۱۳۸۹ فروردین ۱۴, شنبه

شادی صدر برنده ی جایزه ی «پروانه ی طلایی» شد


پنجهزار یورو جایزه ی نقدی به گروه یا شخصی اهدا خواهد شد که پروژه ای را برای مستند کردن خاطرات زنان از آزارها و سرکوب و زندان در سالهای ۵۷-۶۷ پیشنهاد کند

اخبار روز: شادی صدر، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان در ایران، برنده ی جایزه ی جهانی «پروانه ی طلایی» شد. خانم صدر در متنی در سایت شخصی خود در مورد برنده شدن این جایزه چنین نوشته است:

جایزه پروانه طلایی؛ تقدیم به خاطره رنج زنان
دیشب که خسته و خرد و خاکشیر رسیدم خانه، دیدم روی موبایلم که طبق معمول جا گذاشته بودم صد تا پیام و میس کال (راستی فارسی اش چی می شه؟) هست. ای میلم را که باز کردم، معنی آن همه تماس بی پاسخ را فهمیدم: در مراسم اختتامیه جشنواره فیلمهای حقوق بشری عفو بین الملل، هیات داوران این جشنواره، جایزه پروانه طلایی را به دلیل امیدبخش ترین و با ابهت ترین فعالیت، که در فیلم “زنان در کفن” به نمایش گذاشته شده بود، به من اعطا کرده است. کاندیداهای دیگر، سومالی مام، از کامبوج و ربیعا خدیر، از الجزایر بودند که نه از باب تعارف، که از ته دل می گویم، هر دوی آنها بیش از من مستحق دریافت این جایزه بودند. سومالی مام، فمینیست کامبوجی، زندگی چندین دختر خردسال را از چنگ قاچاقچیان تجارت سکس و پورنوگرافی و فحشا نجات داده است و ربیعا خدیر، مادر فعال سیاسی که سالهاست ناپدید شده، جنبش مادران و دادخواهی را در الجزایر رهبری کرده است. با هر دوی اینها، هفته پیش آشنا شدم، وقتی در دو روز از جشنواره شرکت کرده بودم. اما متاسفانه در مراسم اختتامیه نبودم و اصلا فکرش را هم نمی کردم که این جایزه را به من بدهند. جایزه ای که نه به من، که باید به تک تک فعالان کمپین قانون بی سنگسار، چه آنهایی که زندگی، فعالیتها وتصویرشان در فیلم نمایش داده می شود، به خصوص محبوبه عباسقلی زاده، آسیه امینی و اعضای شبکه وکلای داوطلب و چه آنهایی که به هر دلیل، در آن فیلم نیستند داده می شد. در واقع جایزه باید به “کمپین قانون بی سنگسار” داده می شد که من تنها جزیی از آن بودم. افتخار این جایزه، از آن این کمپین است و اگر روزی، موزه جنبش زنان درست شود، جایزه باید به بخش مربوط به کمپین قانون بی سنگسار منتقل شود.

اما 5000 یورو، وجه نقدی این جایزه را می خواهم تقدیم کنم به “خاطره”. به باور من، ما تاریخ رنج و درد و خشونت را تکرار می کنیم، چون هیچگاه خاطراتمان، مستند نشده، بازگو نشده و درد و رنج قربانیان خشونت، به رسمیت شناخته نشده است. از این رو، می خواهم این مبلغ را تقدیم کنم به پروژه ای که بتواند درد و رنج زنان سرزمینم را در یکی از تاریک ترین دورانها از نظر نقض حقوق بشر، یعنی دهه 57-67 را مستند کند. می دانم که این مبلغ، در مقابل حجم عظیم کاری که باید صورت بگیرد بسیار ناچیز است اما می تواند شروعی باشد برای نوشتن بخشی از تاریخ ما زنان. و امیدوارم که ادای دین و احترامی باشد به همه آنهایی که آزادی، رهایی، جوانی، وطن، خانواده و دوستانشان را در سالهای 57 تا 67، از دست دادند. همه آنهایی که نسل من، هیچگاه نتوانست صدایشان را بشنود و تجربه شان را زیست کند. بنابراین، این مبلغ به گروه یا شخصی داده خواهد شد که پروژه ای را برای مستند کردن خاطرات زنان از تهدید، آزار و اذیت، سرکوب، زندان، شکنجه و تبعید در سالهای 57-67 پیشنهاد کنند.

