اعتراض نهادهای کارگری به اعدام افغانی ها در ایران
اخبار روز: گروهی از نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران، در خارج از کشور, با انتشار اطلاعیه ای اعدام افغانی های ساکن ایران را محکوم کرده و خواهان پیوند بیشتر بین مبارزات مردم در افغانستان و ایران شده اند. در این اطلاعیه آمده است:
رژیم جمهوری اسلامی سرمایه و دولت نظامی اش، امسال درآستانه اول ماه مه حملات ضد انسانی و ضد کارگری خود را بر علیه کارگران و مهاجرین افغانی افزایش داد. تا کنون برطبق اخباری رسیده، ۴۵ نفر از این زحمت کشان را به نام "قاچاقچی و متجاوز..." اعدام کرده است. رژیم جمهوری اسلامی ایران و دولت افغانستان اعدام ۶ تن از اینان را تأیید کرده اند. اما برطبق گفته‍ی رئیس مجلس افغانستان که هیئتی را برای بررسی این قضیه به تهران گسیل داشته بود، ده ها نفر تا کنون اعدام شده و سه هزار نفر نیز به اعدام محکوم شده اند. این احکام در شرایطی صادر می شوند که زندانیان از داشتن وکیل بی بهره هستند. جنایت کاران رژیم جمهوری اسلامی مانند همیشه درموقع تحویل جنازه ها به افغانستان اندام های درونی زندانیان مانند قلب، کلیه و جگر را در آورده و سپس پیکر آنان را در مقابل دریافت وجهی تحویل افغانستان داده اند.
به باور ما رژیم با دو هدف دست به چنین جنایاتی می زند: اول این که در میان زحمت کشان افغانی که بی حقوق ترین و محروم ترین کارگران در ایران هستند، تولید رعب و وحشت نماید و از پیوستن آنان به جنبش اعتراضی عمومی کارگران جلوگیری نماید. در سال ۱٣٨٨ در یورش مأموران رژیم به تجمع کارگر در اول ماه مه، چند نفر از این کارگران افغانی دست گیر شدند. دوم این که کارگران ایران را با تبلیغاتی چون قاچاقچی، قاتل و تجاوزگر در مورد مهاجرین افغانی بدبین نماید.
اما کارگران ایران، در بیانیه "شورای برگزاری مراسم های اول ماه مه ۱٣٨۹" و در "قطع نامه ۱۰ تشکل به مناسبت اول ماه مه"، با اعلام پشتیبانی ازهم طبقه ای های خویش به عنوان شهروندان متساوی الحقوق جواب رژیم را دادند.
از جانب کارگران و زحمت کشان و مردم افغانستان هم خیابان های کابل، مزار شریف و جلال آباد در مقابل سفارت خانه و کنسولگری های رژیم ضدکارگر و ضدزن جمهوری اسلامی، شعارهای "مرگ بر جمهوری اسلامی"، "مرگ بر دیکتاتور" سر دادند و تصاویر کاریکاتوری "خامنه¬ای" و" احمدی¬نژاد" را سوزاندند. این نشانه های اولیه شکل گرفتن یک همبستگی کارگری منطقه ای می باشد که باید ارج گذاشت و در تعمیق و گسترش آن کوشش نمود.
عالی ترین نشانه‍ی این همبستگی، که در شرایط کنونی جهان، نقطه‍ی عطفی در اعتلای همبستگی بین المللی به شمار می آید، تظاهرات گسترده‍ی زنان و مردان افغانی در چند شهر افغانستان در محکوم کردن اعدام های اخیر (۵ تن از زندانیان سیاسی) در ایران و اعلام هم دردی با خانواده های قربانیان و هم بستگی با مردم ایران بود. شعارهای: "ما همه فرزاد کمانگریم"، "نه به اعدام، چه در کابل، چه تهران" و اظهارات زنان پوشیده در برقع که: "ما از انسان و انسانیت دفاع می کنیم در سراسر جهان، بدون هیچ مرز و دیواری" و "اعدام یعنی جنایت، فرق نمی کند که به دست طالبان صورت گیرد، یا دولت افغان و یا ایران..." نشان از درک ضرورت پیوند و هم بستگی هرچه بیش تر کارگران و مردم منطقه علیه نظام های ارتجاعی حاکم است. چنین حماسه ای نشان از آن دارد که دوران سیاه حاکمیتِ این چنین نظام هایی در حال سرآمدن است و کارگران و مردم منطقه با مبارزات هم سو و تحکیم و گسترش هم بستگی ها، سرنوشت خود را به دست خواهند گرفت و بساط این حکومت ها را برخواهند چید.
در پایان این بیانیه، نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران - خارج کشور، ضمن محکوم نمودن اعدام کارگران افغانی و اعلام هم¬بستگی کارگری خویش، همه را به یک مبارزه همه جانبه برای لغو احکام جاری اعدام - از جمله ٣ هزار زحمت کش افغانی که در معرض خطر اعدام هستند- و نیز علیه اعدام، فرا خوانده اند.
این بیانیه را کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا، کمیته دفاع از کارگران ایران – نروژ، همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه، کانون همبستگی با کارگران ایران – فرانکفورت و حومه، کانون همبستگی با جنبش کارگری ایران – هانوفر، کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد، کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ، انجمن کارگری جمال چراغ ویسی، شبکه همبستگی کارگری، اتحاد چپ ایرانیان واشنگتن و کمیته حمایت از کارگران ایران تورنتو کانادا امضا کرده اند.
