عکس و گزارش از صبا واصفی
کمیته گزارشگران حقوق بشر - یاد دخترکان قالی‌باف در دخمه‌های تاریک و بی‌نور، آنجا که موله می‌زنند زندگی را با مرگ خویش، همان‌جا که سرانگشتان ترد و ظریفشان از زخم سوزن، سوراخ می‌شود و می‌سوزد ، کودکانی که با بیمه غریبه‌اند و با مزد قانونی ناآشنا، آنانی که استنشاق عطر شلاله‌ی گیسوانشان در چهارراه‌های پر ازدحام، اتفاق ساده‌ای است؛ برای عابران بی‌تبسم، آنانی که پشت نیمکت‌های بی‌جان نمی‌نویسند و هرگز نمی‌بینند که «بابا نان داد» و عکس دل‌های کوچکشان را تنها در شیشه‌های بخار گرفته، می‌توان دید، گرامی باد!
همانانی که انگار رفتگر محله غم‌شان را می‌شناخت و می‌دانست، دلتنگی‌هایشان ناتمام است؛ مثل مهربانی‌شان و برای همین، تکه نان کپک زده‌اش را با آن‌ها قسمت کرد.