shadisadr.wordpress.com

لینک خبر مربوط به جایزه در وب سایت جشنواره:
www.moviesthatmatterfestival.nl

گزارشگران بدون مرز: مقامات ایران مسئول جان روزنامه نگاران دربند هستند


پنجشنبه 12 فروردين 1389 ساعت 11:53 |
خبرگزاری هرانا - سازمان گزارشگران بدون مرز با صدور بیانیه‌ای، «نگرانی عمیق» خود را از شرایط بازداشت «غیرانسانی» روزنامه نگاران مخالف دولت در ایران اعلام کرد.
این بیانیه ، مقام‌های جمهوری اسلامی را مسئول سلامتی روزنامه‌نگاران بیمار دانسته و از آنها خواسته‌ است که برای نجات جان این افراد، اقدامی انجام دهند.
بر اساس این بیانیه‌ که در پایگاه اطلاع‌رسانی گزارشگران بدون مرز منتشر شده، بسیاری از روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران زندانی، پس از ماه‌ها بازداشت «خودسرانه» و نگهداری در سلول‌های انفرادی، از نظر روحی و جسمی «شدیدا آسیب دیده‌اند
این سازمان مدافع آزادی بیان، می‌گوید که برخی روزنامه‌نگاران همچون عمادالدین باقی، بدرالسادات مفیدی، مهدی محمودیان و محمدصدیق کبودوند «بیمار» هستنند و نیاز «فوری» به درمان دارند.
فاطمه کمالی احمدسرایی، همسر عمادالدین باقی پس از دیداری که در روز ۹ فرورین با همسرش داشت، گفت که آقای باقی در شب عید دچار عارضه تنفسی شده و از سوی مسئولان زندان، به بیمارستان انتقال یافته‌ است.
«بسیاری از روزنامه‌نگاران زندانی پس از ماه‌ها بازداشت خودسرانه و نگهداری در سلول‌های انفرادی از نظر روحی و جسمی شدیدا آسیب دیده‌اند»
باقی، هفتم دی ماه سال گذشته از سوی ماموران امنیتی بازداشت شد. وی در سال‌های گذشته چندین بار بازداشت شده و بیش از ۸۰ بار از سوی دادگاه و مقامات امنیتی برای بازجویی احضار شده‌ است.
خانواده بدرالسادات مفیدی، نیز پس از ملاقات با وی از وضعیت جسمی این روزنامه‌نگار ابراز نگرانی کرده‌اند.
به گفته فرزندان دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، «وی بیش از ۲۰ روز است که به دلیل ناراحتی قلبی از قرص‌های آرام بخش قوی استفاده می‌کند، صبح‌ها به سختی از خواب بیدار می‌شود و بیشتر اوقات حالت گیجی دارد
خانم مفیدی از هفتم دی ماه سال گذشته تا کنون در بند ۲۰۹ زندان اوین در بازداشت به سر می‌برد.
گزارشگران، مقام‌های جمهوری اسلامی را مسئول سلامتی روزنامه‌نگاران بیمار دانسته و از آنها خواسته‌ است که برای نجات جان این افراد، اقدامی انجام دهند
مهدی محمودیان، روزنامه‌نگاری که از بیش از هفت ماه از بازداشت وی می‌گذرد نیز به بیماری شدید تنفسی مبتلا است. وی به خانواده‌اش گفته که چندین بار در سلول خود «بیهوش» شده‌ است.
گزارشگران بدون مرز با ابراز نگرانی از وضعیت جسمانی محمدصادق کبودوند، می‌گوید که این روزنامه‌نگار زندانی بارها در زندان دچار «عارضه‌های مختلف» شده و مقامات قضایی- امنیتی با مرخصی وی موافقت نمیکنند.
آقای کبودوند، از تیر ماه سال ۱۳۸۶ در زندان است و از سوی دادگاه تجدیدنظر به ۱۱ سال حبس محکوم شده‌ است.
این بیانیه، هنگامه شهیدی، عیسی سحرخیز، نادر کریمی جونی و مجتبی لطفی را از دیگر روزنامه‌نگاران زندانی بیمار معرفی کرده و خواستار آزادی «بدون قید و شرط» روزنامه‌نگاران زندانی شده است.
در ۱۰ ماه گذشته، شمار زیادی از روزنامه‌نگاران منتقد، بازداشت و با احکام سنگین حبس و تبعید مواجه شده‌اند. گزارشگران بدون مرز، ایران را بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان معرفی کرده‌ است

