن از شاعران و نویسندگان برجسته ایرانی برای آزادی مسعود باستانی

خبرگزاری هرانا - مسعود باستانی نویسنده و روزنامه نگار زندانی را آزاد کنید.

آه اگر آزادی سرودی می خواند
کوچک
همچون گلوگاه پرنده ای
هیچ کجا دیواری فروریخته بر جای نمی ماند

درحالی که انتظار می رفت با نزدیک شدن به ایام نوروز از حجم فشار بر زندانیان سیاسی و خانواده های شان کاسته شود و تمامی آنان به آغوش جامعه و خانواده خویش بازگردانده شوند این گونه نشد و این آزادی ها مشمول تمامی افرادی که به دلایل سیاسی و عقیدتی بازداشت شده اند نگشت.
عدم آزادی و استفاده از حق قانونی مرخصی برای زندانیان سیاسی در حالیست که با توجه به نزدیکی به عید باستانی ایرانیان این انتظار به حق می رفت که با قرار گرفتن این افراد در کنار خانواده هایشان درزمان تحویل سال اندکی ، تنها اندکی از فشارهای سنگینی که در 10 ماه گذشته متحمل شده اند کاسته شود و به نوعی ناروایی های صورت گرفته بر ایشان و خانواده هایشان جبران شود که متاسفانه این مهم صورت نپذیرفت.
در حالی که از رهایی عزیزان دیگر خوشحالیم اما نمی توانیم ناخشنودی خود را از عدم آزادی سایر روزنامه نگاران و فعالان سیاسی، خصوصا مسعود باستانی روزنامه نگار و نویسنده ای که در طول سال های فعالیت خود خدمات زیادی را به ادبیات و فرهنگ این مرز و بوم انجام داده است ابراز ننماییم.
ادامه بازداشت مسعود باستانی در حالیست که مسئولان بدون اعلام هیچ گونه توجیه قانونی او را در ماه های پایانی سال از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج که محل نگهداری زندانیان خطرناک است منتقل کرده اند و در حال حاضر نگرانی های زیادی بابت سلامت این روزنامه نگار و نویسنده وجود دارد.
ما امضا کنندگان این نامه خواستار آزادی این روزنامه نگار در بند و سایر افرادی که به دلایل سیاسی در زندان گرفتار شده اند هستیم و از مسئولان می خواهیم با احترام به قانون به بازداشت غیرقانونی مسعود باستانی پایان دهند.
سیمین بهبهانی، علی اشرف درویشیان، محمد شمس لنگرودی، حافظ موسوی، بابک احمدی، سید علی صالحی، پوران فرخزاد، شهلا لاهیجی، شهاب مقربین و منیرو روانی پور

