۱۳۸۸ بهمن ۱۵, پنجشنبه


بازداشت یکی از مدافعان پیشگام حقوق بشر در ایران
فشار بر جامعه مدنی پیشاپیش سالگرد انقلاب در 22 بهمن
14 بهمن ماه 1388- کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز ضمن اعلام خبر بازداشت کاوه قاسمی کرمانشاهی؛ از فعالان پیشگام حقوق بشر، عضو شورای مرکزی سازمان حقوق بشر کردستان و روزنامه نگار، این بازداشت را محکوم کرد.
هادی قائمی؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در مورد کاوه گفت :"کاوه کرمانشاهی یکی ازفعالان مهم  و تحلیلگر حقوق بشر و یکی از معدود مدافعان حقوق بشری است که هنوز با شجاعت تمام به مستند سازی نقض حقوق بشر به روشی علمی می پردازد."
هادی قائمی تاکید کرد که "کاوه مرتکب هیچ جرمی نشده و بازداشت او  ظاهرایک اقدام پیشگیرانه است که مقامات در ایران برای جلوگیری از زیر دره بین بردن اقدامات احتمالی آنها علیه اعتراضاتی که بنظر می رسد در 22 بهمن به جریان خواهد افتاد، در پیش گرفته اند."  
کاوه در شهر کرمانشاه در غرب ایران بازداشت شد. بر اساس اطلاعات رسیده به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، 7 نفر از نیروهای امنیتی صبح روز 14 بهمن ماه به منزل کاوه رفته و ضمن تفتیش خانه، وسایل شخصی او، از جمله کامپیوتر و دستنوشته هایش را ضبط کردند و کاوه را نیز به مکان نامعلومی بردند. بازداشت کاوه بر اساس حکم جلبی صورت گرفت که نام دستگاه صادرکننده آن نامشخص بود. در مورد محل نگهداری کاوه، به خانواده او هیچ اطلاعاتی داده نشده است.
کاوه کرمانشاهی  25 سال دارد و دانش آموخته حقوق است. فعالیت های کاوه بعنوان مدافع حقوق بشر، بخاطر کیفیت،  دقت و توجه شخصی او به زندانیان سیاسی و خانواده های آنها، در سطح وسیعی بخوبی شناخته شده است و بسیار مورد توجه قرار می گیرد. کاوه کرمانشاهی همچنین عضو سازمان دانش آموختگان ادوار و کمپین یک میلیون امضا برای برابری است.
اجلال قوامی؛ سخنگوی سازمان حقوق بشر کردستان به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که به اعضای این سازمان فشارهای بسیار زیادی وارد می شود که سازمان حقوق بشر کردستان را منحل کنند. اجلال قوامی فقط در ماه گذشته سه بار توسط نیروهای امنیتی احضار شده و از او خواستند که این سازمان را منحل کنند. محمد صدیق کبودوند؛ از موسسان سازمان حقوق بشر کردستان از خرداد ماه 1386 تاکنون در زندان است و تنها بخاطر فعالیت های حقوق بشری خود به 10 سال و شش ماه زندان محکوم شده است.
سایر سازمان های حقوق بشر در ایران از جمله کمیته گزارشگران حقوق بشر نیز تحت فشار روز افزون مقامات دولتی و دادستانی ها هستند. طبق گزارش رسیده به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایرا ن، اعضای بازداشت شده کمیته گزارشگران حقوق بشر تحت فشار شدید برای اعتراف های اجباری به ادعاهای واهی از جمله وابستگی به سازمان مجاهدین خلق هستند که  این اتهام می تواند منجر به محاربه و اعدام بشود.
در چند هفته گذشته مدافعان شناخته شده حقوق بشر بازداشت شدند و هیچ اطلاعی در مورد آنها توسط مقامات ارائه نشده است. عمادالدین باقی؛ از موسسان انجمن دفاع از حقوق زندانیان، و همچنین هفت نفر از اعضای کمیته گزارشگران حقوق بشر؛ شیوا نظر آهاری، پریسا کاکایی، مهرداد رحیمی، کوهیار گودرزی، سعید حائری، سعید کلانکی و سعید جلالی فر از جمله این مدافعان حقوق بشر هستند.
هادی قائمی  در مورد وضعیت مدافعان حقوق بشر در ایران گفت:" جمهوری اسلامی ایران به طرز اسف باری الزامات بین المللی خود را برای حفاظت از مدافعان حقوق بشر نقض می کند و نهادهای جامعه مدنی و دولتی در سطح بین المللی باید خواستار آزادی فوری کاوه قاسمی و همه مدافعان حقوق بشری باشند که خودسرانه در ایران بازداشت شده اند."

اعدام را بس كنيد



ما مادران امروز، دختران ديروز ايران ايم كه در روزها و ماه هاي انقلاب 57 فعالانه شركت داشتيم. آيا سزاوار است كه پس از گذشت سي و يك سال از انقلاب، همچنان شاهد اعدام فرزندان خود باشيم؟ اين سوال همه ما مادران ايراني است.
 ما مادران عزادار كه به صورت خودجوش در طول 7ماه گذشته شنبه ها در پارك لاله و ساير پارك ها و اماكن عمومي ديگر با حضور فعال خود كشتارها و بازداشت ها را محكوم كرده و خواستار پايان بخشيدن به اين اعمال غير انساني و غير قانوني بوده ايم، امروز با اعدام فرزندان خود روبرو هستيم.
آيا سزاوار است ما مادران در همه عرصه هاي تاريخي شاهد فنا شدن فرزندان خود باشيم؟
چه كساني ما مادران را محكوم به اين مرگ تدريجي كرده است كه هميشه در سوگ عزيزان خود بنشينيم؟
مگر خواست فرزندان ما در طول سي و يك سال گذشته چه بوده است؟
آيا مشاركت فرزندان ما در انتخابات بايستي به بازداشت، شكنجه، تجاوز، كشتار و اعدام شان منجر شود؟
ما مادران عزادار ايراني، كليه اعمال غير انساني و غير قانوني  فوق را محكوم مي كنيم و هشدار مي دهيم اگر مسئولان به خواست مادران ايران زمين توجه نكنند و همچنان به اين اعمال خشونت بار ادامه دهند، با اقدامات اعتراضي گسترده تري روبرو خواهند شد.
ما مادران عزادار ضمن تكرار خواسته هاي خود، "آزادي زندانيان عقيدتي" و "محاكمه آمران و عاملان كشتار فرزندانمان"، از تمام مردم ايران و جهان مي خواهيم كه از جوانان ما به صورت گسترده حمايت و از انجام اين چنين اعمال بيرحمانه به هر طريق ممكن جلوگيري كنند.
 زندگي ما به حيات فرزندانمان بستگي دارد. نگذاريم فجايع تاريخي دهه 60 دوباره تكرار شود.
مادران عزادار
 13 بهمن 1388