هرانا؛ یک ماه بی خبری از سرنوشت مهدی خدایی

شنبه 14 فروردين 1389 ساعت 14:07 |
خبرگزاری هرانا - از سرنوشت مهدی خدایی، فعال حقوق بشر و دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه آزاد شهر ری، هیچ اطلاعی در دست نیست.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، از سرنوشت مهدی خدایی، همکار سابق مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران که در پی یورش های سازمان یافته ی 11 اسفندماه و سناریو سازی بر علیه فعالان حقوق بشر در ایران بازداشت شده است، علیرغم پیگیری مستمر خانواده هیچ گونه اطلاعی در دست نیست.
این فعال سابق دانشجویی که در زمان دستگیری در حال گذران دوران مرخصی سربازی خود بوده است اخیراً از سوی شعبه 15 دادگاه انقلاب به تحمل 4 سال حبس تعزیری محکوم شده بود، نامبرده در این پرونده حداقل 3 روز را به دلیل شکنجه و جراحات وارده در بیمارستان قمر بنی هاشم وزارت اطلاعات بستری شده بود.
لازم به ذکر است در راستای سناریوی دستگاه امنیتی برای فعالین حقوق بشری خواسته همکاران مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در طی دو ماه گذشته دست کم 41 تن در ایران بازداشت شدند.

هرانا؛ مرجان صفری همچنان در سلول انفرادی


شنبه 14 فروردين 1389 ساعت 08:46 |
خبرگزاری هرانا - مرجان صفری فعال حقوق بشر در بند همچنان در سلول انفرادی اطلاعات سپاه پاسداران نگهداری می شود.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، مرجان صفری فعال حقوق بشر که در یورش سازمان یافته به فعالین حقوق بشری در 11 اسفند ماه سال گذشته بازداشت و روانه بند 2 الف سپاه پاسداران شده است با گذشت بیش از یک ماه همچنان در سلول انفرادی نگهداری می شود.
اتهام خانم صفری از سوی دادستان تهران تحت عنوان جرایم اینترنتی اعلام شده است و نامبرده تا کنون یکبار حق ملاقات با خانواده را یافته است.
اکثر فعالین حقوق بشری بازداشت شده پس از یازدهم اسفند ماه از حق دسترسی به وکیل مستقل محروم هستند و پیگیری های خانواده بازداشت شدگان تا کنون بی نتیجه بوده است.
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران پیشتر نسبت به رفتاری های فرا قانونی با فعالین بازداشت شده طی اطلاعیه مطبوعاتی ابراز نگرانی کرده بود.

وضعیت نگران کننده خانواده ها و قربانیان سناریوی دستگاه امنیتی بر علیه فعالان حقوق بشر