نامه مادر کاوه کرمانشاهی خطاب به فرزند دربندش

خبرگزاری هرانا- فرنگیس داوودی، مادر کاوه قاسمی کرمانشاهی دلنوشته ای برای فرزند دربند خود نگاشته که درمی آید:
کاوه عزیزتر از جانم،
مهربانِ مادر، امروز نزدیک ۸۰ روز است که در بازداشت هستی و خدا می‌داند که این روزها و شب ها چگونه بر من گذشته است. بارها تولدت را به یاد آورده‌ام. با آن مشکل مادرزادی در دهان کوچک ِ زیبایت. یک هفته از تولدت نگذشته بود، من دردهای خود را فراموش کرده، تو را در آغوشم از بیمارستانی به بیمارستان دیگر می‌بردم. تو یک کودک زبان بسته بودی و من مسوول زندگی و به دنیا آوردن تو بودم.خدا می‌داند چقدر خودم را سرزنش می کردم. بعد از سه ماه و عمل‌های پی در پی، کم کم تو جان گرفتی و بزرگ شدی و حال که این نامه را برایت می نویسم ۸۰ روز است که در بند هستی و من هرلحظه‌ی این هشتاد روز را در نگرانی بوده‌ام. نگران خوراک تو که هر غذایی را نمی‌توانستی بخوری و نگرانِ خوابِ تو که جایت راحت باشد و نگران نفس کشیدنت در آن اتاقک انفرادی…
پسرم، تو تنها فرزند من و احساس قبلم و قدرت پاهای خسته‌ام هستی. تو تنها دلخوشی‌ام برای زنده بودن و ادامه‌ی زندگی هستی. خدا می‌داند که این روزهای بدون تو چطور گذشته است. هر شب پناه می‌برم به کتاب‌های قانونت بلکه دلیلی بیابم برای این نبودنت. و هر شب تنها بی‌گناهی‌ات است که بیشتر و بیشتر آشکار می‌شود.
هنوز اتهام تو مشخص نیست و هیچکس به من پاسخی نمی‌دهد. مدرسه و شاگردان را رها کرده و هر صبح به دادسرا می روم و سپس اطلاعات. شاید خبر کوچکی از تو بگیرم. افسوس و صد افسوس که هیچکس احساس مادرانه‌ی مرا درک نمی‌کند. در آخرین ملاقاتی که دیدمت، دست‌هایت یخ کرده و صدایت می‌لرزید.
چه بر تو می‌گذرد پسرم؟ آیا تاب مقاومتی برایت مانده؟ هر شب برایت دعای صبر می‌خوانم و از خدا می‌خواهم به تو آرامشی دهد که بتوانی این روزها را تحمل کنی.  عزیزم، دیگر چشمی نمانده برای گریه کردن و پایی نیست برای به خانه رفتن. دیدن جای خالی‌ات دیگر فراتر از تحمل دلِ شکسته‌ی من است. تمام یادگاری‌هایت را برده‌اند و تنها قاب عکسی برایم باقی مانده است.  تنها با آرزوی دوباره در آغوش گرفتن توست که نفس می‌کشم. کاری نیست که برایت انجام دهم جز دعا کردن و دعا کردن و دعا کردن و اشک‌هایی که بدرقه‌ی راهت کرده‌ام. امیدوارم بتوانی این روزهای سخت را بگذرانی تا بی‌گناهیت ثابت شود و پیش ما برگردی.
با مهر
مادرت- فرنگیس داوودی فر – ۲ اردیبهشت ۸۹

هرانا؛ اعتصاب غذای رسول بداقی در آستانه ی روز معلم

خبرگزاری هرانا - رسول بداقي، از اعضای سابق مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران و عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان ایران، در روزهاي يازدهم و دوازدهم ارديبهشت ماه، اعتصاب غذا خواهد نمود.
بنا به اطلاع گرارشگران هرانا، رسول بداقی، که از اوایل شهریور ماه سال گذشته تاکنون در زندان اوین به سر می برد، در اعتراض به شرایط بد كيفي و كمي آموزش و پرورش، در روزهاي ياد شده، دست به اعتصاب غذا خواهد زد. پیش تر و در فروردین ماه سال جاری نیز، آقای بداقی در اعتراض به شرايط بد زندان، بلاتكليفي چند ماهه و پاسخ گو نبودن مسئولان، به مدت دو هفته، دست به روزه سياسي زد.
شایان ذکر است که از "دوازدهم اردیبهشت ماه" در ایران به عنوان "روز بزرگ داشت مقام معلم" یاد می شود و رسول بداقی، معلم در بندی است که با اعتصاب غذای خود در زندان، این روز را گرامی می دارد.