رژیم جمهوری اسلامی سرمایه و دولت نظامی اش، امسال درآستانه اول ماه مه حملات ضد انسانی و ضد کارگری خود را بر علیه کارگران و مهاجرین افغانی افزایش داد. تا کنون برطبق اخباری رسیده، ۴۵ نفر از این زحمت کشان را به نام "قاچاقچی و متجاوز..." اعدام کرده است. رژیم جمهوری اسلامی ایران و دولت افغانستان اعدام ۶ تن از اینان را تأیید کرده اند. اما برطبق گفته‍ی رئیس مجلس افغانستان که هیئتی را برای بررسی این قضیه به تهران گسیل داشته بود، ده ها نفر تا کنون اعدام شده و سه هزار نفر نیز به اعدام محکوم شده اند. این احکام در شرایطی صادر می شوند که زندانیان از داشتن وکیل بی بهره هستند. جنایت کاران رژیم جمهوری اسلامی مانند همیشه درموقع تحویل جنازه ها به افغانستان اندام های درونی زندانیان مانند قلب، کلیه و جگر را در آورده و سپس پیکر آنان را در مقابل دریافت وجهی تحویل افغانستان داده اند.
به باور ما رژیم با دو هدف دست به چنین جنایاتی می زند: اول این که در میان زحمت کشان افغانی که بی حقوق ترین و محروم ترین کارگران در ایران هستند، تولید رعب و وحشت نماید و از پیوستن آنان به جنبش اعتراضی عمومی کارگران جلوگیری نماید. در سال ۱٣٨٨ در یورش مأموران رژیم به تجمع کارگر در اول ماه مه، چند نفر از این کارگران افغانی دست گیر شدند. دوم این که کارگران ایران را با تبلیغاتی چون قاچاقچی، قاتل و تجاوزگر در مورد مهاجرین افغانی بدبین نماید.
اما کارگران ایران، در بیانیه "شورای برگزاری مراسم های اول ماه مه ۱٣٨۹" و در "قطع نامه ۱۰ تشکل به مناسبت اول ماه مه"، با اعلام پشتیبانی ازهم طبقه ای های خویش به عنوان شهروندان متساوی الحقوق جواب رژیم را دادند.
از جانب کارگران و زحمت کشان و مردم افغانستان هم خیابان های کابل، مزار شریف و جلال آباد در مقابل سفارت خانه و کنسولگری های رژیم ضدکارگر و ضدزن جمهوری اسلامی، شعارهای "مرگ بر جمهوری اسلامی"، "مرگ بر دیکتاتور" سر دادند و تصاویر کاریکاتوری "خامنه¬ای" و" احمدی¬نژاد" را سوزاندند. این نشانه های اولیه شکل گرفتن یک همبستگی کارگری منطقه ای می باشد که باید ارج گذاشت و در تعمیق و گسترش آن کوشش نمود.
عالی ترین نشانه‍ی این همبستگی، که در شرایط کنونی جهان، نقطه‍ی عطفی در اعتلای همبستگی بین المللی به شمار می آید، تظاهرات گسترده‍ی زنان و مردان افغانی در چند شهر افغانستان در محکوم کردن اعدام های اخیر (۵ تن از زندانیان سیاسی) در ایران و اعلام هم دردی با خانواده های قربانیان و هم بستگی با مردم ایران بود. شعارهای: "ما همه فرزاد کمانگریم"، "نه به اعدام، چه در کابل، چه تهران" و اظهارات زنان پوشیده در برقع که: "ما از انسان و انسانیت دفاع می کنیم در سراسر جهان، بدون هیچ مرز و دیواری" و "اعدام یعنی جنایت، فرق نمی کند که به دست طالبان صورت گیرد، یا دولت افغان و یا ایران..." نشان از درک ضرورت پیوند و هم بستگی هرچه بیش تر کارگران و مردم منطقه علیه نظام های ارتجاعی حاکم است. چنین حماسه ای نشان از آن دارد که دوران سیاه حاکمیتِ این چنین نظام هایی در حال سرآمدن است و کارگران و مردم منطقه با مبارزات هم سو و تحکیم و گسترش هم بستگی ها، سرنوشت خود را به دست خواهند گرفت و بساط این حکومت ها را برخواهند چید.
در پایان این بیانیه، نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران - خارج کشور، ضمن محکوم نمودن اعدام کارگران افغانی و اعلام هم¬بستگی کارگری خویش، همه را به یک مبارزه همه جانبه برای لغو احکام جاری اعدام - از جمله ٣ هزار زحمت کش افغانی که در معرض خطر اعدام هستند- و نیز علیه اعدام، فرا خوانده اند.
این بیانیه را کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا، کمیته دفاع از کارگران ایران – نروژ، همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه، کانون همبستگی با کارگران ایران – فرانکفورت و حومه، کانون همبستگی با جنبش کارگری ایران – هانوفر، کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد، کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ، انجمن کارگری جمال چراغ ویسی، شبکه همبستگی کارگری، اتحاد چپ ایرانیان واشنگتن و کمیته حمایت از کارگران ایران تورنتو کانادا امضا کرده اند.