پنجشنبه 12 فروردين 1389 ساعت 12:06 |
اطلاعیه مطبوعاتی - دستگیریهای گسترده / شماره چهار
دستگاه امنیتی حکومت ایران به مدیریت اطلاعات سپاه پاسداران تلاش مضاعفی برای تداوم نمایش های تلویزیونی و استفاده از فعالان حقوق بشر دربند برای پیشبرد سناریویی که در طی روزهای اخیر با عناوین پرطمطراقی در حوزه های حقوق بشر و سایبری از آن یاد کرده است؛ دارد.
این سناریو در حالی در جریان است که به غیر از تعداد انگشت شماری از بازداشت شدگان از سرنوشت قاطبه فعالان حقوق بشر دربند اطلاعی در دست نیست. اندک افرادی که امکان تماس یا ملاقات یافته اند نیز از وضعیت نامناسب جسمی و روحی برخوردار بوده اند و در تنها موردی که امکان رویت مناسب زندانی وجود داشته آثار ضرب و شتم بوسیله باتوم، چوب و شوکر در سر و بدن کاملا مشخص ارزیابی شده است.
اکثر بازداشت شدگان که بدون امکان تلفن و ملاقات و در سلول انفرادی به سر می برند، همچنان فاقد وکیل مدافع و محروم از حقوق قانونی و انسانی خود هستند و مضاف به این موضوع مفتوح بودن پرونده ها در دادسرای مستقر در زندان اوین عملا امکان دسترسی خانواده و یا وکیل به پرونده را منتفی کرده است.
مجموع اقدامات غیرقانونی نیروهای امنیتی باعث افزایش نگرانی خانواده ها و بالطبع تلاش بیشتر آنها برای پیگیری وضعیت فرزندان دربندشان شده است. خانواده ها در حالی که تلاش می کنند با استفاده از وکلا و پیگیریهای روزمره از حداقل فضای قانون برخوردار باشند مورد تهدید نیروهای امنیتی قرار گرفته اند.
نیروهای امنیتی در چند مورد زندانی را به پای تلفن آورده و از او خواسته اند از خانواده خود بخواهد وکیلی برای او نگیرند. این فشارها بعضا در حدی بوده که زندانی تحت فشار برای منصرف کردن خانواده از پیگیری وضعیت خود به رفتار و گفتار غیرمعمول روی آورده است. هم چنین با دیکته کردن گفتار به زندانیانی که امکان تماس تلفنی داشته اند از آنان خواسته شده که حتی علیرغم وجود مشکل در تکلم و گفتار، فقط به خانواده خود از خوب بودن محل نگهداری و بدون مشکل بودن خود بگویند.
در مواردی نیروهای امنیتی با تماس مستقیم با چند تن از خانواده های بازداشت شدگان، خواهان عدم پیگیری پرونده و سکوت خبری در مورد ایشان شده اند. این نیروها بی هیچ واهمه ای به تهدید خانواده ها مبنی بر بازداشت سایر اعضای خانواده پرداخته اند. همینطور برای برخی از همکاران فعال مجموعه، خاصه در فضای نت، از سوی نهادهای وابسته به سپاه پاسداران ایمیل های رسمی برای پایان دادن به فعالیتشان ارسال شده که در آن بی محابا به تهدید خانواده های افراد فعال پرداخته شده است.
تهدیدات نیروهای امنیتی و اقدامات بی محابا و غیرانسانی آنان در حدی است که اطلاع رسانی و پیگیری وضعیت فعالان حقوق بشر دربند که طی آخرین اطلاعیه مجموعه بالغ بر ۴۱ تن اعلام شده بودند را با محدودیت و مشکلات جدی روبه رو ساخته است.
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران با اعلام اطلاعات موثقی که از اقدامات جاری در بند ۲ الف سپاه پاسداران در زندان اوین برای تهیه یک مستند چند قسمتی با استفاده از فعالان حقوق بشر دربند با موضوع وابسته بودن اندیشه و فعالیت مدافعان حقوق بشر در سطح کلان دارد شرح آن را به اطلاعیه های آتی موکول می کند.
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، طی این اطلاعیه، مجدداْ هشدار می دهد که این سناریو همانطور که از این مجموعه آغاز نشد در سطح این تشکل هم باقی نخواهد ماند و عملا کلیت جامعه مدنی را نشانه گرفته است، از این رو حمایت و حضور کلیه مدافعان حقوق انسانی و دفاع از دهها فعال حقوق بشر قربانی در این سناریو امری است ضروری و اجتناب ناپذیر.
دبیرخانه مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
۱۲ فروردین ماه ۱۳۸۹