پیروزی جامعه حقوق بشر به وادارکردن ایران برای پس گرفتن نامزدی خود برای عضویت در شورای حقوق بشر

کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز اعلام کرد که پس گرفتن نامزدی ایران برای عضویت در شورای حقوق بشر، که با صدای بلند با مخالفت پیشگامان  جامعه مدنی و مدافعان حقوق بشر ایرانی روبرو شده بود، برای مردم ایران یک پیروزی است .عضویت ایران در شورای حقوق بشرو مشروعیت دادن به سیاست های سرکوبگرانه و وحشیانه دولت ایران، به احتمال خیلی زیاد منجر به نقض بیشتر حقوق بشر مردم ایران می شد.
تصمیم ایران برای پس گرفتن نامزدی این کشور برای عضویت در شورای حقوق بشر امروز در جلسه هئیت نمایندگان گروه آسیا در ژنو اعلام شد. مدافعان و فعالان حقوق بشر کمپین بزرگی را در مخالفت با عضویت ایران در شورای حقوق بشرتشکیل داده بودند.
هادی قائمی؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در این مورد گفت:”این یک پیروزی خیلی مهمی است هم  برای مدافعان حقوق بشر ایران که در سال گذشته بسیار آسیب دیده اند و هم کسانی که مخالف عضویت ایران در شورای حقوق بشر بودند.” هادی قائمی تاکید کرد که “ما معتقدیم که شورای حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل برای وادار کردن ایران به رعایت الزامات و تعهدات بین المللی خود در شرایطی که ایران خارج از شورای حقوق بشر باشد، بهتر می توانند عمل کنند.”
دولت ایران علیرغم سابقه بخوبی مستند شده نقض گسترده و نظام مند  نقض حقوق بشر بویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری در یکسال گذشته در ایران، خود را نامزد عضویت در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد کرده بود.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد می خواهد که در نشست آینده خود در ماه ژوئن ۲۰۱۰ میلادی، دولت ایران را بخاطر بحران جدی کشور در حوزه حقوق بشر، وادار به پاسخگویی کند و سازو کارهای تحقیق و تفحص  را در مورد حوادث پس از انتخابات بجریان بیندازد.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران بر این باور است که پس گرفته شدن نامزدی ایران توسط دولت بازتاب این موضوع است که دولت ایران متوجه شد که نه تنها در مجمع عمومی سازمان ملل رای کافی برای عضویت در شورای حقوق بشر نخواهد آورد بلکه این نامزدی عضویت، فرصتی برای جامعه بین المللی فراهم می کند تا وضعیت اسفبار حقوق بشر در ایران بار دیگر برجسته شود.
هادی قائمی معتقد است که “باز پس گرفته شدن نامزدی عضویت در شورای حقوق بشر یک اعتراف ضمنی به بدی وضعیت حقوق بشر در ایران است. پس شورای حقوق بشر نباید ایران را به حال خودش را رهاکند بلکه باید تلاش هایش را برای بهبود وضعیت در ایران بیشتر کند.”

دولت ایران وادار به پس گرفتن درخواست عضویت خود در شورای حقوق بشر شد

خبرگزاری هرانا - در پی فشارهای جامعه ی حقوق بشر، دولت ایران وادار شد درخواست عضویت خود را در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد پس بگیرد.
دیپلمات های سازمان ملل متحد گزارش کرده اند که ایران به سایر هیات های آسیایی اطلاع داده که از نامزدی عضویت در شورای حقوق بشر که متشکل از 47 کشور و ناظر حقوق بشر در سراسر جهان است صرف نظر می کند.
در طی ماه های گذشته فعالان مدنی عموما و جامعه ی حقوق بشر ایران خصوصا، به دلیل اینکه دولت ایران را یکی از عمده ناقضان حقوق بشر برمی شمرند، خواهان عدم عضویت ایران در این شورا بودند.
شواهد حاکی از آن است که  علت تغییر نظر دولت ایران، عدم توانایی در اخذ حداقل رای لازم برای عضویت در این شورا می باشد.
شایان ذکر است که با کناره گیری ایران تنها چهار کشور مالدیو، مالزی، قطر و تایلند برای کسب چهار کرسی قاره آسیا در شورای حقوق بشر باقی می مانند و بر همین اساس رقابتی بین ایشان در کار نخواهد بود.