ابراز نگرانی از وضعیت سلامتی عیسی سحر خیز


جمعه 13 فروردين 1389 ساعت 05:40 |
وضعیت جسمانی عیسی سحرخیز، از روزنامه نگار در پی اعتصاب غذا در روزهای آغاز سال نو رو به وخامت گذاشته است. مهدی سحرخیز فرزندوی درگفت وگو با کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که او طی ماه های گذشته ۲۰ کیلوگرم وزن کم کرده است و زندان انفرادی و شرایط زندان سلامت وی را به صورت جدی تهدید می کند. این درحالی است که پس از هشت ماه بازداشت وی وضعیت حقوقی پرونده ی این روزنامه نگار همچنان بلاتکلیف باقی مانده است پیگیری های وکیل مدافع و نیزخانواده وی نیز در این زمینه بی نتیجه باقی مانده است.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران با ابراز نگرانی از وضعیت سلامتی عیسی سحرخیز، حضور وی در زندان و ادامه شرایط را برخلاف قانون می داند و بلاتکلیفی وبی توجهی پزشکی در زندان را تنها حربه ای برای اعمال فشار جسمی و روانی بر وی می داند. او از مراحل دادرسی عادلانه به دور بوده است و وکیل وی پس از ۹ هنوز نمی داند وی به دلیل چه فعالیت غیرقانونی باید چنین شرایط دشواری را تحمل کند.
مهدی سحرخیز به کمپین گفت که اعتصاب غذای پدرش نگرانی زیادی را برای خانواده وی ایجاد کرده است. او در ارتباط با اتهامات پدرش سحرخیز به کمپین گفت: «ایشان در حدود ۲۷۵ روز است که در زندان به سر می برند. از روز چهارم جولای که بازداشت شده اند هیچ گونه مرخصی نداشته اند. می شود گفت که هیچ گونه ای پرونده ای تشکیل نشده و هیچ اتهامی وارد نشده است. البته یک سری اتهاماتی را وارد می کنند که درست نیستند. این اتهامی هست که به هر کسی گفته اند و هیچ گونه رسیدگی به وضع ایشان نشده است. در مورد وضعیت عمومی ایشان از وقتی که به زندان رفته اند ۲۰ کیلو وزن کم کرده اند. از نظر روحی البته وضعیت خوبی دارند.»
مهدی سحرخیز با اشاره به ۵ روز اعتصاب غذای پدرش اظهار داشت: “برای عید به مدت ۵ روز اعتصاب غذا کردند. همین باعث شد که روز اول عید زمانی که برای نماز بیدار می شوند دچار افت فشار خون شده و به زمین بخورند. وقتی به درمانگاه منتقل شدند گفته شد که مورد خطرناکی بوده است و باید به این افت فشار رسیدگی شود. مادرم که در عید با ایشان ملاقات داشتند گفتند که از نظر جسمانی بسیار ضعیف شده اند.»
او با اشاره به نتیجه نگرفتن از پیگیری های خود و وکیل عیسی سحرخیز در خصوص وضعیت حقوقی این روزنامه نگار زندانی به کمپین گفت: «از نظر حقوقی خیلی وقت است که ما در حال پیگیری هستیم. خود ایشان درخواست مرخصی کرده اند اما هیچ جوابی به ایشان نداده اند و نگفته اند که چه کار می خواهند بکنند. ما هم همچنان منتظریم چون ایشان را بی دلیل نگه داشته اند. با وکیل ایشان هم که صحبت کرده ایم می گویند که ایشان هم مثل ما منتظر هستند که ببینند چه می شود. ایشان بازجویی ندارند و بلاتکلیف نگه داشته اند و اتهام براندازی را به همه زده اند و مورد خاصی نیست. اما به درخواست مرخصی ایشان هم هیچ جوابی داده نشده و این باعث نگرانی است. یک مدت ایشان را به انفرادی بردند. بعد از ۷۰ روز به بند دیگری منتقل شدند ولی باز هم او را به انفرادی بردند. اما چندوقتی هست که ایشان را به بند ۳۵۰ منتقل کرده اند. ملاقات ها بستگی به هفته و روز و برنامه هایی که هست دارد. ملاقات بوده اما بسیار سخت و کوتاه و تلفن هم گاهی می زنند. ملاقات بستگی به شرایط بیرون و این که در انفرادی هستند یا نه دارد. پیگیری ها در مورد این که هر هفته امکان ملاقات داشته باشند هنوز به نتیجه ای نرسیده است.»

بازداشت گسترده آذربایجانیها در همایش دفاع از دریاچه ارومیه


خبرگزاری هرانا - ماموران امنیتی روز جمعه ۱۳ فروردین ماه، همزمان با روز طبیعت، با حمله به فعالین آذربایجانی طرفدار محیط زیست در اطراف پل میانگذر شهید کلانتری دریاچه ارومیه ضمن ضرب و شتم خانواده ها عده زیادی را بازداشت کردند.
ماموران امنیتی با ایجاد پستهای ایست و بازرسی در شعاع ۵۰ کیلومتری مسیرهای منتهی به پل میانگذر دریاچه ارومیه مانع از تردد وسایط نقلیه به سمت دریاچه ارومیه شده و مسافران چندین اتوبوس و مینی بوس که عازم این دریاچه بودند در ایلخچی و سلماس بازداشت شده اند.


به گزارش ساوالان سسی،  بیش از صد تن از شهروندان آذربایجانی در اطرف دریاچه ارومیه و مسیرهای منتهی به این دریاچه بازداشت شده اند که از این میان می توان به بازداشت یاور جمالی، مرتضی عوض پور، محمد تاجدهی، منصور سیفی، ارسلان زارعی، حمید والایی، احمد والایی، حسین نصیری، عسگر صدوقی، محمد رضایی،علی باغبانی، یعقوب رمضانی، یعقوب جوانی، رهبر اسماعیلی، رشید بازباز، جاوید نظمی، احمد قلی پور، احسان رمضانی، عسگر فروتنی، هادی خدابنده، جلیل بوداقی، صدیقی(راننده مینی بوس) و محمد محمدلو اشاره کرد اما از اسامی بقیه بازداشت شدگان اطلاعی در دست نیست.
بازداشت و ضرب و شتم آذربایجانیها پس از آن روی می دهد که فعالین مدنی آذربایجانی طی فراخوانی مردم را به برگزاری مراسم سیزده بدر بر روی پل میانگذر دریاچه ارومیه و اعتراض به سیاستهای حکومت ایران در خشکاندن این دریاچه دعوت کرده بودند.
ماموران ضمن پرتاب گاز اشک آور و حمله به خانواده هایی که جهت برگزاری مراسم سیزده بدر و حمایت از دریاچه ارومیه خود را به کنار پل شهید کلانتری رسانده بودند آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده و مانع از تردد مردم روی این پل شدند. مامورین همچنین اقدام به صدور برگ جریمه ۲۰ هزار تومانی برای خودروهایی که از مسیرهای فرعی برای شرکت در این مراسم خود را به کنار پل رسانده بودند نمودند.
مراسم حمایت از دریاچه ارومیه با شرکت حدود ده هزار تن از مردم آذربایجان در روز ۱۳ فروردین که به نام روز طبیعت معروف است برگزار می شود.خانواده های شرکت کنندگان در این مراسم از شهرهای مختلف آذربایجان بطریهایی پر از آب را برای کمک به دریاچه ارومیه همراه خود آورده و با خالی کردن آب بطریها در دریاچه اعتراض نمادین خود را به سیاستهای حکومت ایران در خشکاندن دریاچه ارومیه به نمایش گذاشتند. مدافعان آذربایجانی محیط زیست همچنین با در دست داشتن پارچه نوشته هایی به زبان ترکی آذربایجانی، شعارهای «تورک دیلینده مدرسه» و «یاشاسین آذربایجان» سردادند.
به عقیده برخی کارشناسان مشکل خشک شدن دریاچه ارومیه با سرمایه گذاری اندک دولت حل می شود اما نگاه امنیتی حکومت ایران به مناطق اتنیکهای غیر فارس در ایران و تلاشهای عمدی حکومت در تخریب و از بین بردن محیط زیست این مناطق باعث اعتراضات گسترده ای در میان آذربایجانیها شده است
.